ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συμφωνώ και με τις δύο παραπάνω γνώμες, όμως θέλω να πω και κάτι συμπληρωματικό:Αυτό που διάβασα είναι σχετικά ασαφές γιατί δεν λες ούτε τους τρόπους που διεκδικούσες ό,τι διεκδικούσες, ούτε πως συμπεριφερόταν, όμως θα ρισκάρω μια υπόθεση: την υπόθεση ότι ο άλλος σε χειρίζεται. Αν λοιπόν, νιώθεις ότι φταις χωρίς να φταις απλά και μόνο επειδή δεν κάνεις/έκανες αυτό που θέλουν οι άλλοι εικάζω ότι είσαι πολύ ενοχικό άτομο που η μεγαλύτερη ικανοποίησή του είναι να ευχαριστεί τους άλλους. Όμως στις ερωτικές σχέσεις δε γίνεται να μην είμαστε εγωιστές και να μην κοιτάμε να ικανοποιούμε τις δικές μας ανάγκες. Εσύ δεν τις ικανοποιείς συνάμα και θες... αλλά στην ουσία παρακαλάς και επαιτείς για τα αυτονόητα. Είσαι όντως κακός, κακός ως προς τον εαυτό σου.

Γιατί δεν εκτιμάς και αγαπάς τον εαυτό με αποτέλεσμα να αναζητάς την επιβεβαίωση μέσω της "αγάπης" του σε εσένα. Που προφανώς αυτή η "αγάπη" ερχόταν με μια τιμή...εσύ τη πλήρωσες χωρίς σκέψη. Έλα όμως που αυτό δεν ήταν αρκετό.Ξέρεις γιατί? Γιατί δεν έχει τα ίδια έντονα συναισθήματα με εσένα, έχει καταλάβει ότι μπορεί να σε ελέγχει. Και στο τέλος σε κοντρολαρει από εκεί. Οπότε πολύ εύκολα σου λέει..μη με.πρηζειε μη με πνιγείς, όταν ζητας τη ίδια μετάχειρηση...Καλή συνέχεια

Σε μία σχέση, συνήθως ο ένας θέλει τον άλλο πιο πολύ: ο τελευταίος τελικά είναι και εκείνος που υποφέρει.