ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ακολουθεί >Δεν ζήτω συμβουλες.Απλα θέλω να τα βγάλω από μέσα μου.Ειμαι 26 χρόνων και πριν από έναμιση χρόνο χώρισα με τον πρώην μου μετά από 8 χρόνια σχέσης.Είχαμε φτάσει σε ένα σημείο να μαλώνουμε συνέχεια,κυρίως ομως τους καβγάδες τους προκαλούσε εκείνος και γω έφτασα στο σημείο να νιωθω όλο και πιο χάλια.Πνιγομουν.Σαν να έχανα τον εαυτό μου.Ο σεβασμός είχε χαθει σε πολλα σημεία,αλλα κάποια στιγμή(λαθος)τα βάλαμε κάτω ήρεμα και ωραία και είπαμε να το ξαναπροσπαθησουμε...Καναμε ταξιδάκια, προσπαθούσαμε να ανανεώσουμε με οποιοδηποτε τρόπο τη σχέση μας αλλα τίποτα δεν βοήθησε και απλα κάποια στιγμή ήρθε εντελώς η ρουτίνα.Αυτο που κάθεσαι στον καναπέ και νιώθεις σαν να μην έχεις τίποτα αλλο να πεις,πόσο μάλλον να κανείς λες και ξαφνικά γεράσες...και μέσα σου νιώθεις τόσο κενός.Ολο αυτό κράτησε περίπου ενα χρόνο και ένιωθα πια πως η μόνη λύση ήταν ο χωρισμός.Δεν με ενδιέφεραν οι άλλες εμπειρίες αλλα όλο αυτό είχε καταντήσει πια μια αρρωστημένη κατασταση.Ακομα και μια φορά την εβδομάδα να βρισκόμασταν μου ήταν πια υπεραρκετή εκεί που κάποτε δεν αντεχαμε ο ένας μακρυά από τον αλλο.Και εκεί που άλλες φίλες μου παντρευόταν εγώ πήρα τη μεγάλη απόφαση να χωρίσω από την πρώτη μου μεγάλη σχέση.Μου φαινόταν εξαιρετικά δύσκολο το μετά γιατι ήταν η πρώτη μου σχέση και όπως είναι φυσικό ήμασταν δεμένοι παρα τα οσα γινόταν αλλα υπήρχαν και πράγματα μέσα μου που δεν μπορούσα πια να του τα συγχωρήσω εύκολα πια.Γιατι συνήθως στις σχέσεις αυτές λόγω απειρίας γίνονται και τραγικά λάθη.Και πληγώνεις ή πληγώνεσαι ανεπανόρθωτα πολλές φορες.Δεν ήξερα πως θα το ξεπεράσω και ποτέ θα συνέλθω αλλα δεν πήγαινε αλλο αυτή η κατασταση.Ενιωθα εντελώς δυστυχισμένη...Παρολα αυτά βρήκα τη δύναμη και χώρισα και ας πέρασα από αρκετά δύσκολα στάδια.Άλλαξε όλη μου ζωή φυσικά.Φιλοι χάθηκαν.Νεοι φιλοι ήρθαν.Άλλοι έγιναν ξαφνικά φιλοι του.Άλλοι έγιναν δικοί μου.Ομως ποτέ δεν μετάνιωσα που χώρισα.Βγαίνω μάλιστα που και που με μια φίλη που μετά από δεκα χρονια το πάνε για γάμο με το δικό της Κι'ας παίζει το ματάκι του δεξιά και αριστερά,που να μην ήταν και εκείνη δηλαδή μπροστά Απορω τι θα έκανε,και εκτός αυτού κάθε φορά μαλώνουν μπροστά μου.Και παρόλο που δεν ειμαι ατομο να κρίνω τις ζωές των άλλων εκείνη μια χαρά είπε τη γνώμη της οταν χώρισα.Πως έκανα βλακεια.Πως όλες οι σχέσεις ετσι καταλήγουν.Ελεος εχω να πω που όλες οι σχέσεις πρέπει να καταλήγουν ετσι ή που πρέπει να βολευόμαστε στην ρουτίνα μας από φόβο μήπως μείνουμε μόνοι.Απλα δεν θέλω να την στεναχωρήσω ουτε και να την επηρεάσω και δεν της ειπα τίποτα.Και στο κάτω κάτω εχω κάνει και γω τα λάθη μου.Της ειπα απλα πως η δίκη μας σχέση έκανε τον κύκλο της και τέλος.Στο σήμερα.Νιωθω παρα πολυ καλά.Εχω βρει τον εαυτό μου και σκεφτομαι πια καθαρά και ειμαι έτοιμη να ξανά ξεκινήσω κάτι καινούριο με περισσότερη εμπειρία από πριν.