Να δώσω ή να μη δώσω;

Να δώσω ή να μη δώσω; Facebook Twitter
Στιγμιότυπο από το βίντεο με τον ζητιάνο στο μετρό Συγγρού - Φιξ
8

 

Για να φτάσω στον σταθμό του μετρό που είναι κοντά στο σπίτι μου πρέπει ναπεράσω από το πάρκο της γειτονιάς /

τους τελευταίους μήνες, ανάμεσα στην είσοδο του πάρκου και στις σκάλες που οδηγούν στον σταθμό, έχει «στρατοπεδεύσει» ένας ανάπηρος άντρας σε καροτσάκι που πουλάει χαρτομάντηλα /

η παρουσία του μου έχει δημιουργήσει ανεξήγητη αμηχανία /

σε βαθμό που λίγο στα μουλωχτά και με αστείες δικαιολογίες (προς τον εαυτό μου) τροποποίησα ελαφρώς τη διαδρομή μου, έτσι ώστε να αποφεύγω την αναπόφευκτη, καθημερινή μας συνάντηση /

μάλιστα, την τελευταία φορά που πέρασα από μπροστά του με φώναξε, ενώ μόλις τον είχα προσπεράσει /

γύρισα έκπληκτος και αυτός μου έκανε νόημα να ανεβάσω το ελαττωματικό φερμουάρ του παντελονιού μου που είχε πάρει την κατιούσα /

γέλασα αυθόρμητα, έκανε κι αυτός μια γκριμάτσα σαν να μου έλεγε «εντάξει, δεν τρέχει τίποτα» και συνέχισα την πορεία μου προς τον σταθμό /

η ανάμνηση του χαριτωμένου αυτού επεισοδίου με έκανε να νιώσω ακόμα πιο άσχημα /

ενδόμυχα, ο προσωπικός μου μηχανισμός παραγωγής ενοχών δούλευε full-time /

η αρχή μου είναι να μη δίνω δεκάρα τσακιστή σε επαίτες /

ακόμα περισσότερο όταν γίνεται με τρόπο εκβιαστικό: όταν, δηλαδή, επιδεικνύεται κάποια κινητική υστέρηση, ένας αποκρουστικός ακρωτηριασμός ή κάποιο άλλο πρόβλημα /

ναι, αλλά αυτός που πουλάει χαρτομάντηλα ή αναπτήρες εμπίπτει στην ίδια κατηγορία; /

αν μία στις δέκα ο άνθρωπος που με κοιτάει με αυτά τα παρακλητικά μάτια έχει όντως πρόβλημα και δεν με κοροϊδεύει; /

ενοχές, ενοχές, ενοχές /

καθώς χρησιμοποιώ και τον Ηλεκτρικό, όπου κάθε μέρα στήνεται το μεγαλύτερο πανηγύρι επαιτείας στην Αθήνα, καταλαβαίνετε ότι το συνειδησιακό μου πρόβλημα έχει πάρει φωτιά /

τις τελευταίες ημέρες κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο ένα βίντεο που δείχνει έναν ζητιάνο έξω από τον σταθμό του μετρό Συγγρού-Φιξ να σηκώνεται στο τέλος της «βάρδιάς» του κανονικά στα πόδια του, τα οποία είχε επιμελώς κρύψει για να παριστάνει τον ανάπηρο /

το βίντεο αρχίζει την ημέρα με κοντινά πλάνα από περαστικούς που αφήνουν στον ζητιάνο ψιλά, καθώς μπαινοβγαίνουν στο μετρό /

στη συνέχεια, βράδυ πια, το βίντεο δείχνει ένα μακρινό πλάνο, όπου φαίνεται κάποιος να πλησιάζει τον ζητιάνο και να τον βοηθά να σηκωθεί, ως εκ θαύματος, στα πόδια του... /

ο τύπος που έχει τραβήξει το βίντεο ακούγεται έκπληκτος να κάνει σχόλια του τύπου «απίστευτο» κ.λπ. /

