ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα βγει μεγάλο, αλλά θα ήθελα να το εξομολογηθώ. Είχα μια σχέση 2 χρόνια σχεδόν. Ήταν η πρώτη μου σοβαρη σχέση που ένιωσα πραγματικά αισθήματα. Στην αρχή ολα ήταν όμορφα, υπήρχε εμπιστοσύνη, εκείνος όμως στον τρίτο μηνα της σχέσης μας με απάτησε, και μου το είπε 4 μήνες μετά, και μέσα σε αυτούς τους 4 μήνες κρατούσε επικοινωνία μαζί της. Μετά από αυτό χάθηκε όλη η εμπιστοσύνη μου, είχα περάσει ήδη πολλα μαζί του αφού για περίπου ένα μηνα μέναμε μαζί (λόγω διακοπών), και γενικά είχα αρχίσει να έχω δυνατά αισθήματα. Μετά από αυτό το γεγονός ολα άρχισαν να καταστρέφονται, τον συγχώρεσα επειδή η απουσία του θα με πονούσε πιο πολυ από την πραξη. Εκείνος όμως όντας πολυ ζηλιάρης και χειριστικος από την αρχή μου έκανε πολλές σκηνές για κανένα λόγω, έτσι έκοψα και τις παρέες μου, αφού αρχισαμε να βγαίνουμε κάθε μερα, άρχισε μια τοξικη σχέση, την οποία ενίσχυα και εγώ αφού είχα υιοθετήσει τις συνήθειες του και δεν του είχα και εμπιστοσύνη. Έκλαψε πολυ, έδειξε να το μετάνιωσε αλλά δεν ξέρω. Έπειτα άρχισε να μου φέρεται ασχημα, με έβριζε στους καυγάδες μας και εγώ επειδή είχα χάσει την αυτοπεποίθηση μου με ολα αυτά, ζητούσα συνήθως συγνώμη και προσπαθούσα να ηρεμήσω τα νερά για να τα ξαναβρούμε. Όμως η κατάσταση γινόταν όλο και πιο άσχημη, πολλοί καυγάδες, καθόλου εμπιστοσύνη και καθόλου σεβασμός. Όταν έφτασε μια σημαντική εργασία που έπρεπε να κανω για την σχολή μου, για την οποία ηξερε ότι πάλευα πολυ όλη τη χρόνια και ποσο σημαντική ήταν για εμένα, εκείνες τις ημέρες με άφησε, ήθελε να σκεφτεί αν θα ήθελε να ήμασταν μαζί, γιατί μαλωναμε πολυ, εγώ ήμουν σε πολυ άσχημη κατάσταση, έκλαιγα όλη τη μερα, δεν είχα τον μόνο άνθρωπο που μου είχε μείνει και ήθελα κοντά μου. Επειδή δεν ήμουν καλα του έστελνα πως δεν νιώθω καλα, και θα ήθελα να έρθει να με δει έστω για λίγα λεπτά, και αυτό που πήρα ήταν βρισιες και να τον αφήσω στην ησυχία του να σκεφτεί ενώ έβγαινε καθε μερα εξω, τελος πάντων και να μη τα πολυλογώ απέτυχα στην εργασία. Μετά ήρθε και τα ξαναβρήκαμε. Και ναι, τον δέχτηκα. Τέλος πάντων, τώρα ειμαι χωρισμένη 5 μήνες.. με άφησε το καλοκαίρι μια μερα πριν παω να τον βρω, και τον λόγο; Επειδή μαλωναμε; Δεν ξέρω να σας πω την αλήθεια.. είχα πει ότι θα προσπαθούσα πολυ για αυτή τη σχέση, και το εκανα και το ξέρει πάντα ήμουν κοντά του σε οτιδήποτε χρειαζόταν. Έμεινα μόνη όλο το καλοκαίρι, πέρασα κατάθλιψη την οποία προσπαθώ να ξεπεράσω, πήρα φάρμακα, δεν έτρωγα, είχα χάσει τον εαυτό μου. Είχα όλο αυτόν τον καιρό τύψεις ότι εγώ έφταιγα η ότι δεν εκανα καλα κάτι, τις οποιες ενίσχυε και αυτος επειδή με κατηγορούσε για τον χωρισμο και για ολα. Πριν ένα μηνα λοιπόν, ήρθε πίσω και βγήκαμε να μιλήσουμε, γιατί δεν με χώρισε καν από κοντά, αλλά από ένα μήνυμα και πέρασε καλα στις διακοπές του, όποτε εγώ είχα μείνει με ένα ερωτηματικό.. όταν βγήκαμε έκλαιγε και ελεγε πως κατάλαβε ότι με πλήγωσε και αυτός έφταιγε και με αγκάλιαζε σφιχτά λεγοντας ποσο του έλειψα και με αγαπάει. Είπε ολα φτιάχνονται.. και ενώ μέσα μου ήξερα ότι δεν φτιάχνονται έπεσα πάλι θύμα. Θα ξαναβγαιναμε να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε αλλά δεν βγήκαμε ποτε. Γιατί πάλι έπαιξε παιχνίδι μαζί μου, μάλλον δεν ηξερε τι ήθελε. Και έτσι έληξε τελείως.. ακόμα δεν μου πέρασε, αλλά ο χρόνος λένε κανει θαύματα.. απλα στεναχωριέμαι που μάλλον δεν ένιωσε έτσι, γιατί εγώ ένιωσα και πίστεψα σε εμάς. Πήρα ένα σημαντικό μάθημα όμως.