ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 26. Χθες βράδυ είχα βγει έξω με κάτι γνωστούς και συναδέφλους. Καθιερωμένη έξοδος κάθε αρχές Νοέμβρη (και Μάρτη) τα τελευταία δύο χρόνια. Οι περισσότεροι από την ηλικία μου ως και τα 31-32. Νεότατοι άνθρωποι τέλος πάντων. Κάποιοι μάλιστα και προσφάτως αρραβωνιασμένοι !Κάποια στιγμή η κουβέντα πήγε στα θέματα σχέσεων. Είχαν και περιέγραφαν διάφορες ιστορίες δεκαετίας έως και δωδεκαετίας πίσω. Για μακροχρόνιες σχέσεις, για ενδιαφέροντα περιστατικά σε αυτές. Σχέσεις 4 - 5 χρόνων αρχής γενομένης από τα 19-20 τους. Εγώ πάντα ήμουν κυριολεκτικά στην ερωτική αφάνεια οπότε δεν είχα να πω και κάτι ! Βασικά ούτε να φλερτάρω έστω σε βασικό επίπεδο ξέρω, επομένως ποτέ δε προσέγγισα σοβαρά και μεθοδικά κάποια. Κάπως έτσι περάσαν σα νεράκι τα χρόνια του πανεπιστημίου ! Δε μου έβγαινε ποτέ να κάνω κάποια κίνηση... Περίεργα πράγματα τελείως κόντρα στην αναμενόμενη νεανική ορμή που σε κάθε περίπτωση επιδιώκει έστω και στοιχειωδώς την ερωτική εκτόνωση. Μάλλον είμαι στη λίστα με τις σπάνιες περιπτώσεις. Εντάξει είχα κάποια μικρά θεματάκια με στοιχεία εμφάνισης και αυτοπεποίθησης, είχα κολλήσει και με κάποιες παρέες που δεν ήταν ανοιχτές σε νέο κόσμο. Αλλά είχα δει πολύ πιο αδύναμες περιπτώσεις να έχουν και κοπέλα !Αυτό που δε τους ρώτησα ήταν πώς από τόσο μικρή ηλικία κατάφεραν να κρατήσουν τόσο μακροπρόθεσμες σχέσεις. Ποια η στρατηγική τους, ποιοι οι συμβιβασμοί, πώς διαχειρίζονταν τις καταστάσεις. Υ.Γ.: Και μόνο που σκέφτομαι όλον αυτή τη διαδικασία είναι σα να κάνω δεύτερο οκτάωρο δουλειάς ! Χαρά στο κουράγιο όποιων λειτουργούν και φέρνουν σε πέρα όλους τους βασικούς τομείς της υγιούς ζωής ! Εδώ ένα κάνω και κουράζομαι ! Τελικά ισχύει ότι δεν είναι όλοι για όλα; Ακόμα και αυτά που θεωρούνται εντελώς βασικά για πολλούς;