ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τι έμαθα; Έμαθα ότι οι άνθρωποι δεν είναι καλοι. Δεν σε αγαπάνε, αλλά τρέφονται από την χαρά σου. Δεν θέλουν το καλό σου αλλά το δικό τους πάνω από ολα. Και εσυ; Τι και αν τους αγάπησες; Τι και αν έδωσες αποθέματα ψυχής; Αυτοί δεν έδωσαν τίποτα. Δεν θυσίασαν τίποτα. Ούτε λίγο από τον εγωισμό τους. Και κάθεσαι κάτι βραδια σαν αυτά και σκέφτεσαι ποσο άδικα σου φέρθηκε το σύμπαν; Αυτός; Ολα; Ποσο άδικα πετάχτηκε όλη η αγάπη σου. Και κάθεσαι πληγωμένος και σκέφτεσαι γιατί; Γιατί δεν το εκτίμησε; Με όλο αυτό κατέβηκα μπορώ να πω από το όμορφο ροζ συννεφάκι μου και κατάλαβα ποσο ασχημα μπορεί να σου φερθεί κάποιος. Δεν σε αγαπάνε όσο τους αγαπάς, δεν σε σέβονται όλοι. Δεν έχουν όλοι ευαίσθητη ψυχή, αλλά ψυχολογικά τραύματα που πρέπει να επουλωθούν αδειάζοντας εσένα. Και μένεις μόνος, σε μια σκοτεινή γωνία σκεφτοντας τι έκανες λαθος. Και παιδιά, ελπίζω και πιστεύω κάποια στιγμή θα έρθει κάποιος στην ζωή μας που θα μείνει, δεν θα μας παρατήσει στην πρώτη δυσκολία, θα είναι κοντά μας στα δύσκολα και θα μας αγαπάει. Δεν είναι δεδομένο. ΘΑ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑΕΙ. Θα μας αγαπάει όσο τον αγαπάμε, και θα νιώσουμε ότι η αγάπη μας φωλιάζει κάπου ασφαλής. -Από κάποια αθεράπευτα ρομαντική.