όμως, είναι γνωστό πως κυρίως τις ημέρες των Χριστουγέννων και του Πάσχα κυκλώματα επαιτείας γεμίζουν τους δρόμους της Αθήνας (αλλά και της Θεσσαλονίκης) με δυστυχισμένους, προκειμένου να γεμίσουν οι τσέπες επιτήδειων /

σε έρευνα της οργάνωσης «Άρσις» αυτόπτες μάρτυρες αποκάλυψαν ότι πολλές γυναίκες, με μωρά στην αγκαλιά, που ζητιανεύουν, τις μεταφέρουν άγνωστοι με αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού και τις αφήνουν σε συγκεκριμένα σημεία /

ενδεικτικό είναι ότι όταν τα μέλη της «Άρσις» πλησίασαν παιδιά που ζητιάνευαν και τους ζήτησαν να τους πουν την ιστορία τους, διαπίστωσαν ότι όλα είναι δασκαλεμένα να λένε την ίδια ιστορία /

«εμείς, αυτό που συμβουλεύουμε πάντα όσους θέλουν να βοηθήσουν, είναι να μη δίνουν ποτέ χρήματα γιατί έτσι συντηρούν το φαινόμενο και, κυρίως, την ανήλικη επαιτεία. Καλύτερα να τους δίνουν ένα μπουκάλι νερό ή φαγητό, παρά χρήματα» είχε δηλώσει ένα μέλος της οργάνωσης... /

εμένα, πάντως, μου κάνει εντύπωση η αδιαφορία του Δήμου και της Αστυνομίας /

έχει γίνει ποτέ έλεγχος σε αυτούς τους ανθρώπους; /

αν όντως έχουν πρόβλημα επιβίωσης, δεν θα μπορούσαν να υποστηριχθούν από τις καλά οργανωμένες υπηρεσίες του Δήμου; /

κι αν είναι θύματα κερδοσκοπικών κυκλωμάτων, δεν θα έπρεπε να επέμβει η Αστυνομία; /

ή θα πρέπει να συνηθίσουμε σε αυτό που ήδη ξέρουμε: πως δηλαδή ο καθένας κάνει σε αυτή την πόλη ό,τι του καπνίσει, χωρίς συνέπεια και με τους πολίτες εκτεθειμένους και απροστάτευτους στη χαοτική δημοκρατία μας;

Αθήνα
8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δεν πεθαίνουν μόνο οι μουριές στην Αθήνα. Tώρα πεθαίνουν και οι όμορφοι συριακοί Ιβίσκοι

Αστικό πράσινο / Δεν πεθαίνουν μόνο οι μουριές στην Αθήνα. Tώρα πεθαίνουν και οι συριακοί ιβίσκοι

Εκατοντάδες δέντρα της Αθήνας πεθαίνουν. Είναι συριακοί ιβίσκοι που ξεραίνονται ο ένας μετά τον άλλο, από μια ασθένεια που πρώτη φορά επελαύνει στο αστικό πράσινο. Η LiFO έμαθε ποια είναι η μυστηριώδης ασθένεια που αποδεκατίζει τους ιβίσκους και ρώτησε τον δήμο τι κάνει γι' αυτό.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Φαληρικός Όρμος: Δυναμική επανεκκίνηση για τη μεγαλύτερη αστική ανάπλαση της Αττικής

Αθήνα / Φαληρικός Όρμος: Δυναμική επανεκκίνηση για τη μεγαλύτερη αστική ανάπλαση της Αττικής

Στην τελική τροχιά για την υλοποίησή του μπαίνει το πρότυπο πάρκο στον Φαληρικό Όρμο, το μεγαλύτερο έργο αστικής ανάπλασης που έχει γίνει ποτέ στην Περιφέρεια Αττικής. Ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωσή του, πώς διασώθηκε στο παρά πέντε και ποιο θα είναι το προφίλ του έργου.
LIFO NEWSROOM

