ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έναν περίπου χρόνο έκανα σχέση με ένα παιδί και ήταν πραγματικά ό,τι πιο υπέροχο είχα ζήσει μεχρι τώρα στη ζωη μου. Ήταν ο πρώτος μου και ήθελα να'ναι και ο τελευταίος μου. Δυστυχώς ομως τα πράγματα δεν ήρθαν οπως θα ήθελα ,γιατί μιας και είμαστε και οι δύο φοιτητές αναγκαστικά χωρισαν οι δρόμοι μας αυτο το καλοκαιρι. Στην αρχή μιλούσαμε ,οχι συχνα γιατι εκεινος δούλευε ,οποτε ήταν δύσκολο να είμαστε συνεχώς σε επικοινωνία. Με αυτόν τον τρόπο αρχίσαμε σιγά σιγά να απομακρυνόμαστε, εκείνος να μου μιλάει ψυχρά και εγώ να μην αντέχω άλλο να είμαστε έτσι. Γι αυτό το λόγο του έιπα να το τελειώσουμε και εκείνος δέχτηκε. Περίμενα μια άλλη αντίδραση είναι η αλήθεια αλλα με διέψευσε.Εννοείται πως όλο αυτο το καιρό δεν έγινε κατι με κάποιον αλλον και ούτε θέλω να γίνει. Αυτός ήταν για μένα ο κατάλληλος , σε εκείνον έδωσα οτι πολυτιμότερο είχα. Δεν είμαι της άποψης να γίνονται πολλές σχέσεις και το θεωρώ ότι χειροτερο ..περίμενα να βρω τον ιδανικό για να ολοκληρώσω και τελικά στο τέλος το μόνο που έμεινε ηταν η απογοήτευση που μου προξένησε. Είναι δυνατόν να είχες δίπλα σου έναν άνθρωπο που ήταν μόνο δικος σου, που δεν τον είχε αγγίξει κανενας άλλος και να μην το εκτιμάς ;;;; Είναι δυνατόν ;;; Γιατί οι άνθρωποι να ναι τόσο αχάριστοι;