ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνωριστηκαμε πριν ενα χρονο στο πρωτο ραντεβου εμεινε σπιτι μου και δεν ξανα εφυγε ποτε.Με διεκδικησε και κολλησε πανω μου.Ομολογω στην αρχη ηταν γοητευτικο. Γιατι πιστευα κανεις αντρας δεν το ειχε κανει με τετοια επιμονη ξανα. Ολα εγιναν αμεσως κολλησαμε, ερωτευτηκαμε τρελα και γρηγορα μετακομισαμε σε μεγαλυτερο σπιτι. Δεν ειχαμε μεινει ουτε μια μερα χωρια. Ολοι πιστευαν οτι θα παντρευτουμε και να κανουμε οικογενεια. Αυτος 7 χρονια μεγαλυτερος μου. Στα 33. Μεχρι τοτε εμενε με τους γονεις του δε ειχε φυγει ποτε απο το σπιτι του. Εγω ζουσα μονη μου απο τα 18. Ειχα φυγει απο την πολη μου και ειχα επιστρεψει. Γενικα μεγαλωσαμε πολυ διαφορετικα. Ειμαι απο ευκαταστατη οικογενεια αν και ποτε δε ενδιεφεραν τα χρηματα απο παντα ημουν ανεξαρτητη. Αυτος μεγαλωσε με μεγαλες στερησεις παρολο που παντα ντυνοταν με ακριβα ρουχα και ηθελε να δειχνει κατι αλλο απο αυτο που ειναι.Εγω τον ερωτευτηκα για αυτο που ειναι. Αλλα ποτε δεν μου ανοιγοταν για το παρελθον του πολυ. ηταν κλειστος. Αντιθετως ηθελε να ξερει τα παντα για μενα.Του ειχα ανοιχτει για τα παντα δε ντρεπομουν να τσαλακωθω και να ξεγυμνωθω μπροστα του να μιλησω για ολες μου τις ανασφαλειες μου και τους φοβους μου. Εκανα υπομονη γιατι φανταζομουν πως ηθελε παραπανω χρονο να νιωσει οικειοτητα για να ανοιχτει και αυτος να μπορει να μου λεει τι τον ενοχλει πανω μου να μη φοβαται να τσακωθει μαζι μου να λογομαχησουμε σαν φυσιολογικο ζευγαρι.Δεν εγινε ποτε.Ποτε τιποτα δεν τον ενοχλουσε.Ημουν τελεια για αυτον..Αυτος γενικα ηταν ενας τυπος με συγκεκριμενη επαρχειακη νοοτροπια και συγκεκριμενες αποψεις.Γενικα ειχε ενθουσιαστει με την ιδεα της νεας του ζωης. Να ταξιδευει να ζει σε ενα ωραιο σπιτι να σκεφτεται ανοιχτομυαλα ενω ειχε μεγαλωσει σε ενα πολυ κλειστομυαλο περιβαλλον.. Προσπαθησα πολυ να τον βοηθησω να βαλει μια ταξη τη ζωη του που μεχρι τοτε δεν ενδιαφεροταν και πολυ απο το να περναει καλα να κερναει τους φιλους του και ζει χωρις στοχους και ονειρα.. Τον εμαθα να δεχεται την διαφορετικοτητα των ανθρωπων να σεβεται τον κοσμο γυρω του οποια και ειναι η κοινωνικη του ταξη και οτι δουλεια και αν κανουν.. Φαινοταν πως ποτε κανεις δεν του ειχε πει ολα αυτα. Μαθαινε σαν μικρο παιδι και του αρεσε.Ενιωθε πως ο κοσμος πια του ανηκει απο τοτε που με γνωρισε. Παρολο που ηταν μεγαλυτερος μου στην αρχη θεωρουσα πολυ γλυκο ολο αυτο..