σχόλια

6 σχόλια
σίγουρο νο 1 ποτέ σε παιδιά.ή τσιγγάνες με παιδιά ιδίως μωρά στην αγγαλιά. σίγουρο νο 2. ποτέ μετρητά σε εξαρτημένο άτομο.το κάνεις χειρότερα. συχνά αγοράζω φαγητο (τυροπιτες κουλουρια κτλ) και δίνω αυτό. επίσης καλό ειναι όσο μπορούμε να εκτιμάμε την κατάσταση γιατί υπάρχει πλέον πρόβλημα βιοπορισμού σε μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. υπάρχουν κάποιοι ανθρωποι αξιοπρεπέστατοι, που φαίνεται ότι ντρέπονται που ζητάνε, και ειναι νεοάστεγοι. ενα σχετικά ασφαλές κριτήριο είναι το να προτίνεις να αγοράσεις φαγητό ή κάτι άλλο, και το δεχτούνε. κατά τ'αλλα ειναι πολύ βαθια η σαπίλα των κυκλωμάτων..
εχω δωσει παλιοτερα αλλα πλεον δεν δινω. πιστευω ετσι συντηρειται το κυκλωμα και η κακοποιηση των παιδιων και αλλων ανθρωπων με σοβαρα προβληματα υγειας. ολοι μας εχουμε να καταγγειλουμε πληθωρα σκηνικων!-στην Λ.ηρακλειου καθε μετα ζητιανευει μια γυφτισα με το μωρο. με κρυο βροχη ακομη και με τα χιονια! οταν κλεινει το μαρκετ έρχονται και την μαζευουν.-απορη που στηνεται σε μεγαλο κτηριο κοντα στο μεταξουργειο πριν πιασει δουλεια κλαιγοντας 2 λεπτα πριν μιλαει ανεμελη στο κινητο.-τα πασιγνωστα αδερφια με τα τρομερα εγκαυματα τουλαχιστον 5 χρονια στην πιατσα- πατεραδες που κλαιγονται χρονια για τα βαρια αρρωστα παιδια τους.- προσφατα οι "κωφαλαλοι" που ζηταγαν λεφτα για την ενισχυση του σωματιου και στο σταθμο της νερατζιωτισσας μιλαγαν μεταξυ τους (θαυμα?)- οι καλογριες με τα κομποσκοινια και τις εικονες... και πολλα πολλα αλλα. και μενω στην αθηνα μολις 5 χρονια!ειλικρινα συμφωνω απολυτα με το αρθρο! ειναι δυνατον να περναει η αστυνομια διπλα τους καθημερινα να βλεπει τα παιδακια να περιφερονται ολη μερα νηστικα και να μην επεμβαινει? να μην τους μαζευει εστω με το ζορι? περισυ ενα πανεμορφο αγγελουδι ξανθο με μπλε ματια περιφεροταν με ενα αλλο παιδακι. λεφτα δεν του εδωσα ποτε. τα σουβλατζιδικα της περιοχης καθε μα καθε μερα τα ταιζαν σουβλακι. δυστυχως εκανα την σκεψη πως μολις μεγαλωσει λιγο ακομα στανταρ θα το προωθησουν σε αλλο χειροτερο κυκλωμα και η ομορφια του θα ειναι η καταδικη του. μετα απο λιγους μηνες εχει απλα εξαφανιστει. μεσα μου ελπιζω χαζα να το πηρε καποιος και να του έδωσε το σπιτι και τη μαμα που του αξιζει.εγω σε αυτο αισθανομαι ενοχη. στο οτι δεν μπορει η ελληνικη πολιτεια να σταματησει το κυκλωμα εκμεταλευσης ανθρωπων... και να προστατεψει αυτα τα αγγελουδια
