ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον χώρισα μετά από 10 μήνες. Εδώ και 3 μήνες πάλευα με τον εαυτό μου να μην το κάνω.. γιατί όταν αγαπάς δεν τα βάζεις κάτω στην πρώτη δυσκολία, ε; Όταν του χα πρωτοπει τις σκέψεις μου.. προ 2 μηνών, δάκρυσε στην αγκαλιά μου.. μου είπε πώς είμαι ο μοναδικός άνθρωπος που αισθάνεται τόσο κοντά, ότι νοιάζεται για εμένα, ότι νιώθει τόσο τυχερός.. ότι σε λίγους μήνες θα μετακομίσει κι ότι θα μου έδινε και αντικλείδι. Τον αγκάλιασα ενώ έκλαιγε με λυγμούς, γιατί τον αγαπούσα και ήταν ανθρώπινο να τον αγκαλιάσω. Οι χωρισμοί που δεν έχει συμβεί κάτι για να σε κάνει να πιαστείς από αυτό και να θυμώσεις, είναι πολύ δύσκολοι. Πολλές φορές αναρωτιόμουν αν ζητάω πολλά.. αν απλά με λίγη υπομονή θα αλλάξουν κάποια πράγματα, να έχω ελπίδα. Φοβόμουν μην κάνω λάθος συγχρόνως.. μην κάνω την λάθος επιλογή, χωρίζοντας. ("Το γυαλί θα ραγίσει" που λέμε) Ο κύριος λόγος ήταν ότι δεν υπήρχε το βάθος της επικοινωνίας που χρειαζόμουν. Επειδή δεν ήταν ένας κλασικός λόγος, το σκεφτόμουν ξανά και ξανά. Αναθεωρούσα, προσπάθησα τουλάχιστον. Αλλά πάλι κατέληγα εκεί. Όταν θα μου συνέβαινε κάτι δεν θα ήταν το πρώτο άτομο που θα μου ερχόταν στο μυαλό για να το συζητήσω μαζί του.. κι αυτό με έθλιβε. Ήθελα να μιλήσω για οτιδήποτε, από θεωρίες του σύμπαντος μέχρι τα παιδικά μας χρόνια, και τα συμπεράσματα μας πάνω σε αυτά ως προς την σχέση τους με το παρόν. Του είπα ότι θέλω βάθος... δεν μου αρκεί να μου μιλάς για την δουλειά, δεν με καλύπτει να μου λες για το πώς πέρασες με τους φίλους σου. Μου έλειπε η βαθύτερη σύνδεση.. ήθελα να σε μάθω καλύτερα, ήθελα να φτάσουμε σε σημείο να ξέρουμε ο ένας τις πιθανότερες σκέψεις του άλλου σε διάφορες καταστάσεις... και δεν μπορούσες να το κάνεις. Δεν ήξερες καν τον εαυτό σου, πώς θα μάθαινες και θα καταλάβαινες εμένα αν δεν καταλαβαίνεις εσένα εξαρχής;Δεν ξέρω αν είναι ο τύπος ανθρώπου, ή οι καταστάσεις που περνάει κάποιος και τον κάνουν να αναρωτηθεί πράγματα για τον εαυτό του, να φτάσει σε ένα έστω στοιχειώδες επίπεδο αυτογνωσίας. Πιστεύω ότι είναι πολύ νωρίς για εσένα αυτό. Και δεν μπορώ να σε περιμένω να το κατακτήσεις ούσα δίπλα σου.. γιατί έχω κι εγώ ανάγκες.Φαντάστηκα ένα μέλλον μαζί σου, σχεδόν όλα έδειχναν ιδανικά.. αλλά όταν ο ενθουσιασμός της πρώτης γνωριμίας ξεθυμαίνει.. αν δεν αντικατασταθεί από τον έρωτα για την προσωπικότητα του άλλου, η αγάπη από μόνη της δεν αρκεί, για εμένα.Πονάω που σε πονάω.. Εκτιμώ το ότι έκανες μία προσπάθεια, αλλά δεν μου είναι αρκετή. Συγγνώμη..