Βάλε στόχο να γνωρίσεις νέους ανθρώπους. Πήγαινε σε παραδοσιακούς χορούς, γραψουβσε θεατρικό συλλογο, σε μια εθελοντική οργάνωση. Η κάθε μέρα είναι μια ευκαιρία να γνωρίσεις άνθρωπους που μπορεί να ταιριάξεις τόσο ώστε να γίνεται φίλοι. Έχω περάσει κ εγώ από αυτή τη φάση και ξέρω πως είναι. Ότι και να κάνεις κάντο με διάθεση. Κάνε τη αρχή και πες μια καλημέρα/καλησπέρα. Δεν χάνεις τίποτα. Στη χειρότερη να μη σου μίλησει. Σκέψου ότι εσύ έκανες τη προσπάθεια
29.9.2018 | 15:39
"Φοιτητικη ζωη" λενε και κλαιω
Ακολουθει μεγαααααλλλλο κειμενο:2ο ετος φετος στις Σερρες.Εμενα Θεσσαλονικη αλλα δυστυχως δεν περασα εκει οποτε περσυ νοικιασα σπιτι εδω.Το αστειο ειναι πως με το που ανακοινωθηκαν τα αποτελεσματα πιεζα τους γονεις μου για να νοικιασω σπιτι και προσποιουμουν πως μονος που θα μενω θα μαι μια χαρα.Πριν λιγες εβδομαδες συναντησα εναν θειο μου και οταν ακουσε πως σπουδαζω μου λεει "να τα ευχαριστηθεις αυτα τα χρονια της φοιτητικης ζωης" εγω του χαμογελασα και του απαντησα "Τα ευχαριστιεμαι" αλλα μεσα μου ηξερα πως δε θα γινει αυτο.Απο φιλους μηδεν,μονο λιγο στη σχολη που μιλαμε με ελαχιστα παιδια (ενα γεια και ενα καλο μεσημερι ειναι λιγο πολυ),απο σχεση μη πω καλυτερα γιατι κι εσεις κι εγω θα γελαμε μαζι,εχω καλομαθει κι απο Θεσσαλονικη με την ενταση οποτε εδω μου φαινεται ερημια (συνηθως το αντιθετο συμβαινει στους περισσοτερους χαχαχα).Η σχολη μ αρεσει δεν εχω θεμα αλλα πολλες φορες απλως γυριζω σπιτι και δεν κανω τιποτα.Οσες ξενες σειρες στον υπολογιστη μου δεν ειδα στα 18 μου χρονια ειδα φετος σε εναν χρονο που καθομουν στο σπιτι (ελεγα κιολας να μην χρησιμοποιω πολυ τον υπολογιστη για να μην με εμποδιζει απο το να βγω εξω και να βγαινω με τους φιλους μου χαχαχαχαχαχα).Εχω εξερευνησει και τη πολη αλλα αφου δεν εχω φιλους δεν βγαινω πολυ με αποτελεσμα μια βδομαδα να χω μεινει μονο σπιτι.Νιωθω πως ολα σχεδον τα πρωτοετης παιδια εχουν βρει ηδη παρεες.Ειχαμε πει με τους γονεις μου ειτε ενα ειτε δυο σαββατοκυριακα τον μηνα να τους επισκεφτομαι και για να τους βλεπω και για να τους δινω απλυτα ρουχα.Απο Ιανουαριο και μετα πηγαινοερχομουνα με κτελ και καθε σαββατοκυριακο το περνουσα μαζι τους καθως και ολο το τριμηνο του καλοκαιριου που περασε για να μην αισθανομαι μοναξια.Δεν ειμαι κανα μαμοθρεφτο αλλα απο τη μοναξια και τη στεναχωρια εχω φτασει σε σημειο να μου λειπουν συνεχεια.Ολοι οι φιλοι μου απο Θεσσαλονικη εχουν βρει ηδη παρεες απο τις σχολες τους οποτε πολυ σπανια τους βλεπω μεσα σε αυτα τα σαββατοκυριακα.