Συνεχιζε να ακουει πολυ και να μιλαει λιγο.. Ντρεποταν για την οικογενεια του και για τα λαθη που εχει κανει που δεν ειχε προσπαθησει αρκετα να φτιαξει τη δουλεια του τα οικονομικα του που μια ζωη ηταν το καλο παιδι και ετρεχε για τους αλλους Κατεληξε να αλλαξει ολοκληρη την κοσμοθεωρια του μεσα σε ενα χρονο που ειμασταν μαζι. Προσπαθουσε να δειχνει πως η καινουρια του ζωη ηταν πολυ φυσιολογικη για αυτον και πως ειχε αλλαξει πια κοινωνικο στατους. Ηταν καποιος αλλος πια. Ειχε αρχισει να την ψωνιζει του αρεσαν ολα αυτα. Ειχε θαρρος να δεχεται πραγματα που προσφεραν οι δικοι μου και να τα θεωρει δεδομενα. Αρχισε να μου λεει οτι τα χρηματα που βγαζω δεν ειναι αρκετα. Παρολο που μετα προσπαθουσε να μου πει οτι τα βγαζω απο το μυαλο μου πως καταλαβα λαθος ή δεν εννοουσε αυτο για να μην τσακωθουμε.Ξαφνικα φρικαρα ασχημα Συνειδητοποιησα οτι εχω ξοδεψει ενα ολοκληρο χρονο στο να προσπαθω να φτιαξω καποιον και εχω αφησει πισω εμενα. Θεωρουσε παντα οτι εγω ειμαι δυνατη εχω τους γονεις μου και τη δουλεια μου και πως εγω ξερω τι κανω. Ποτε δεν νευριαζε μαζι μου παντα φοβοταν. Οτι ελεγα εγω ειναι το σωστο. Παντα συμφωνουσε με ολα.Ημουν πολυ ερωτευμενη παρολα αυτα. Ακουγα συνεχεια μπραβο. Μπραβο για ολα. Μου ελεγε ποσο του εχω αλλαξει τη ζωη ποσο χαρουμενος ειναι που με εχει στη ζωη του και ποσο μ αγαπαει. Συνειδητποιησα πως σταματησα να τον θαυμαζω πια. Γιατι δεν εχει μεινει τιποτα απο τον αντρα που γνωρισα αλλα εγινε ενα δημιουργημα μου. Οτι δεν τον γνωρισα ποτε γιατι παντα μου ελεγε αυτα που ηθελα να ακουσω για να με ικανοποιει η απαντηση.Δεν εμαθα ποτε ποιες ειναι οι πραγματικες αποψεις του γιατι παντα συμφωνουσε με τις δικες μου.Ενα μαγνητοφωνακι του εαυτου μου.. Ποτε δεν τσακωνοταν μαζι μου. Και οταν θυμωνα για κατι ο μονος στοχος ειναι απλα να σταματησουμε να τσακωνομαστε λεγοντας εχεις δικιο και πως ολα θα τα φτιαξει για να σταματησουμε να τσακωνομαστε απλα. και οχι για να λυσουμε το προβλημα. Εχασα καθε ενδιαφερον. Οι συζητησεις δε καταληγαν πουθενα. Ακουγα καθε φορα τα ιδια. Θα αλλαξω εχω κανει λαθη θελω να ειμαστε μαζι. Ποια ειμαι εγω στο κατω κατω για να τον αλλαξω; Μισω τον εαυτο μου που φερομαι ετσι σε καποιον για να γινει οπως θεωρω εγω σωστος. Δε μου εδινε καθολου χωρο και προσωπικο χρονο.Ενιωθα οτι δεν τον ενοιαζαν τα συναισθηματα μου. Απλα ηθελε να ειμαστε μαζι επειδη αυτος ηθελε να ειμαστε μαζι. Τσακωνομασταν καιρ. Ειχα χασει το μυαλο μου. Χθες το πρωι εφυγα θολωμενη απο το σπιτι μετα απο τσακωμο οδηγησα και τρακαρα ασχημα. Γυρισα σπιτι και του ζητησα να τα μαζεψει και να φυγει απλα. Συγνωμη..Σ'αγαπαω. Αλλα η ζωη ειναι πολυ μικρη ας την ζησουμε οπως πραγματικα θελουμε.