ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο πατέρας μου (δεν θέλω να τον λέω έτσι) έχει ένα σωρό γνωριμίες και αντί να τις χρησιμοποιήσει για να βοηθήσει το σπίτι του, την οικογένεια του κάθετε και βοηθάει όλους τους ξένους. Για τους ξένους τρέχει, κάνει τηλέφωνα, ότι χρειαστεί. Για την οικογένεια του "ντρέπεται" ή δεν θέλει να έχει υποχρεώσεις. Δεν έχει πρόβλημα που ζούμε μέσα στη φτώχια και είμαστε κλεισμένοι στο σπίτι. Αρκεί που είμαστε στο σπίτι και δεν έχουμε πιθανότητες να βρούμε μια δουλειά ώστε να ζήσουμε ανεξάρτητα.Με ένα τηλέφωνο θα μπορούσε να με είχε βοηθήσει τόσα χρόνια να μπω κάπου καλά και να παίρνω έναν μισθό που θα με επέτρεπε να ζήσω ανεξάρτητος αλλά όχι, δεν τον συμφέρει. Ας δουλεύω 12 ώρες τη μέρα για 590. Κανένα πρόβλημα. Αρκεί που τα λεφτά δεν φτάνουν για να φύγω από το σπίτι. Αν ήταν παραπάνω τα λεφτά και μπορούσα να νοικιάσω δικό μου σπίτι θα έβρισκε χίλιους λόγους που θα έπρεπε να παρατήσω τη δουλειά.Δεν αντέχω να τον βλέπω αυτόν τον άνθρωπο, με αηδιάζει. Είναι ο λόγος που δεν θέλω να κάνω παιδιά. Αν είναι να φέρω στον κόσμο παιδιά και να με νοιάζει πως θα τα έχω φυλακισμένα αντί για την ευτυχία τους ας μην στεριώσω ποτέ να κάνω παιδιά σε αυτή τη ζωή.Μην αρχίσετε τις ατάκες περί κρίσης. Όλοι περνάμε κρίση όμως όποιος έχει γνωριμίες βοηθάει το σπίτι του πρώτα, όχι τους ξένους. Όταν αρνείσαι να βοηθήσεις το ίδιο σου το παιδί προκειμένου να μην ζήσει ποτέ ανεξάρτητα τότε μην το αποκαλείς "παιδί" >. Αποκάλεσε το κρατούμενο σου.