Ο αδερφος μου μου λεει πως κι αυτος τη πρωτη χρονια που σπουδασε σε αλλη πολη μακρια δεν ειχε πολλους φιλους αλλα μετα οσους εχει τωρα (ειναι 29) τους εχει απο τα φοιτητικα χρονια αλλα αυτος ειναι κοινωνικος και ειχε τον τροπο του και προσπαθουσε συν το οτι στη πολη που σπουδασε ειχε τον κολλητο του οποτε βοηθησε στο να ψαξει κι αλλη παρεα δεν ντρεποταν.Οχι δεν ειναι το στυλ μου να γλενταω εξω με καθημερινες εξοδους,ξεφρενα παρτυ,μεθυσι κτλ. παντα ημουν σπιτογατος αλλα οχι σε τετοιο σημειο που να επιλεγω πριν απο 3 μερες πριν ποια ταινια/σειρα θα δω γιατι ξερω πως θα μαι παλι μονος στο σπιτι.Δεν νομιζω οτι φταινε οι Σερρες σαν μερος γιατι οποιοσδηποτε βρισκει κατι να κανει αλλα κυριως εγω.Και τη φετινη χρονια,τα αλλα δυο εξαμηνα,πιστευω ακριβως το ιδιο θα γινει με μενα.Αληθεια να ρωτησω συμβουλες;;Γιατι ολοι θα μου πειτε να κοινωνικοποιηθω και να βγω εξω απο το σπιτι.Το χω δοκιμασει βρε παιδια αλλα τιποτα.Στη σχολη μου ειμαι συνεπης και δεν υπαρχει θεμα αλλα πολλες φορες ακομα κι αυτη η μοναξια με κανει να την απεχθανομαι και μηπως επρεπε να ειτε καθισω και να ξαναδωσω δευτερη φορα και για τον χρονο που θα διαβαζω θα μαι κοντα στους γονεις μου και για μετα για το αν θα χω περασει Θεσσαλονικη ειτε να παω σε κανα ιεκ βεβαια με την προυποθεση να δουλεψω (που δεν εχω θεμα) για να βγαζω εστω αυτο το 300αρι να λεω πως τουλαχιστον ειναι σαν να τους πληρωνω το διαμερισμα και το φαγητο *.Καθημερινα ξυπναω και με το που σκεφτομαι την κατασταση που θα ειμαι παλι τη Δευτερα στεναχωριεμαι και αλλαζει ολη η διαθεση μου.Ακομα και τωρα χαιρομαι που περασα τις διακοπες με τους γονεις μου και δε μου αρεσει να μετραω τις ημερες που πλησιαζουν ωστε να αρχισει η σχολη μου.*Ουτως η αλλως εχω σκοπο να δουλεψω αυτα τα χρονια γιατι αισθανομαι τεραστια υποχρεωση που τοσα χρονια με φροντιζουν και με εστειλαν εδω αλλα οι γονεις μου μου λενε πως μπορουνε γιατι εχει φυγει πλεον ο αδερφος μου απο το σπιτι και εγω,λογω της ψυχολογιας μου,δεν επιμενω πολυ (λαθος).Μου λειπει η πολη μου,μου λειπουν οι παλιοι μου φιλοι,μου λειπει η οικογενεια μου,εχω πεσει σε τρομερη καταθλιψη.Οποιαδηποτε ειτε συμβουλη ειτε προσωπικη εμπειρια,απο πρωτοετης κι οχι μονο,ειναι χρησιμη.Ακομα και συμβουλη για το αν πρεπει να ξαναδωσω ή να παω σε ιεκ για του χρονου βεβαια γιατι τωρα λογικα θα χουν κλεισει οι εγγραφες.Σας ευχαριστω παρα πολυ κι οπως ειπα και στην αρχη πραγματικα ζητω συγγνωμη για το μεγαλο κειμενο απλως θελω ολοι να το δουν απο τη δικια μου οπτικη.Δημητρης
2