ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 33 χρονών και συζω με τον φίλο μου. Νοικιάζουμε ένα διαμερισματακι μαζί. Είμαστε μαζί 5 χρόνια. Όλες μου οι φίλες έχουν ήδη παντρευτεί κ έχουν κ 2-3 παιδιά. Μέχρι τώρα δεν μου χει έρθει η επιθυμία-ανάγκη να κάνω κ γω παιδί, ενώ όλοι μου λένε ότι αυτό στο βγάζει ο άλλος συνήθως. Μάλλον Ούτε εγώ του το βγάζω αλλά ούτε κ αυτός σε μένα γιατί εμείς το μόνο που κάνουμε είναι δουλειά σπίτι σπίτι δουλειά, γυρνάμε κατακοποι κ οι 2 μας κ Ούτε συζήτηση για το μέλλον. Οι φίλες μου ποτε δεν δούλεψαν γενικα. με το που καναν σοβαρή σχέση παντρεφτηκαν κ εχουν παιδιά ενω εγω δουλεύω ασταματητα από μικρή κ έχω μείνει λίγο πίσω σε όλο αυτό περί οικογένειας... Κ έφτασα 33. Η αλήθεια είναι ότι κ γω αν δεν εργαζόμουν έστω για ενα διάστημα κ ένιωθα επιτέλους χαλαρή στο "νοικοκυριό μου", ίσως κ γω να χα την επιθυμία να προχωρησω στο να κανω δικη μου οικογένεια. Ετσι ομως που δουλευω ασταμάτητα δεν εχω μυαλο για κατι άλλο παρα μονο αγχος για την δουλεια κτλπ. Νομίζω ότι χάνω χρόνο κ ότι όταν θα προσπαθώ για παιδί ίσως κ να μην μπορώ. Η αλήθεια είναι ότι έχω κουραστεί να δουλεύω τόσο κ με προβληματίζουν όλα αυτά που σας είπα.. απ την άλλη ο φίλος μου επιμένει να εργάζομαι συνέχεια κ να επικεντρώνομαι σε αυτό γιατί ο μισθός του περιοριζεται στον βασικό όπως κ ο δικός μου. Οι άλλοι όμως πως τα καναν κ με 1 μόνο μισθό από τον άντρα... ειμαι κουρασμένη ψυχολογικά κ πιεσμένη. Ήθελα κάπου να τα πω! Αυτά.