ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν ένα μήνα, η μητέρα μου μετακόμισε σε άλλη πόλη, στο σπίτι της αδερφής μου, γιατί έχει δυο μικρά παιδιά που δεν πάνε σχολείο ακόμη και της ζήτησε να πάει εκεί για να τη βοηθήσει με τα παιδιά και τις δουλειές, εφόσον η αδερφή μου κι ο άντρας της δουλεύουν αλλά δε βγάζουν αρκετά για νταντά και δεν μπόρεσαν να μπουν στη λίστα για βρεβονηπιακό σταθμό (έτσι είπαν τουλάχιστον). Η μητέρα μου τους κρατάει τα παιδιά, μαγειρεύει και κάνει όλες τις δουλειές, και το απόγευμα που γυρίζουν από τις δουλειές τους η αδερφή μου και ο άντρας της, της ζήτησαν να μην είναι μέσα στα πόδια τους γιατί θέλουν να περνάνε χρόνο μαζί ως οικογένεια οι τέσσερείς τους... Οκ, δεν αντιλέγω, αλλά από τη στιγμή που ζητάς εσύ βοήθεια από μία γυναίκα μεγάλης ηλικίας, δεν την έχεις δούλα όπως κάνουν μερικοί με τις οικειακές βοηθούς, που έχουν σαν σκλάβες! Μου τηλεφωνεί συνέχεια τα βράδια η μητέρα μου καταστεναχωρημένη, κλεισμένη στομικρό δωμάτιο που της έχουν παραχωρήσει, ούτε τουαλέτα δεν πάει για να μην της πουν ότι τους ενοχλεί (γιατί όντως το είπε κάποια στιγμή ο γαμπρός μου, έμαθα)! Με την αδερφή μου δεν έχω καθόλου σχέσεις γιατί κι εμένα με εκμεταλλεύτηκε κάποια στιγμή οικονομικά και μετά έκανε το κορόιδο και άλλα πολλά, οπότε αποφάσισα να μην έχω τέτοιο ταξικό άνθρωπο στη ζωή μου. Δεν ξέρω τι να κάνω για να βοηθήσω τη μητέρα μου! Την έχουν εκεί μέσα για δούλα! Δική της επιλογή είναι, σίγουρα, αλλά δέχεται και συναισθηματικό εκβιασμό ("πρέπει να βοηθήσεις τα εγγόνια σου, είναι χρέος σου, δε θέλουμε να τα μεγαλώσει ξένος άνθρωπος" κι άλλα τέτοια της λέγανε πριν πάει και την πιάσαν στο συναίσθημα). Επίσης νομίζω συμβάλλει κανονικά στα έξοδα του σπιτιού, τουλάχιστον μέχρι στιγμής έχει πληρώσει αρκετούς ολόκληρους λογαριασμούς σούπερ μάρκετ 5 ατόμων. Μου έχει ανέβει το αίμα στο κεφάλι αυτές τις μέρες! Της λέω να φύγει και να κόψουν το λαιμό τους και μου τους δικαιολογεί αλλά μετά είναι εκεί στο δωμάτιο σα φυλακισμένη!