Τα δάκρυα του χωρισμού τελειώνουν όταν τελειώνουν και οι ελπίδες επανασύνδεσης...
22.9.2018 | 13:56
Χώρισα
Και πονάει. Πονάει πολύ. Είμαι δύο μέρες που δεν βγαίνω από το δωμάτιό μου. Με πιάνουν τα κλάμματα. Έσκισα όλες τις κάρτες και τα βιβλία που μου έδωσε. Πέταξα ό,τι είχα από αυτόν. Διέγραψα φωτογραφίες. Και έχει μείνει εκεί το δώρο γενεθλίων του που δεν πρόλαβα να δώσω. Δεν το πέταξα. Ακόμα ελπίζω μέσα μου ότι θα αλλάξει γνώμη, ότι τα πράγματα θα πάρουν μια διαφορετική τροπή. Και ας ξέρω ότι τελείωσε. Πονάω. Έχω αφήσει όλες τις εκκρεμότητες. Δεν έχω ανοίξει τα εμαιλς της δουλειάς. Και φωτιά να πέσει στο σπίτι δεν θα με νοιάξει. Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ όλο αυτό. Πώς το ξεπερνάω; Πως θα επανέλθω στο φυσιολογικό; Δεν έχω δύναμη να σηκωθώ ούτε από το κρεβάτι. Νιώθω ένα κομμάτι του εαυτού μου να έχει πεθάνει. Έγινε κομμάτια εκεί σε αυτό το τραπέζι που μου ζήτησε να χωρίσουμε.
1