ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
12.10.2018 | 16:01

Τι κάνω τώρα;

Είμαι 47 παντρεμένη με 2 παιδιά. 20 χρόνια με τον σύζυγό μου, ποτέ δεν γύρισα να κοιτάξω άλλον άντρα. Και ξαφνικά ο κόσμος μου γυρίζει ανάποδα. Μέσω της δουλειάς μου γνωρίζω έναν άντρα που μέρα με τη μέρα τον ερωτεύομαι όλο και πιο πολύ. Προσπαθόντας να διατηρήσω την αξιοπρέπειά μου δεν δείχνω τίποτε αλλά υποφέρω σιωπηλά. Αυτός είναι σοβαρός και κλειστός χαρακτήρας και δεν μπορώ καθόλου να καταλάβω πως νιώθει αυτός για μένα. Έχω αρχίσει να έχω ψυχολογικό πρόβλημα από την όλη κατάσταση. Δεν μπορώ να φάω, να κοιμηθώ, να γελάσω. Δεν μ´ενδιαφέρει τίποτε άλλο από το να βρίσκομαι κοντά του να τον βλέπω και να του μιλάω. Μήπως τρελάθηκα;
10
 
 
 
 
σχόλια
Αυτό που της συνέβη, δεν είναι αδύνατον να μη συμβεί μετά από κάποια χρόνια σχέσης/γάμου; Και μάλιστα σε κανένα από τα μέλη της σχέσης; Κι αν όντως είναι αδύνατο, τότε γιατί το πιο διαδεδομένο μοντέλο ερωτικών σχέσεων (θέλουμε να) είναι αυτό που (θέλουμε να) είναι; Και γιατί, εφόσον (θέλουμε να) είναι αυτό, η απάντηση που της δίνετε, είναι να προ-χωρήσει αν ταιριάζουν, αντί να καταπιεστεί;Μήπως, γιατί δεν είμαστε (και τόσο) λογικά όντα ή δεν το έχουμε σκεφτεί καλά;
Δυστυχώς, νομίζω ότι η ρίζα του θέματος, δεν είναι ούτε στην εποχή μας, ούτε στα άλλα που λες σχετικά με αυτήν, αλλά κατευθείαν στη φύση μας.Πάντως, ναι, αν ήταν να συμφωνήσω με κάποιον, θα ήταν ο SimoZ, αν κι η λήψη αποφάσεων σαν αυτή που διαγράφεται πως πρέπει να γίνει στην εξομολόγηση, απαιτεί το να δεις την κατάσταση από εντελώς διαφορετικά πρίσματα, και να ανασυνθέσεις πληροφορίες, που απλά δε διαθέτουμε.
Η φύση του ανθρώπου είναι συγκεκριμένη, η νοοτροπία μεταβάλεται από την εποχή όμως .Στην εποχή πχ της γιαγιας μου η καταπίεση μες το γάμο πχ από την πλευρά της γυναίκας κυρίως ήταν δεδομένη .Που να σηκώσει μάτι να δει άλλον άντρα ,γιατί η οικογένεια ήταν πάνω απ όλα .Τώρα πλεόν κερατώνουν και με τις ευλογίες του περίγυρου ,δεν υποννοώ ότι τότε τα πράγματα ήταν καλύτερα αλλά δεν υπήρχε και αυτό το χάλι που για τα μάτια ενός/μιας με τόση άνεση είσαι σε θέση να διαλύσεις την οικογένειά σου .
Γίνε καλή τσουλα και κάνε όπως σε προσταξουν τα σκέλια σου..Γάμα την οικογένεια, τον άντρα που ήταν μαζί σου στα εύκολα και δύσκολα για 20 χρόνια...
Ας υποθεσουμε πως ειναι αμοιβαιο... Ας υποθεσουμε πως θελεις να το ζησεις... Ας υποθεσουμε ακομη πως χωριζεις... Τι γινεται μετα;; Θα ειναι ο τελειος συντροφος για σενα κ για ποσο; Τα προβληματα που θα προκυψουν απο τη διαλυση του γαμου κατα ποσο θα σαμποταρουν το να ζησεις τον νεο ερωτα; Εγω δε σου λεω να μη χωρισεις, αλλα το να χωρισεις για να πας στον επομενο δεν το βρισκω καλη ιδεα. Ακομη κ ο ιδανικος να ειναι, σαμποταρεις το νεο ξεκινημα, οταν αυτο συμπιπτει με τη διαλυση της οικογενειας.
Δεν τρελάθηκες, ερωτεύτηκες. Αν η άλλη πλευρά ανταποκριθεί, χωρίζεις και ξεκινάς σχέση μαζί του κι όπου βγει. Αν όχι, δες τι πάει λάθος στο γάμο σου κι αν μπορεί να διορθωθεί.
Βρες κάποιο τρόπο να επικοινωνήσεις με το νέο σου έρωτα. Αν νιώθει το ίδιο κι αυτός και υπάρχει προοπτική για να είστε μαζί και γνωριστείτε και δείτε ότι ταιριάζετε, χώρισε.Τίμια απόφαση. Απ' ότι να αρχίσεις τις απιστίες, ο χωρισμός θα είναι ό,τι καλύτερο.Τα παιδιά έτσι κι αλλιώς εσύ θα τα πάρεις σε περίπτωση χωρισμού, συνήθως στη μητέρα πηγαίνουν, ειδικά αν είναι ανήλικα. Σε περίπτωση που ανησυχείς σχετικά με το μέλλον των παιδιών.
Scroll to top icon