ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν, επειδή κατα καιρούς ακούω σχόλια του τύπου : μα δε βαριέται όλη μέρα στο σπίτι; γιατί δεν πάει να δουλέψει; δεν βαριέσαι να τον βλέπεις στον καναπέ; (είναι σχόλια των φιλεναδων της μάνας μου που της τα λένε) μου δημιουργηθηκε το ερώτημα αυτό! Ας τα πάρω απ'την αρχή, είμαι άντρας 31 χρονών. Κάμποσο καιρό μένω με τους γονείς μου και τον υπόλοιπο μόνος μου σε δικό μας σπίτι στην πόλη, (γιατί οι δικοί μου μένουν στο χωριό ) δεν έχω αυτοκίνητο απο επιλογή και το μόνο μου έξοδο εκτος των προσωπικών είναι του σπιτιού που τα φέρνω άνετα βόλτα. Απ' οταν θυμάμαι τον εαυτό μου ποτέ δεν έχω κάτσει άνεργος για πάνω απο 6-7 μήνες. Θέλω να πω πως δουλεύοντας σεζόν σε διάφορες δουλειές πάντα είχα ένα εστω μικρό εισόδημα και έτσι κατάφερα να μαζέψω κ μιλώντας για το παρόν περίπου 10.000 ευρώ και περιμένω μέχρι τον Δεκέμβρη συν αλλα 1.500 συν του ότι παίρνω ταμείο ανεργίας. (Συγνώμη αλλα αυτά είναι χρήματα απο τον ιδρώτα μου και σίγουρα δεν μαζεύονται από έναν "τεμπέλη". Ο περιγυρος μου δεν ξέρει οτι έχω αυτά τα χρήματα και η "έγνοια" τους είναι γιατί κάθομαι άνεργος. Να πω πως η σεζον μου φέτος τελείωσε πριν ενα μήνα. Νομίζω είναι δικαίωμα μου να κάνω ότι γουστάρω, απλά για μένα ισχύει το ότι εφόσον έχω χρήματα γιατί να πάω σε μια δύσκολη κακοπληρωμενη δουλειά που θα μου τρώνε την ψυχή για να λέω ότι δουλεύω; θα το κάνω μόνο οταν θα αρχίσω να βαριέμαι ή αν βγει κάποια ενδιαφέρον δουλειά ή όταν θα πω "πρέπει να βγάλεις χρήματα τα έτοιμα τελειώνουν" απλά δεν με πειράζει να μείνω άνεργος κ μισό χρόνο στο κάτω κάτω πιστεύω πως η εργασία είναι το τίμημα (αγγαρεία ) για τα λεφτά.Εσεις πως το βλέπεται αυτό, τεμπελιά ή όχι;