Το καλυτερο που εχεις να κανεις ειναι να κατσεις να σκεφτεις τι ακριβως θελεις απο τη ζωη. Αφου καταληξεις στο τι θελεις, απλα χαιρετας τον τυπο (δεν ειναι αναγκαιο μπορεις να φυγεις και χωρις να τον χαιρετισεις) και συνεχιζεις τη ζωη σου μακρυα απο αυτον. Με αυτον και παιδι να κανεις, πιο δυστυχισμενη θα γινεις απο οτι ηδη εισαι. Τα προβληματα σου δεν θα στα λυσει κανενα παιδι, γνωμη μου εως να δυναμωσεις ψυχικα και να βρεις τον εαυτο σου μην κανεις παιδι. Θα υποφερεις και εσυ και αυτο. Στη φαση που εισαι δεν μπορεις να κανεις σωστες επιλογες διοτι πολυ απλα εισαι απελπισμενη και τρομοκρατημενη. Αν δεν ησουν, απλα θα ειχες βρει εναν αλλον αντρα, που απλα να ειναι αντρας και θα ειχατε ηδη μια ομορφη οικογενεια. Ακομα και να βρεις τον αντρα που θα ειναι μια χαρα για οικογενεια, δεν εισαι εσυ ετοιμη για κατι τετοιο και η ψυχωσεις σου θα σας χωρισουν πολυ συντομα και απλα θα εισαι αλλη μια χωρισμενη με παιδι που θα βυθιζεται καθημερινα ολοενα και πιο βαθια στη μαλακια. Ειναι της μοδας, κοιτα γυρω σου. Δες ποσες μετα το γαμο-παιδι μενουν εντος του γαμου και ειναι μαζι με το συζυγο τους και τα παιδακια τους. Ελαχιστες, θα ηταν ακομα πιο λιγες αν δεν φοβοντουσαν να χωρισουν. Οι πιο πολλες ηδη δεν περνανε καλα στο γαμο τους αλλα ειναι δειλες για να χωρισουν ή τεμπελες ή βολεμενες. Αν ειχαν την οικονομικη δυνατοτητα να εισαι σιγουρη οτι θα χωριζαν σχεδον ολες. Λιγες ειναι πλεον οι γυναικες που αγαπουν το θεσμο του γαμου, της οικογενειας και της συζυγικης ζωης. Οι πιο πολλες δεν μπορουν ουτε καν να καταλαβουν τα αυτονοητα και τους τρομαζει και μονο η σκεψη οτι θα πρεπει να σταματησουν απλα να ειναι εγωκεντρικες και να αφοσιωθουν στην οικογενεια τους. Σαφως υπαρχουν και τετοια κοριτσια, ειναι ελαχιστα. Οσο περνανε τα χρονια ολοενα και πιο λιγα. Βλεπεις, πλεον θα τη πουνε και χαζη αυτην που κανει κατι αναλογο και θα κρατησει το γαμο της. Και μονο που μιλας για βιολογικα ρολογια κτλπ εχεις ηδη αγχος μεσα σου και τρομο. Φυγε απο αυτον το μαλακα, καλα ηταν οσο κρατησε και ειχες παρεα στο κρεβατι, τωρα πλεον δεν εχει να σου προσφερει κατι περα απο αυτο. Ειναι αρρωστημενο το ολο θεμα και η σταση σου ασθενικη και μιζερη.Φυγε διχως ουτε καν αντιο, κοψε καθε επαφη με αυτον και με καθε καριολιτσα φιλη σου (ειμαι σιγουρος οτι εχεις αρκετες) και αλλαξε τον εαυτο σου προς το καλυτερο ωστε να ενδιαφερθει για εσενα ενας σοβαρος αντρας (αν βρεθει) και να κανετε κατι ομορφο. Πρωτα ομως γινε καλα, δυναμωσε. Εχεις πολλα θεματα που θα πρεπει να γραψω βιβλιο. Βρες καποιον να σε βοηθησει. Μην σε πιανει πανικος και μην αφησεις τις περιστασεις να σε οδηγησουν σε μεγαλυτερες μαλακιες (εκτρωση-παραμονη μεσα στη σχεση με αυτον ή δημιουργια σχεσης με χειροτερο μαλακα ή αγαπη για τα γατια και το κλαμα) που απλα θα σε φθειρουν ακομα πιο πολυ. Οσο ειναι νωρις, κανε αυτα που πρεπει να κανεις, οχι με στοχο τα μωρα κτλπ αλλα τον εαυτο σου. Φτιαξε πρωτα τον εαυτο σου και οταν γινεις μια υγιης κοπελα με αξιοπρεπεια και ποιοτητητα, αυτος που ειναι να ερθει, θα ερθει. Τοτε και μονο τοτε θα μπορεις να βλεπεις καθαρα και να κανεις τις σωστες επιλογες στη ζωη σου και να εχεις τη δυναμη να απορριπτεις τις μαλακιες. Απλα.
16.11.2018 | 11:08
Δεν μπορω να βρω λυση ...
Καλησπερα σας , εχω σχεση πανω απο 5 χρονια με ενα αγορι εκεινος ειναι μικροτερος απο εμενα 2 χρονια δεν φανταζει μεγαλη διαφορα αλλα γνωριστηκαμε πιτσιρικια και τωρα εγω κοντευω τα 30 . Η ολη η φαση του γαμου και οικογενεια δεν μου εχει περασει απ το μυαλο αλλα καποια στιγμη στο μελλον θα ηθελα να κανω την δικη μου οικογενεια εστω μεχρι τα 35 να εχει γινει ενα βημα. Το θέμα ειναι πως το αγορι μου και μονο στην ιδεα το οτι καποια στιγμη μπορει να μεινω εγγυος παθαινει πανικο οσες φορες εχουμε μιλησει γι αυτο μου λεει αν συμβει κατι τετοιο θα κανεις εκτρωση κτλ χωρις να σκεφτεται πως νιωθω μεσα μου εστω και αν δεν νιωθω ετοιμη για μητερα ποτε δεν θα εριχνα ενα παιδι. Οταν το σκεφτομαι με πιανουν δακρυα ακομα και δεν θελω να το δειξω σε εκεινον πως με επηρεαζει πολυ μια τετοια απαντηση και το γεγονος οτι μου λεει πως θα καταστραφει η ζωη μας αν κανουμε παιδι τωρα γτ ημαστε μικροι . Δεν ξερω τι να κανω γιατι λεει πως με αγαπαει νοιαζεται αλλα απ την αλλη αντιμετωπιζει με σκληροτητα ενα τοσο λεπτο ζητημα οικογενεια γαμος κτλ . Φοβαμαι πως δεν θα εχω μελλον με αυτον τον ανθρωπο γτ μια σχεση οδηγειται καπου δεν εχουμε φτασει καν στο σημειο να συγκατοικησουμε το μονο πραγμα που εχει σκεφτει για το μελλον αλλα δεν εχει γινει ακομα βεβαια. Πραγματικα δεν ξερω τι να κανω γιατι εχω συναισθηματα για εκεινον και φυσικα τον αγαπω.. πως να το χειριστω να μεινω μαζι του μεχρι να μου χτυπησει το βιολογικο μου ρολοι που λενε? ή να τον χωρισω οσο πιο νωρις γιατι χαραμιζομαι σε μια σχεση χωρις μελλον?
5
