ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πολύ πρόσφατα, μπήκε ένα τέλος σε μια κατάσταση... "Φιλίας μετ' αποδοχών", θα έλεγε κανείς... Που δεν πήγαινε άλλο. Ήταν σχετικά σύντομη και ιδιαίτερα πολυτάραχη, όμως η κοπέλα μου έδωσε πολλά πράγματα, στην αρχή. Στην πορεία σαν κάτι να άλλαξε και πήρε κάποια πίσω.Εγώ όμως άρχισα να κολλάω μαζί της. Βέβαια, δεν της δημιούργησα πρόβλημα πουθενά. Ούτε άσκοπα τηλέφωνα, ούτε πολλά μηνύματα, τίποτα εγωιστικό ή αδιάκριτο. Αυτήν ξενέρωσε που μου βγήκε σε ρομαντικό, τόσο από τις κινήσεις μου, όσο και από τη γλώσσα του σώματος. Η ψυχολογία της άλλαξε τόσο, που ένιωθα κάτι σα να με σιχαίνεται.Μέχρι που μου έκανε κάτι πολύ προσβλητικό και υποτιμητικό, στο κρεβάτι. Ήλπιζε να με φέρει σε τέτοια κατάσταση, που μόνος μου να σηκωθώ να φύγω... Εγώ όμως συνέχισα μαζί της και το πήγα μέχρι τέλους, καταπίνοντας κάθε ίχνος αυτοεκτίμησης, αξιοπρέπειας κτλ. Μετά μου το έκοψε και χάθηκε για λίγο καιρό, όμως μάθαινα πως έκανε πράγματα με άλλους και μάλιστα, περισσότερα από ότι μαζί μου, πράγμα που με έκανε να νιώθω πολύ άσχημα, όχι τόσο από δική μου ζήλια, όσο από αχαριστεία δική της, γιατί οι άλλοι (κι επειδή τους "ψαχούλεψα" κιόλας λίγο, νά 'ναι καλά τα σόσιαλ), δεν της έδιναν καμμιά σημασία, ήταν μονάχα το τζαμπέ, πριβέ "παιχνιδάκι"/"βοήθημά" τους... Ενώ για εμένα, σήμαινε πολλά. Έστω και με όσα έκανε, όπως άλλαξε στάση.Την παρακάλεσα... Ναι, παρακάλεσα. Να μου δώσει ό,τι και στους άλλους τουλάχιστον. Γιατί το είχα ανάγκη. Γιατί για εμένα θα ήταν ανεκτίμητος θησαυρός, "σωτηρία", "βάλσαμο". Και μου είπε να φύγω και να την ξεχάσω. Πόνεσα. Έκλαψα. Πέρασε καιρός, προσπάθησα να κάνω κάτι με άλλη κοπελίτσα, εκείνη μου τα έδωσε όλα, όμως δεν ήταν το πρόσωπο που είχα κολλήσει και όλο μου το σώμα, όλο μου το είναι, είχε εθιστεί και αποζητούσε απεγνωσμένα. Της ξαναέστειλα μήνυμα, την ικέτεψα, της ζήτησα πίσω εκείνη την κοπέλα που είχα πρωτογνωρίσει...Και δέχτηκε να επιστρέψει. Όχι για να κάνει κάτι καλό, όπως εγώ ο ανόητος νόμιζα... Αλλά για να με τσακίσει, να με αποτελειώσει, να με ξεφτιλίσει ακόμη περισσότερο. Χειρότερα κι από "κοινή", ανέβασε ένα φτηνό θεατρικό να με εξαπατήσει, μου ζήτησε λεφτά (της τα έδωσα, αν και εμένα μου χρειαζόταν πολύ περισσότερο), μου ξαναείπε κουβέντες που πονάνε χωρίς λόγο και αντί για να μου δώσει αυτό για το οποίο με φώναξε σπίτι της (και μου είχε υποσχεθεί), με πέταξε έξω, αφού πρώτα αγκαλιαστήκαμε.Μέρες ολόκληρες δεν μπορούσα να κοιμηθώ, με πονούσε η καρδιά μου. Πήγα στη σχολή και ήμουν σαν πτώμα, με ρωτούσαν οι συνάδερφοι τί έχω κι εγώ έβαζα τα κλάματα, σα μωρό παιδί. Σε μια φάση, οι καθηγήτριες μας χώρισαν σε ομάδες, μας έβαλαν μια άσκηση που είχε φυσική επαφή, να περπατάμε στο χώρο, να ανταλάσσουμε φιλιά και αγκαλιές... Πάγωσα στο άκουσμα "αγκαλιές", το είχα και πρόσφατο και διακριτικά, πήγα στην άκρη. Τελείωσε η φάση και μετά σηκωθήκαμε όλοι. Λέει: "Τώρα όλοι μαζί, κάντε ό,τι κάνω"... Κι έρχεται η πανέμορφη η ξανθιά δασκάλα (που παλιότερα είχα και στο μάτι, σημειώστε), με το μισοξεκούμπωτο σέξυ XL μπούστο ξαφνικά επάνω μου, μου κάνει μια τρυφερή αγκαλιά, με σφίγγει επάνω της και πάει να ακουμπήσει το μάγουλό της επάνω στο δικό μου... Τινάχτηκα πίσω σα να με χτύπησε κεραυνός, παραπάτησα και ένιωσα σαν να ήμουν γυαλί που έπεσε κάτω σπάζοντας και έγινε χίλια κομμάτια. Έβαλα τα κλάματα με λυγμούς και αναφιλητά.Γιατί...; Γιατί; Γιατί. Γιατί να επιστρέψει, μονάχα για να με ξεσκίσει, ενώ εγώ είχα αισθήματα για αυτήν; Γιατί να επιλέξει αυτήν τη χρονική στιγμή, που η αφροδίτη στο ζώδιο του σκορπιού, μου έφερε τόση ανέλπιστη καλοτυχία; Γιατί να ξεφτιλιστώ μπροστά και να προσβάλω άθελά μου, αυτήν την υπέροχη δασκάλα (που είναι και καλός άνθρωπος), μπορεί να ψαχνόταν κιόλας (κάπου πρέπει να την πέτυχα να καυλαντίζει σε κάποιο σόσιαλ, αλλά από τα αλεπάλληλα σοκ δεν θυμάμαι πλέον τα πάντα); Γιατί για ένα κακάσχημο τέρας, να χάσω και την ωραία κοιμωμένη μαζί; Θκιάολε!