ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στην κωμόπολη που ζω υπάρχει ένα μικρό εργοστάσιο τροφίμων στο οποίο η πλειοψηφία των εργαζομένων είναι άτομα από τον τόπο μου. Σήμερα έμαθα από φίλη που η μητέρα της δουλεύει εκεί ότι κάνουν δυο φορές το χρόνο κάποιες προσλήψεις, οπότε σκεφτόμουν να πάω να κάνω αίτηση. Δεν έχω πρόβλημα να δουλέψω ως εργάτρια μέχρι να ξαναβρώ κάτι πάνω στο αντικείμενο σπουδών μου(ΑΝ ξαναβρώ δηλαδή ? ) ή έστω κάτι άλλο. Το αρνητικό της υπόθεσης είναι ότι όταν είπα στη φίλη μου ότι θα πάω να κάνω αίτηση, μού είπε ότι επειδή όλοι εκεί λίγο-πολύ γνωρίζονται μεταξύ τους μιας κι είναι από το ίδιο μέρος, πέφτει τρελό κουτσομπολιό που επεκτείνεται κι εκτός εργασιακού χώρου. Της απάντησα ότι δε με απασχολεί τι κάνουν οι άλλοι, εγώ το μεροκάματό μου θα πηγαίνω να βγάλω κι αν θελήσουν να με βάλουν κι εμένα στο στόχαστρό τους, δικό τους πρόβλημα κι όχι δικό μου. Άλλωστε, σε ποια δουλειά είναι όλοι οι εργαζόμενοι αγαπημένοι μεταξύ τους; Και τότε μου ανέφερε το περιστατικό με μια κοπέλα(τη γνωρίζω φυσιογνωμικά) που όταν από την παραγωγή κατέληξε στα γραφεία χάρη στο πτυχίο της(πληρούσε δηλαδή τις προϋποθέσεις για τη θέση), είχε κυκλοφορήσει φήμη στο χωριό ότι αυτή η προαγωγή έγινε επειδή είχε, τάχα, πιάσει γκόμενο το αφεντικό(η κοπέλα βέβαια ήταν αρραβωνιασμένη)!Γενικά στο χωριό μου υπάρχει μια παράδοση στο κουτσομπολιό και την κακοήθεια, ντρέπομαι που το λέω αλλά δεν είμαστε κι η καλύτερη φάρα κατοίκων: από το να απασχολούμε τα δελτία ειδήσεων με τις χασισοφυτείες κάποιου συγχωριανού που "ανακάλυπτε" η αστυνομία μέχρι σαμποτάζ στο νέο μαγαζάκι που τόλμησε να ανοίξει κάποιος.Εσείς στη θέση μου τι θα κάνατε; Πιστεύετε πως αξίζει να πάω να δουλέψω σε ένα άσχημο εργασιακό περιβάλλον(αν υποθέσουμε πως είναι όντως έτσι) μόνο και μόνο επειδή είναι μόλις ένα χιλιόμετρο από το σπίτι μου κι έτσι θα μου μένει ολόκληρος ο μισθός στην τσέπη ή να συνεχίσω να μοιράζω βιογραφικά στη διπλανή μεγάλη πόλη που προσφέρει περισσότερες εργασιακές επιλογές κι ας χαλάω 80 ευρώ από το μηνιάτικο στις μετακινήσεις;