Όποιος έχει περάσει αυτόν τον Γολγοθά, (αλλά και γενικά δύσκολα προβλήματα υγείας) και αυτοί που είναι στο πλευρό του, γνωρίζουν ποση προσπάθεια χρειαζεται καθημερινά, πόσο κουράγιο, δυναμη και πόσο θάρρος. Αλλά και πόση αναισθησία είναι απαραίτητη προκειμένου να ανταπεξέλει και στη θεραπεια και στα σχόλια κάποιων ανθρώπων, όχι απαραίτητα κακεντρέχη.Δεν υπάρχει τίποτα για το οποίο αυτοί οι άνθρωποι θα έπρεπε να νιώθουν ντροπή και αμηχανία. Είναι άνθρωποι που παλεύουν περισσότερο από όλους εμάς και αξίζουν μόνο σε σεβασμό και αγαπη.
24.1.2019 | 10:08
Κάπου στην Θεσσαλονίκη!
Πριν 2 χρόνια στο στάδιο των χημειοθεραπείων μου ,ενω είχαν πέσει τα μαλλιά μου πήγα σε ένα μαγαζί να πάρω καφέ και όσοι περίμεναν δίπλα μου κανανε ένα βήμα μακριά μου,δύο παιδια με κοιτούσαν και γελούσαν και μια κυρια διπλα μου είπε κρίμα το κορίτσι τόσο νέο και τόσο όμορφο,εγώ έσκυψα το κεφάλι πήρα τον καφέ μου και πήγα σπίτι και έκλαιγα για ώρες..Πριν 2 μέρες το ίδιο σκηνικό συνέβη ενώ περίμενα να παρω τσιγάρα αλλά αυτήν την φορά ήταν άλλη κοπέλα οχι εγώ.. μπήκε στο μαγαζί και 2 αγόρια γέλασαν και την έδειξαν.και τότε μίλησα,είπα όσα έπρεπε να πω 2 χρόνια πριν αλλά ένιωθα τόση μόνη και φοβισμένη τότε.. Η κοπέλα μου είπε ένα ευχαριστώ ενώ είδα ότι είχε δακρύσει και έφυγε.. Κορίτσι μου δεν ξέρω πώς θα μπορούσα να σε ξαναβρώ να σου μιλήσω να σου πω ότι σε καταλαβαίνω αλλά αν το διαβάσεις αυτό να θυμάσαι ότι δεν είσαι μόνη και δεν είσαι η μόνη!Ο κόσμος πάντα θα κρίνει μόνο αυτό ξέρει άλλωστε να κάνει καλά αλλά εσύ είσαι πιο δυνατή από όλους αυτούς μαζί..
1
