Oti mas fovizei kai mas fernei se duskoli thesi mas kanei pio dunatous. Den eisai i moni pou vriskesai sto exoteriko kai kathe arxi einai duskoli, opou o kathenas mas thelei sugkekrimeno xrono prosarmogis. Epipleon prepei na douleuoume me ton euato mas kai na ginomaste olo kai kaluteroi gia na niwthoume kalutera me emas. Kaneis den einai etoimos na allaxei/wrimasei alla dustixws einai mia diadikasia pou xreiazetai. Se 10-20 xronia tha diavazeis to sxolio sou kai tha gelas, giati tha exeis adimetwpisei pio duskoles katastaseis :) Pistepse se sena, vale mikrous stoxous , pigaine vima vima kai tha katafereis. Alla dustixws den mporoume na apofugoume to duskolo tis upothesis
8.10.2018 | 03:28
εδω καθομαι και εξομολογουμαι
θελω να μιλησω και να ακουστω. δεν μπορω αλλο να μιλαω και ο μονος που να με ακουει να ειναι το μυαλο μου. ειμαι μακρυα, ειμαι στο εξωτερικο, μακρυα απο γονεις, απο την αδερφη μου, τους φιλους μου, τις παρεες μου. μακρυα απο οσα συνηθισα οσα με κανουν να νιωθω ανετα και οικεια. βλεπω οτι θυσιαζω πολυ ομορφα πραμγατα, θυσιασα τα πιο ομορφα χρονια 19,20,21! 21. Σημαντικα γεννεθλια εε. Φετος τα περασα απαισια. Δεν εχω ξανα περασει γεννεθλια χειροτερα. Θυσιαζω στιγμες που θα μπορουσα να βρισκομαι με αυτους που αγαπαω, αλλα κανω κατι για την ζωη μου αυτη τη στιγμη σωστα?, λεω. Τι κανω ακριβως ομως δε καταλαβαινω. Ξεκινησα τη σχολη, δευτερη χρονια. Η πρωτη πηγε πολυ χαλια λογω γλωσσας. Ειπα φετος θα ειναι αλλιως, θα προσπαθησω να την κανω αλλιως. Εβαλα στοχο ειπα. και δε γελασα ενω ηξερα οτι ειναι αστειο αυτο που ειπα. Οχι αντιθετα κλαιω. Γιατι ηξερα οτι δεν ειμαι ανθρωπος που μπορει να καταφερνει στοχους. Δεν το χω? Δε ξερω τι φαση. Μη πω ποτε ''αυτο θα γινει! στην ωρα του οπως το ειπα και θα το τηρησω μεχρι τελος'' η αναβλητικοτητα μου τα ξεπερναει απλα ολα.Θελω εναν ανθρωπο να μου πει το μυστικο. Πες μου τι να κανω πια, πες μου γιατι κουραστηκα να τα βαζω με τον εαυτο μου κουραστηκα να με πληγωνω και να με απογοητευω. Και φταινε τα παιδικα μου χρονια? ο μπαμπας μου που μεχρι τα 16 17 μου, κατεβαζε τις μπυρες και μου υπενθυμιζε μεσα στο πιωμα του ποσο αχρηστη ειμαι? που δεν εχω ξεπερασει τα παιδικα μου τραυματα και τα επαναλαμβανω ξανα και ξανα στο μυαλο μουμε την καθε ευκαιρεια? σαν δικαιολογητικο. οταν τα αναφερω νιωθω λες και δινω ενα πολυ ισχυρο δικαιολογητικο και την ιδια στιμγη ενα κυμα θλιψης με σκεπαζει. μα λεω μεγαλωνω σαν ανθρωπος και θα επρεπε να ωριμαζω, ΜΑ τα παιδικα μου τραυματα με τρομαζουν ολο περισσοτερο και εγω οχι δεν ωριμαζω αλλα δε ξερω αν ειμαι ετοιμη να ωριμασω.Και καπου εδω ολοκληρωνω και εσυ κακομοιρη το διαβασες ολο και δε ξερω αν εχεις καταλαβει τι προσπαθω να καταφερω γραφοντας αυτη την εξομολογηση, τι συμβαινει με την παρτη μου, ισως να καταλαβες τι κατασταση επικρατει στον εγκεφαλο μου μεσα.
3
