ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αναζητώντας εργασία εδώ και χρόνια, στην επαρχιακή πόλη που μένω, οι ευκαιρίες είναι ελάχιστες και κυρίως απαιτούν χοντρές γνωριμίες με το λεγόμενο ''μέσον'', διαφορετικά όσο καλό βιογραφικό και να έχεις μένεις στην απέξω. Έχοντας μοιράσει έναν αξιοσέβαστο αριθμό βιογραφικών για υποψήφιες θέσεις παντός είδους, το μόνο που εισέπραττα τόσα χρόνια ήταν ''θα σας ειδοποιήσουμε''. Προέκυψε μόνο μια θέση - εκμετάλλευση (δοκιμαστικη εργασια 2 μηνες, 15ωρη ορθοστασια, χωρις πληρωμη και μονο αν προχωρησω ξεκινω να δουλευω με λεφτα) στην οποια δεν πηγα τελικα. Προσφατα στο μερος καταγωγης του αντρα μου που ειναι αποσταση 40 λεπτων απο την πολη μας, ζητησανε μεσω προκηρυξης ενα ατομο της ειδικοτητας μου, με μονο κριτηριο το πτυχιο πανεπιστημιου και την εντοπιοτητα. Λογω οικογενειακης μεριδας πλεον λαμβανω κι εγω εντοπιοτητα επειδη ο αντρας μου ειναι δηλωμενος μονιμος κατοικος εκει. Χαρουμενη κανω τα χαρτια μου και αναμενω τα αποτελεσματα. Ανταγωνισμος σχεδον μηδενικος, και διαθετοντας μεταπτυχιακο και γνωση γλωσσων ως προσθετα προσοντα, ηλπιζα οτι θα προεκυπτε κατι καλο απο ολο αυτο. Ημουν διατεθειμενη να πηγαινοερχομαι καθημερινα η και να ζησουμε στο χωριο εκει προκειμενου να εργαστω.Τα αποτελεσματα βγηκαν πριν λιγες μερες. Προτιμηθηκε μια κοπελα απο εκει, χωρις μεταπτυχιακο, χωρις καμια γλωσσα, της οποιας ομως ο αντρας ειναι ανιψιος του τοπικου δημαρχου. Μαλιστα φιλοι μας με συμβουλεψανε να μην προβω σε ενσταση, γιατι το μεσον ειναι τοσο ισχυρο που δεν θα βρω ποτε το δικιο μου.Θα ηθελα να μου πειτε εαν κακως αισθανομαι ταπεινωμενη, νευριασμενη, αδικημενη, και πολυ απηυδυσμενη απο αυτο το..."κρατος". Θα μου ελεγε κανεις πως εργαζεται ο αντρας σου, πως βιογραφικο εχεις και κατι θα βρεις στο μελλον, πως να μην απελπιζεσαι, πως πως πως...βαρεθηκα. Τα εχω ακουσει χιλιαδες φορες. Και να δουλεψω θελω γιατι η δουλεια μου αρεσει, γιατι ειμαι ανθρωπος με ορεξη, και ξερω πως ειναι να βγαινει το μεροκαματο απο παλαιοτερες θεσεις που εχω βρεθει. Μου λειπει εκεινη η γλυκια κουραση οταν γυριζεις απο τη δουλεια και αισθανεσαι οτι κατι εκανες, κατι προσφερες και εσυ στο σπιτι σου και στην οικογενεια σου σημερα. Δεν θελω η ιδιοτητα μου να ειναι μονο η συζυγος του ταδε. Δεν βασιστηκα ποτε στα λεφτα που βγαζει με κοπο ο ανθρωπος μου, και ουτε θελω να εχει κανεις αυτη τη γνωμη για εμενα. Το μονο που θελω στα 30 μου χρονια ειναι να ΔΟΥΛΕΨΩ. Το ακουει κανεις αυτο...;;;;Μπα...