ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και 3 χρόνια αραιά και που ανταλάσσω τηλεφωνήματα με έναν συνάδελφό μου και συμβουλευόμαστε ο ένας τον άλλο για θέματα δουλειάς. Το αντικείμενο της δουλειάς μας είναι αρκετά σπάνιο και χαίρομαι πολύ που αναπτύχθηκε αυτή η επικοινωνία μεταξύ μας. Τον εκτιμώ πολύ και πολλές φορές οι συζητήσεις μαζί του με έχουν βοηθήσει στη δουλειά μου. Ως πρόσφατα δεν μιλούσαμε για τίποτε άλλο, ώσπου αρχίσαμε να συναντιώμαστε απανωτά σε επαγγελματικές και κοινωνικές εκδηλώσεις. Πάντα κάναμε χαρές που συναντιώμασταν και μιλάγαμε πολύ μεταξύ μας, περί ανέμων και υδάτων, όμως ποτέ για τα προσωπικά μας. Σε ένα κοινωνικό γεγονός εγώ ήμουν με τον σύζυγό μου, αυτός μόνος του (είναι χωρισμένος και απ´ ότι ξέρω ελεύθερος). Τον άντρα μου ως εκείνη τη στιγμή τον είχε μόνο ακουστά. Δυστυχώς την τρέχουσα περίοδο ο γάμος μου περνάει σοβαρή κρίση και σκέφτομαι σοβαρά το διαζύγιο. Έκανα το λάθος να του το εξομολογηθώ. Κατάλαβα αμέσως ότι αυτό τον έκανε να νιώσει άβολα. Έκτοτε δεν έχει ξαναεπικοινωνήσει ο ίδιος μαζί μου και σε τρεις εκδηλώσεις που πίστευα ότι θα έρθει δεν εμφανίσθηκε. Του έστειλα κάποια στιγμή ένα μήνυμα να δω αν είναι καλά και απάντησε μεν αμέσως αλλά πολύ τυπικά, του στυλ «είμαι μια χαρά, ευχαριστώ», καμία σχέση με άλλες φορές που ήταν λαλίστατος. Τι συμβαίνει; Με έχει προβληματίσει η στάση του. Υπάρχει περίπτωση να νομίζει ότι θέλω κάτι παταπάνω από αυτόν;