ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εγω έκλαιγα κάθε φορά σχεδόν και όταν δεν έκλαιγα το σχολίαζα και γελούσα. Σαν να ξαλαρφωνα ένα πράγμα. Έτσι μου έβγαινε. Πάντως μη το σκέφτεσαι, γι αυτό πας, για να βρεις τους λόγους που σε κάνουν να αισθάνεσαι έτσι.

Πού να δεις πόσο θα κλάψεις όταν ακούσεις για το πενηντάευρο που πρέπει να σκας για κάθε συνεδρία. Για να σου πει ''η ζωή είναι μπροστά σου'', ''θάρρος'', ''οπλίσου με υπομονή'' ''αγάπησε τον εαυτό σου'', ''τόλμησε και διεκδίκησε'' ''μη ντρέπεσαι να δείξεις την ευάλωτη πλευρά σου'', ''μη διστάζεις'', ''μην καταπατάς τα όριά σου και διεκδίκησε ίσες ευκαιρίες με τους άλλους'', ''μην αφήνεις τους άλλους να σε πληγώνουν, πάτα γερά στα πόδια σου και ύψωσε το ανάστημά σου όταν πάνε να σου πουν κάτι αρνητικό'' κι άλλες χαρούμενες παρλαπίπες με σχεδόν κανένα πρακτικό αντίκρισμα στην καθημερινότητα.(Σημείωση: Τα παραπάνω λόγια ανήκουν σε ψυχολόγο κατά τη διάρκεια συνεδρίας).Από εκεί και πέρα, κλάψε, κανένα πρόβλημα. Θα σε παρηγορήσει αμέσως, μη ντραπείς.

Μη ντρέπεσαι για τα δάκρυα σου όπως δεν θα ντρεπόσουν για το γελιο σου/τη χαρά σου.Όλα είναι ανθρώπινα συναισθηματα και φαντάζομαι πως οι ψυχολόγοι είναι εξοικειωμένοι με τα κλάματα.

Τι περίεργο μωρέ;Εδώ και στους φίλους μας, που τα λέμε, κλαίμε.Στον ψυχολόγο δεν θα κλάψουμε;