ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Tips για όλους αυτούς που αγχώνονται στα Ταμεία των σούπερ μάρκετς.- Να είσαι σε εγρήγορση και να έχεις τις επαναχρησιμοποιούμενες σακούλες σου έτοιμες.- Τα βαριά αντικείμενα μπαίνουν πάντα κάτω στις σακούλες, οπότε τα βάζουμε μπροστά στον ιμάντα, για να ξεμπερδεύουμε εύκολα με δαύτα. Τα ελαφρύτερα προϊόντα μπορείς να τα ρίχνεις δυο-δυο ή τρία-τρία. Φάρμακα/απορρυπαντικά/σφραγισμένες συσκευασίες (π.χ. σάλτσες, κονσέρβες, κλπ) μπορούν να μπουν άνετα μαζί στην ίδια σακούλα.- Στην περίπτωση που το κατάστημα διαθέτει πάγκο εναπόθεσης μετά τα ταμεία, ρίχνεις χύμα τα πράγματα στο καρότσι και αφού πληρώσεις (βασική προϋπόθεση :Ρ) πας στον πάγκο, όπου τα συμμαζεύεις με την ησυχία σου ή μια και καλή το κάνεις στο αυτοκίνητο.Αυτά τα tips δεν είναι χρήσιμα γι' αυτούς που πιάνουν κουβέντα με τον/την ταμία για το, π.χ., δοντάκι που έβγαλε το 15μησι μηνών Πηνελοπάκι ή αυτούς που είναι με το πορτοφόλι στο ένα χέρι και με το άλλο προσπαθούν να βάλουν, σε slow motion, ένα ένα τα πράγματα στα τσαλακωμένα σακούλια.Τώρα όσο για τον νευρικό σύντροφο της εξομολογούμενης ναι, ο τρόπος του ήταν απότομος και απαράδεκτος. Μάλλον του ήταν πολύ δύσκολο να ρωτήσει ήρεμα αν θέλεις να ξεκινήσεις να βάζεις τα πράγματα στις σακούλες. Αφαιρέθηκες βρε αδερφέ, δεν έπεσε η ζάχαρη στο νερό! Θα ήθελα να αναρωτηθείς πάντως, αν είναι έτσι γενικά. Εκεί, θα πρέπει ίσως να σκεφτείς αρκετά διαφορετικά τα πράγματα.

Στα ταμεια θελω να ξεμπερδευω γρηγορα...Μου τη δινει η κωλυσιεργια...Ειτε του ταμια,ειτε του πελατη,ειτε η δικη μου...

Γκρινιάρα . Σιγά τι σου είπε . Αν κοιμόσουν όρθια καλά σου είπε .

Αν μου έλεγε έτσι, θα χώριζα εκείνη τη στιγμή. Και το έχω κάνει σε παρόμοια περίσταση,. Ένα διπλοπαρκαρισμένο αμάξι μας εμπόδιζε να φύγουμε. Από το απέναντι πεζοδρόμιο κιόλας βλέπω ότι δεν έχει αλαρμ, κανένας μέσα, ή έστω δίπλα να ειδοποιήσει κάποιον. Λεω λοιπόν "να δούμε πώς θα φύγουμε τώρα με το μ@λ@κ@". Και αρχίζει η άλλη σε υστερικό mode μέσα στον κόσμο "και πού τον ξέρεις ότι είναι έτσι όπως τον λες; και περίμενε να του το πεις μπροστά του αν είσαι άντρας". Της λεω "κοίτα εγώ το αμάξι μου θα πάρω, οπότε όταν έρθει θα του το πω. Αν θες να το ακούσεις μείνε. Ούτως ή άλλως θα πας στο σπίτι σου με το λεωφορείο."

Δεν ήταν ωραίο που σου μίλησε έτσι. Καλά έκανες και το έκανες θέμα.

Δεν τον ακούσαμεγια να μπορούμε να τον κρίνουμε, πόσο μάλλον να τον καταδικάσουμε κιόλας :DΈλα μωρέ. Και εμένα με πιάνουν κάτι στριμμενιές στο ταμείο στο σούπερ μάρκετ! Αγχώνομαι ξαφνικά πάρα πολύ! Λες και όλοι με κοιτάζουν και είναι έτοιμοι να με κατσαδιάσουν αν αργήσω ένα νανοδευτερόλεπτο.

Εξαρτάται από τον τόνο της φωνής και την περίσταση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση έπρεπε κάπως να σε αφυπνίσει. Αν το είπε μάλιστα με πιο κουλ τρόπο δεν χρειάζεται να γκρινιάζεις τώρα σαν κομπλεξική για τέτοιες λεπτομέρειες. Αν το έθεσε πιο αυστηρά και δυνατά σαν να 'σαι η δουλάρα του, μάλλον έχεις δίκιο...

To'χεις ξαναβάλει. Κάνε delete cache.

Αυτό το σούπερ.. ότι χειρότερο.. εκεί που είσαι ζεν και περιφέρεσαι αργά και νοχελικά στους διαδρόμους , ακούγοντας την χαλαρωτική μουσικούλα που παίζει απο το μεγάφωνο τέρμα χαλαρός δηλ.. φτάνεις στο ταμείο και έτσι που τα χτυπάει η άλλη σαν μοτέρ, ο απο πίσω βάζει τα δικά του, εσύ δεν βρίσκεις το πορτοφόλι ενώ πρέπει ταυτόχρονα να βάζεις και πράγματα στις σακούλες.. Εκεί που είσαι Zen Master, νιώθεις σαν δρομέα 100 μέτρων που περιμένει να ακούσει την πιστολιά.. Η μετάβαση είναι πολύ hardcore οπότε δώσε του μια ευκαιρία ακόμη κρίμα είναι.