ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θυμάμαι μια μερα, δεν έχει 2 μήνες που ήμασταν σε σχέση και μου πρότεινες να έρθω στο εξωχικο σου να μείνουμε μαζί. Μια από αυτές τις μέρες που βγήκαμε με φίλους μας είχα πιει αρκετά πολυ, θυμάμαι να σε ξυπνάω το βράδυ επειδή δεν ένιωθα καλα και να μένεις δίπλα μου ξύπνιος μέχρι να νιώσω καλα. Το πρωί με ξύπνησες με ένα γλυκό φιλί και μου έφερες ένα ντεπον και πρωινό, και από μέσα μου σκέφτηκα τι γλυκός άνθρωπος πραγματικά, πρέπει να με νοιάζεται πολυ. Και αυτός ο άνθρωπος με πλήγωσε όσο χειρότερα γινόταν, και άλλαξε πολυ. Ήταν άλλος άνθρωπος στο τέλος της σχέσης μας, και δεν υπήρχε καθόλου από εκείνον τον άνθρωπο στην αρχή που φαινόταν ότι με νοιαζόταν. Ύστερα από καιρό έμαθα ότι εκείνον τον μηνα που είχα έρθει στο εξωχικο σου είχες βγει με άλλη κρυφά και συνομιλουσες μαζί της. (Μετά σε συγχώρεσα και για αυτό). Στα έδωσα ολα και αυτό δεν το μετανιώνω, οπως δεν μετανιώνω τίποτα. Τελικά όμως αλλάζει ο άνθρωπος η απλα παριστάνει κάτι στην αρχή και ύστερα φανερώνει τον αληθινό εαυτό του;