ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έβαλε εκείνο το συνολάκι με τα λουλουδάκια που μου άρεσε πολύ και της το είχα πει κιόλας ότι μου αρέσει... Εκείνο που όταν είχε βάλει παλιότερα και ο εισηγητής την καλοκοίταζε, εγώ κιτρίνιζα από το σκουλίκι της ζήλιας... Ήταν ευδιάθετη, μου μιλούσε στα διαλείμματα, ήταν λίγο κάπως πιο διαφορετική προς εμένα. Δεν ξέρω αν είδε μια καυτή αφιέρωση που της έκανα μέσα εδώ, αποκλείεται να την αποκωδικοποίησε, όμως ήταν αλλαγμένη εντελώς. Μετά το μάθημα της ειδικότητας, μόνη της μου έκανε νόημα να φύγουμε μαζί, ενώ άλλη φορά έφευγε βιαστική, την παρακαλούσα εγώ και έτρεχα ξωπίσω της να την προλάβω, χωρίς να είμαι πάντα επιτυχής! Ήταν γλυκειά και απαλή, με μελιστάλαχτη φωνή (πάντα είναι έτσι όμως, δεν μπερδεύομαι ούτε αυταπατώμαι!) και μύριζε κάτι σαν άρωμα, που αν και ανεπαίσθητα, η ευαίσθητη αντρική μύτη μου με έκανε να ζαλίζομαι ελαφρυά.Επέλεξε πάλι τραγούδια με νόημα, με στίχους "μαχαίρια" και σιγοτραγουδούσε με αυτήν τη φωνή που λατρεύω, το πρώτο πράγμα που ερωτεύτηκα πάνω της. Τα άλλα δύο είναι το βλέμμα της και το χαμόγελό της, όμως εκείνα τα φοβάμαι λίγο, γιατί δεν λένε πάντα "αλήθεια" (;) και απευθύνονται ευνοϊκά, προς όλους όσους έχουμε την καλοτυχία να την έχουμε δίπλα μας, έστω και για λίγες, αλλά όμορφες πάντα, στιγμές.Ακολούθησε η καθιερωμένη πλέον συνεδρία "ψυχανάλυσης", αλλά ήταν πολύ πιο "επιεικής" μαζί μου και σχεδόν παράβλεψε την έλλειψη "προόδου"... Έριξα τις άμυνές μου κι εγώ και πέρασα στη διακριτική επίθεση! Έριξα ένα βαρύ κοπλιμέντο με μπόλικα υποννοούμενα, της εξομολογήθηκα πως πάω μαζί της πλέον όχι γιατί έχω δουλειές εκεί γύρω, αλλά γιατί μου αρέσει και χρειάζομαι αυτό το λίγο χρόνο που είμαστε μαζί (και εξαιτίας αυτής της ασταθούς συναισθηματικής κατάστασης άφησα πίσω και τις υποχρεώσεις μου τελευταία, αλλά αυτό δεν το είπα φυσικά!)... Και ετοιμάστηκα να φύγω.Με κοίταξε με ένα βλέμμα που καρφώνει και ενώ ήμασταν σταματημένοι ακόμα, μου λέει: "Πού θα πας..."; Εκεί λοιπόν εγώ, το έφαγα το κρασάρισμα. Πάγωσα ολόκληρος, νόμισα πως είδα κάποια πρόθεση, ή μάλλον κάτι σαν πρόσκληση (;), αιστάνθηκα σαν όλα αυτά που έγιναν πριν να ήταν μόνο για να οδηγήσουν σε αυτό το σημείο. Ήθελα τόσο να της πω: "Θέλω να έρθω μαζί σου"... Όμως αντέγραψα μια από τις δικές της προτροπές ως πρόφαση... Μου βγήκε ένα άψυχο: "Θα περπατήσω λίγο, να δω και κανένα μαγαζί"... Και με βαριά καρδιά κάνω να αποβιβαστώ, αφού πρώτα έκλεισα το χέρι της μες στο δικό μου. Το μυαλό μου όμως μου έπαιξε ένα πολύ άσχημο παιχνίδι, καθώς κατέβαινα διστακτικά και σε slow motion μάλιστα, ήμουν και σε έντονη συναισθηματική κατάσταση, νόμισα πως την άκουσα να μου λέει εκείνη: "Θέλεις να έρθεις μαζί μου"; Ειλικρινά, εκείνη τη στιγμή, ήμουν τόσο σε άλλο σύμπαν εξαιτίας του πως νιώθω για εκείνη, που συνειδητό και υποσυνείδητο μαζί, αμέσως το απορρίψανε, καταγράφοντάς το ως δική μου φαντασίωση, κάτι σαν "παραισθησία"... Ακόμη και να το είπε όντως, αποκλείεται να το πίστευα πως το εννοούσε, πως θα καλούσε εμένα να κάνουμε παρέα για κάτι περισσότερο, από αυτήν τη μικρή διαδρομή... Δεν θα τολμούσα να το πιστέψω, ακόμη και να με έπαιρνε απ' το χεράκι... Την αποχαιρέτησα...Κι έφυγε γκαζώνοντας... Έμεινα μόνος, ημιτελής, όμως αυτήν τη φορά, καθόλου μα καθόλου άδειος. Αν είναι να γίνει κάτι, χθες πάντως δεν ήμουν έτοιμος για αυτό κι ας έκανα πικάντικες αφιερώσεις. Αν είναι να γίνει κάτι, θέλω να της δείξω/δώσω τον καλύτερό μου εαυτό, δεν θέλω να κάνω κάποιο ανόητο λάθος (από τα συνηθισμένα μου, που είναι και πολλά) ή με μια παράταιρη συμπεριφορά από τη μεριά μου, να την κάνω να μετανιώσει που μου χάρισε τον πολύτιμο χρόνο της και την εκθαμβωτική της παρουσία... Εγώ που έχω κάνει διάφορα με την όποια νά 'ναι, μέχρι και με τελείως άγνωστες, δεν μου βγήκε ούτε καν να εξομολογηθώ και να κάνω πρόταση για έξω, στην κοπέλα που με έχει κατακτήσει και βλέπω συνέχεια... Φαντάσου δηλαδή να προχωρούσε ξαφνικά το πράγμα και παραπέρα. "Φοβήθηκα". Ναι, φοβήθηκα μην ξενερώσει και χάσω και την καθημερινή επαφή που έχουμε ήδη. Φοβάμαι πως την απογοήτευσα. Φοβάμαι πως θα σκεφτεί ότι έχασε το χρόνο της μαζί μου. Αυτήν τη φορά όμως, θα προσπαθήσω να αλλάξω και θα διεκδικήσω αυτό που αισθάνομαι. Γιατί όλα φωνάζουν μέσα μου πως είναι μοναδική για εμένα. Δεν με ενδιαφέρει τί είδους σχέση θα έχουμε, αν θα γίνει κάτι τελικά μεταξύ μας... Αυτό που θέλω σίγουρα, είναι να της δώσω τον καλύτερό μου εαυτό. Να μή μετανιώσει ποτέ για το χρόνο της που αφιέρωσε σε μένα. Ακόμη και αν επρόκειτο για one night stand. "Οι στιγμές μένουν". Μια στιγμή μαζί της, θα ήταν για μένα τα πάντα, λοιπόν.