Πρώτα από όλα στη ζωή μας καλό είναι να έχουμε πραγματικούς/ρε φίλους/ρε και όχι να ανεχόμαστε την κάθε ψωνάρα αρκεί να μηνεινουμε μόνη μας.Δεύτερον η ηλικία είναι μεταβλητό στοιχείο για όλους μας αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να συμβιβαζομαστε με τις κακές συμπεριφορές των γύρω μας επειδή μεγαλώνοντας πιο δύσκολα λόγω συγκυριών γίνονται γνωριμίες.Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο η ηλικία του είναι και ο χαρακτήρας του.Τέλος, τα 30 δεν είναι λέπρα. Εδώ δεν παραιτούνται από την ζωή και την κοινωνικοποίηση άλλοι πολύ μεγαλύτερης ηλικίας.Η ηλικία πάντα θα αλλάζει δεν μπορεί να κάνει κανείς μας τίποτα για αυτό,μόνο καλή συντήρηση.Η λιγοψυχια και η παραίτηση είναι προβλήματα.
29.1.2019 | 09:02
ανασφαλεια
η ανασφαλεια σε μενα προκαλειται επειδη ειμαι τοσο χαλια και επειδη ποτε κανεις δεν με ηθελε..ημουν το ατομο που καποιος θα ερχοταν για τη φιλη μου για παραδειγμα...μια ζωη εχω μαθει να συγκρινομαι με φιλες μου που ειχαν οποιο αγορι ηθελαν επειδη ειχαν την τυχη να γεννηθουν ομορφες κι οχι οπως εγω..απο μικρη ειχα διπλα μου και λαθος ανθρωπους τωρα που το σκεφτομαι! σαν να ελκυω μονο πολυ ναρκισσιστικους τυπους φιλων..λες και μυριζονταν ποσο κατω εχω τοποθετησει τον εαυτο μου και μου τονιζαν συνεχως τις επιτυχιες τους...Πιστευα πως μεγαλωνοντας θα αλλαζε αυτο αλλα ειμαι 30 και δυστηχως ειμαι σκατα ακομα και εξωτερικα και εσωτερικα...απλα προσπαθω να αποδεχτω πως η ζωη πως να το κανουμε δεν ειναι δικαιη για ολους και πως υπαρχουν χειροτερα...
8
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [08.11.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-11-08/__LiFO_10%2B1_Previews4%20%281%29.jpg?h=748d7e9c&itok=zdgEe7VA)