Θυμάμαι κάποιον παλιά στην πόλη μου (με πραγματική και εμφανή αναπηρία όμως) να ξημεροβραδιάζεται στους πεζόδρομους και να απλώνει το χέρι. Ο άνθρωπος αυτός είχε καταφέρει μέσω της επαιτείας -σε διάστημα δεκαετιών- να φτιάξει δύο σπίτια όπου το ένα το έδωσε σε ένα από το παιδιά του αργότερα..Από τη μία σκέφτομαι πως ένας άνθρωπος που όντως έχει αναπηρία, τα βγάζει δύσκολα έτσι κι αλλιώς, από την άλλη πατάνε στην ανθρωπιά σου (ή καλύτερα, στον οίκτο σου) και μη ξεχνάμε πως η επαιτεία κανονικά διώκεται, άρα παρανομείς και εσύ που δίνεις λεφτά.Είναι πολλά. Σε μια ουτοπική κοινωνία ένας ανάπηρος δεν θα χρειαζόταν να παρανομεί, δεν θα υπήρχαν κυκλώματα γιατί η αστυνομία και η δικαιοσύνη θα επέμβαιναν, δεν θα βλέπαμε κάποιον με οίκτο κλπ.Προσωπικά, δεν δίνω ποτέ σε παιδιά, ή ανθρώπους που πλασάρουν τα παιδιά τους (?), αλλά σπάνια δίνω σε κάποιους όπως οι κωφοί (αν είναι κωφοί), κάποιες φορές σε άστεγους κλπ. Γενικά προσπαθώ να εκτιμήσω την κατάσταση εκείνη τη στιγμή. Αν όντως κάποιος τα χρειάζεται, καλώς. Αν όχι, τότε.. :/
Εγώ παιδιά θα σας πω γιατί ΔΕΝ ΞΑΝΑΔΙΝΩ ποτέ σε επαίτες, ακόμα και αν πουλάνε κάτι: 1) είναι στην Θεσσαλονίκη στο κέντρο -εκεί στην Βενιζέλου - ένας γέρος που πουλάει κάτι φρούτα. Μου θύμιζε πολύ τον εκλιπόντα πατέρα μου κι έτσι όπως βασανίζεται με το βάρος της σακούλας, πάντα αγόραζα μήλα απο αυτόν και μετά δεν είχα και τί να τα κάνω. 10 Ευρώ τα 5 κιλά. Μου φαινόντουσαν ακριβά, αλλά έλεγα 2 σακούλες έχει ο άνθρωπος, θέλει να βγάλει μεροκάματο. Καταρχήν έμαθα απο έγκυρη πηγή ότι έχει σπιταρόνα στην Καλαμαριά και κατά δεύτερον σε ένα ζευγάρι μια φορά που του είπε ότι είναι ακριβά και ότι θέλει μόνο τα 2 κιλά του είπε 5 Ευρώ και δεν κατέβαινε. Αν είχε ανάγκη δεν θα έκανε έστω ένα παζάρι?? Κάθε φορά έκλαιγα που θυμόμουν τον πατέρα μου. Δεν τον συγχωρώ για τις άπειρες φορές που με έκανε να τρελλαθώ απο θλίψη και ενοχή χωρίς λόγο. 2) Στα ίδια μέρη συχνάζει ένας άλλος γέρος που πουλάει κάτι σακουλάκια ρίγανης. Πραγματικά τον λυπάσαι και γίνεται και κολλητσίδα. Αυτός ό,τι βγάζει πάει και τα παίζει αποδεδειγμένα σε ένα ΠΡΟΠΟ εκεί κοντά. 3) Ζητιάνος στην Τσιμισκή, ο οποίος έχει κινητό και όλη την διάρκεια που ζητιανεύει μιλάει στο κινητό ή στέλνει μηνύματα. Κλασικά είναι μπροστα απο εκκλησία και φυσικά έχει κινητικό πρόβλημα. 