ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου μέχρι και πουριτανή, δε με ένοιαζε για το τι κάνουν οι άλλοι απλά εγώ ήμουν και ήθελα να είμαι έτσι. Πιστή στις λίγες και καλές μου σχέσεις, ψυχή και σώματι μέχρι τώρα... Είμαι με έναν υπέροχο αλλά αδύναμο άνθρωπο. Τον λατρεύω αλλά μετά από τόσο καιρό, άπειρες συζητήσεις περί του θέματος και κανένα αποτέλεσμα αρχίζω να νιώθω έλλειψη... Θέλω επιτέλους κάποιον να μιλήσω για όσα με βασανίζουν χωρίς να μου γυρίσει στα δικά του (ίσως και χειρότερα). Και ήρθε αυτός, σαν φίλος, παρέα, με άκουσε και δε μπορώ να τον βγάλω απ' το μυαλό μου. Επειδή απλά με άκουσε;! Κανένα άλλο ενδιαφέρον, ποτέ δεν έδειξε κάτι ερωτικό και ούτε πρόκειται. Δε ξέρω με ποιόν τρόπο έχει μπει, ερωτικά; Απλή συμπάθεια; Δε καταλαβαίνω, έχω κάψει το μυαλό μου, νιώθω φρικτές ενοχές. Χθες τον είδα στον ύπνο μου, όχι ερωτικά, αλλά ούτε φιλικά. Απλά καθόμασταν οι δυο μας αγκαλιά σε μια απαθή κατάσταση και με τρώνε οι τύψεις. Νιώθω φριχτά απέναντι στον άνθρωπό μου αλλά δε μπορώ να διώξω τις σκέψεις.