Πολλές φορές όμως γίνεται και κάτι άλλο. Το μυαλό δεν θέλει να πάρει αποφασεις και να κάνει ενέργειες που θα τον πάνε μπροστά, μένοντας έτσι κολλημένο σε μερικές καταστάσεις και εγκλωβίζοντας τον σε αυτές. Η μέση λύση είναι πάντα η σωστότερη. Ούτε να πιέζεις υπερβολικά τον εαυτό σου, αλλά ούτε και να επαναπαυεσαι. Ούτε να αγχώνεσαι υπερβολικά, ούτε να αδρανείς. Νομίζω αυτό είναι το δυσκολότερο.
4.2.2019 | 10:59
Ψυχοθεραπεία και συνειδητοποιήσεις
Καλημέρα !! Από το Σεπτέμβρη ξεκίνησα ψυχοθεραπεία για προσωπική αυτοβελτίωση αλλά και επειδή ένιωθα ότι είναι ανάγκη να αντιμετωπίσω κάποια θέματα με το άγχος μου και τις προβληματικές σχέσεις με τη μητέρα μου. Είμαι ένα άτομο που του αρέσει ο έλεγχος και το να βάζει στο μυαλό του υψηλές προσδοκίες και χρονοδιαγραμματα και να τα πετυχαίνει. Δυστυχώς μέχρι πρόσφατα έτσι έβλεπα και την ψυχοθεραπεία. Σαν ένα νέο στόχο που θα πετύχαινα, σαν μαγικές λύσεις που θα τις ακολουθούσα και θα με έκαναν να γίνω ένας άνθρωπος πιο χαρούμενος, λιγότερο "προβληματικός" και τελικά πιο παραγωγικός. Η ψυχολόγος προσπαθούσε πολλές φορές να μου πει να ηρεμήσω, να μην βιάζομαι, να ακούω τις επιθυμίες μου αλλά εγώ εκεί , στη μανία μου να βάζω προγράμματα. Αυτή τη βδομάδα κατάλαβα κάτι σημαντικό... Όσο τελικά πιέζουμε τον εαυτό μας να γίνει κάτι άλλο από αυτό που είναι , όσο προσπαθούμε να πλησιάσουμε μια ιδανική εικόνα τόσο απομακρυνόμαστε από το δικό μας ιδανικό, που ήδη υπάρχει μέσα μας και ανθίζει μόνο αν αφεθουμε ελεύθεροι στο να είμαστε ο εαυτός μας. Ούτε τα "από Δευτέρα δίαιτα" θα σε κάνουν τέλειο άνθρωπο αν τα πετύχεις, ούτε τα "από σήμερα θα δουλεύω χωρίς διαλείμματα οκτώ ώρες και θα τελειώσω όλες μου τις δουλειές και μετά θα πάω γυμναστήριο και και και". Τελικά νομίζω ότι όλες αυτές οι υπερβολικές απαιτήσεις απλά βάζουν φρένο στην εξέλιξη μας αντί να την ευοδωνουν. Αν σταθούμε σιωπηλοί για λίγο και ακούσουμε τις πραγματικές μας επιθυμίες και ξεκουραστούμε για λίγο από το συνεχές τρέξιμο και τα deadlines τότε θα έρθει η ανάπτυξη που περιμένουμε...
5
