ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η μητέρα μου,και αναφερω μονο εκεινη γιατί εκεινη με μεγαλωσε,μου έμαθε κατι που δεν είναι παντα καλο.Να κοιταω πολυ τους αλλους.Με αποτέλεσμα να συνειδητοποίησω ποσο πισω εφερα τον εαυτο μου και ποσο σε δεύτερη μοίρα.Πριν 34 μερες η ξαδέρφη μου που είναι ενα χρόνο μικρότερη μου,εχασε τον πατέρα της,δηλαδή τον θειο μου με άσχημο τροπο.Εγω της σταθηκα και αποφάσισα να φυγω απο την πολη που είμαι και να μεινω μαζι της στην Αθήνα παίρνοντας μεταγραφή για Αθήνα στο ιδιο τμήμα.Στην ουσία παρατησα μεσα σε εισαγωγικά την ζωη μου για να είμαι δίπλα της.Το θεμα είναι οτι ξερω τι θα παρω στο τελος.Η ξαδέρφη μου ανεκαθεν ειχε άσχημη συμπεριφορά.Είναι εγωίστρια και κακομαθημένη,και σε άτομα σα κ μενα που δεν μιλάνε τα κάνει οτι θελει.Και αυτο εχει αρχίσει να συμβαίνει και θα συμβεί.Τωρα δεν γυρνάει πισω.Εγω εκανα αυτο που επρεπε εκανα ένα ψυχικο να ερθω για την ψυχούλα του θειου μου μιας κ η ιδια είναι μοναχοπαίδι.Το θεμα είναι οτι με βασανίζει το γεγονός που αλλη μια φορα εκανα ενα βημα πισω,εκανα πισω παλι τον εαυτό μου,μη υπολογίζοντας τον εαυτό μου,ενω ξερω την συμπεριφορά της.Επίσης,δεν ξερω πως να την αντιμετωπίσω...Σκέφτομαι να παω σε εναν ψυχολόγο,εσεις τι λετε;