ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα τελευταία χρόνια περνάω μια φάση που σαν να βαριέμαι, σαν να μη με νοιάζει τίποτα. "Θέτω" στόχους, τους φέρνω εις πέρας, κάνω πράγματα, έχω οικογένεια, φίλους, σχέση, χόμπι, σπουδάζω, δουλεύω, αλλά είναι σαν να γεμίζω απλά τις μέρες μου μέχρι... Τί; Τί περιμένω κάθε πρωί που ξυπνάω με το ζόρι και λέω στον εαυτό μου "πάμε πάλι"; Και να σκεφτεί κανείς πως κάποτε ήμουν η χαρά της ζωής προσωποποιημένη. Πώς μετατράπηκα σ' αυτό το διεκπεραιωτικό ρομπότ;