4)Ζητιάνα βουλγαρορομά που γνωρίζει μόνο την λέξη "γάλα" κρατάει ένα Αγνό άδειο και το προτείνει συνέχεια για να δείξει ότι θέλει γάλα. Όταν της είπα να της πάρω ένα μπουκάλι και να πάει σπίτι της αρνήθηκε 5)Ζητιάνα με τα παιδιά της, που ήταν γλύκες αλλά βρώμικα, μου ζήτησε λεφτά να πάρουν κάτι να φάνε. Της πρότεινα εκείνη την ώρα να της πάρω τυρόπιτες για όλους απο τον Τερκενλή που ήταν μπροστά μου. Η απάντησή της ήταν ότι προτιμούν σουβλάκια! 6) Γερμανός αλλοδαπός που μάλλον έτσι θέλει να ζει, τριγυρίζει και ζητάει τσιγάρα απο όποιον καπνίζει. Μία μέρα του έδωσα το πακέτο μου ολόκληρο. Στο επόμενο τραπέζι ζήτησε τσιγάρα. Εεεεεεεεεεεε μετά απο όλα αυτά (έχω κι άλλα παραδείγματα, αλλά που να τα γράφω) κι εγώ δεν δίνω πουθενά. ΠΡΟΤΙΜΩ να δώσω λεφτά στο χαμόγελο του παιδιου, στους γιατρούς του κόσμου, να πάω πράγματα στα κοινωνικά παντοπωλεία, όπως και κάνω, αλλά όχι έτσι. ΔΕΝ ΜΑΣΑΩ ΠΙΑ!!
Τους μισούς που λες τους εχω πετύχει κι εγω! .. Δουλεύω σε κατάστημα στο κεντρο της Θεσσαλονίκης, κι έρχεται ένα ρομά παιδάκι και μας δίνει ψιλά να του τα κάνουμε σε χαρτονομίσματα. Σε ερώτηση μας για το τι δουλεια κάνει ο μπαμπάς του, μας απάντησε "κάθεται σπίτι, δεν δουλεύει!" και στην ερώτηση το πόσα βγάζει την ημέρα μας απάντησε "περίπου στα 80". Εγω δουλεύω σα τον ΜΠΙΠ και με το ζόρι παίρνω το βασικό...δεν δίνω πλέον σε κανένα ζητιάνο, μόνο σε οργανώσεις όπως προείπες.
Έτσι, όπως τα λες είναι georgia_t! Δεν έχει νόημα να δίνω κάτι κάπου που δεν ξέρω αν τελικά πιάνει τόπο ή με πιάνει εμένα μ@@@α! Θέλω να ξέρω ότι πραγματικά έχει αποτέλεσμα η βοήθειά μου, γιατί αν δώσω σε κάποιον που δεν το αξίζει, θα το στερηθεί αυτός που πραγματικά έχει ανάγκη, γιατί ζάμπλουτοι δεν είμαστε!!
Έχω δει "χυμένο" με πατερίτσες στην Τσιμισκή να φέυγει με το συνεργό του με άψογο βηματισμό. Στην Αγίας Σοφίας τρεις γυναίκες να ακροβολίζονται - όποιος περνάει από εκεί είναι η γνωστή με το μεγάλο κουτί γάλακτος σχεδόν έξω από το ble- και στο τέλος της ημέρας να ξαναβρίσκονται για τον απολογισμό (τις τελευταίες μέρες η πιο μικρή παρακολουθεί μια ηλικιωμένη με διανοητικό πρόβλημα από απόσταση, "συλλέγει" ότι έχει μαζέψει, και την τοποθετεί σε διαφορετικό πόστο) και τέλος λευκό βαν να αφήνει το πρωί δύο γυναίκες με μωρά στο φανάρι της Ίωνος Δραγούμη με παραλία. Αρχίζω να υποπτεύομαι ότι κάτι άλλο συμβαίνει και δεν τους μαζεύουν γιατί αδυνατώ να πιστέψω ότι εγώ με τις καθημερινές μου διαδρομές στο κέντρο έχω υπάρξει μάρτυρας τέτοιων περιπτώσεων και η αστυνομία δεν έχει πάρει χαμπάρι (και χωρίς να συμπεριλαμβάνω το παζάρι που στήνεται πάνω στην Τσιμισκή φόρα παρτίδα).