Συγκινητικο...Μου θυμισες οταν εδωσα το παλιο μου αυτοκινητο που το αποχαιρετησα με κλαματα για τα οσα περασαμε μαζι...Τωρα εχω ενα αλλο,ομορφο κ σε καλη κατασταση μιας κ το προσεχω πολυ...Αλλα σαν το "αλανι" το παλιο, δεν εχει...:')
4.2.2019 | 18:55
Μη με πας απ' το σπίτι.
6-12-2000. Έπεφτε το σούρουπο. Βρισκόμουν έξω από την αντιπροσωπεία να σε παραλάβω. Ήμουν 26. Και ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που θα έπαιρνα καινούριο αυτοκίνητο. Με πήγες σε ένα σωρό μέρη. Από μπουζούκια μέχρι εκδρομές στην άκρη της Ελλάδας. Έκλαψα μέσα στην καμπίνα σου γυρίζοντας από το μνημόσυνο ενός φίλου. Ένιωσα ασφαλής μέσα σου εκείνο το κρύο βράδυ του 2004 που γυρίσαμε μαζί στο σπίτι κατασκασμένος από την κολοσυμπεριφορά εκείνου του κολοβέλγου. Πέρασαν τα χρόνια. Με γύρισες γαμπρό από το γλέντι του γάμου μου. Πήγαμε και πήραμε τη γυναίκα άλλου φίλου με το μωρό της και τους πήγαμε στο Μητέρα. Φέραμε στο σπίτι τα δικά μου παιδιά. 18 χρόνια ρε γεράκο. Δυο φορές πήγα να σε πουλήσω και τις δύο το μετάνιωσα. Εχθές το βράδυ που σε πήρα να πάμε βόλτα δεν ξέρω πως έγινε και μου μύρισε καινουργίλα η καμπίνα σου. Δεν ξέρω γιατί στα γράφω όλα αυτά. Ίσως γιατί σε βλέπω που ζορίζεσαι. Αλλά δε θα σε αφήσω! Όσο μπορείς και όσο μπορώ μαζί.
5
