ΚΡΙΣΗ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ

«Το σχολείο αντιμετώπισε τον γιο μου σαν αλήτη», καταγγέλλει ο πατέρας του 12χρονου με Άσπεργκερ

«Το σχολείο αντιμετώπισε τον γιο μου σαν αλήτη», καταγγέλλει ο πατέρας του 12χρονου με Άσπεργκερ Facebook Twitter
EUROKINISSI
18

Την τιμωρία όλων όσοι ευθύνονται για το κλίμα κακοποίησης στο σχολείο και την κατάληψη με αίτημα την απομάκρυνση του παιδιού του, ζητά ο πατέρας του 12χρονου μαθητή με σύνδρομο Άσπεργκερ.

Η οικογένεια του μαθητή του 2ου Γυμνασίου Καλαμαριάς έχει καταθέσει μήνυση κατά παντός υπευθύνου. 

Στις 25 Ιανουαρίου, ημέρα Παρασκευή, οι συμμαθητές του 12χρονου προχώρησαν σε κατάληψη του σχολείου με μοναδικό αίτημα την απομάκρυνση του.

Η κατάληψη, όπως καταγγέλλουν οι γονείς, έγινε με συναίνεση της διεύθυνσης του σχολείου και για την υπόθεση έχει ενημερωθεί τόσο η Ομοσπονδία Γονέων και Κηδεμόνων Κεντρικής Μακεδονίας, όσο και ο εισαγγελέας.

«Πρόκειται για ένα πρωτοφανές ξέσπασμα ρατσιστικής βίας» τονίζει ο πατέρας του μαθητή, εκφράζοντας τους φόβους του για τον στιγματισμό του ανήλικου παιδιού.

«Δεν θέλουμε ένα τέτοιο γεγονός να μένει στα ατιμώρητα από την ελληνική Δικαιοσύνη (...) Ας αναζητήσει (σ.σ ο εισαγγελέας) ποιος είναι υπεύθυνος που φτάσαμε σε μια διαπόμπευση ενός ανηλίκου».

Μιλώντας στον ΑΝΤ1, ο πατέρας του 12χρονου έκανε λόγο για «αήθη συκοφαντική δυσφήμηση με διάφορες ανυπόστατες κατηγορίες που διασύρουν το παιδί και την οικογένεια».

«Μας δημιουργούν τεράστιο πρόβλημα, πολύ περισσότερο στο παιδί που δεν ξέρουμε πώς να το διαχειριστούμε και βάζει σε κίνδυνο και την ασφάλειά του ακόμη, γιατί η απόρριψη αυτή με αυτόν τον βίαιο τρόπο είναι κάτι που δεν μπορεί να το αντέξει».

Όπως λέει ο ίδιος, η διεύθυνση του σχολείου έκανε το παιδί του να αισθάνεται παρείσακτος, «από την πρώτη στιγμή» που συμμαθητές του ζήτησαν την απομάκρυνσή του.

«Τον αντιμετώπισε σαν αλήτη, σαν παιδί με παραβατική συμπεριφορά από την πρώτη ώρα, τον οποίο ήθελε να τον διώξει για να έχει ένα καθαρό σχολείο, να μην είναι μπελάς για την ίδια και το σχολείο της και το κατεδίωξε, στήνοντάς τον στο απόσπασμα των ωριαίων αποβολών», υποστήριξε.

«Το παιδί προσπαθεί να πάει σχολείο, πήγαμε χθες και προχθές, είναι πολύ κακό το κλίμα, δέχεται bullying από συμμαθητές του, δεν μπορεί να μείνει, φεύγει, είναι θυμωμένος, γιατί έχει ακούσει πολλά».

Για το θέμα έχει παρέμβει το υπουργείο Παιδείας, ενώ ο εισαγγελέας διέταξε κατεπείγουσα προκαταρκτική έρευνα. Μηνυτήρια αναφορά κατατέθηκε και στο τμήμα αντιμετώπισης ρατσιστικής βίας του Παρατηρητηρίου Συμφωνιών του Ελσίνκι.

 
Ελλάδα
18

ΚΡΙΣΗ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Καταγγελία για αστυνομικό της Βουλής: Το σχολείο προσπαθούσε να βοηθήσει αλλά αστυνομικό τμήμα ζήτησε να σταματήσουν

Ελλάδα / Καταγγελία για αστυνομικό της Βουλής: Το σχολείο προσπαθούσε να βοηθήσει αλλά αστυνομικό τμήμα ζήτησε να σταματήσουν

Οι προσπάθειες γειτόνων και εκπαιδευτικών να κινήσουν τις διαδικασίες ώστε να σταματήσει ο εφιάλτης που φέρεται να ζούσαν τα πέντε παιδιά του ζευγαριού, έπεφταν στο κενό
LIFO NEWSROOM
Υπόθεση αστυνομικού της Βουλής: Η μητέρα είχε νοσηλευτεί σε ψυχιατρείο τον περασμένο Φεβρουάριο

Ελλάδα / Υπόθεση αστυνομικού της Βουλής: Η μητέρα είχε νοσηλευτεί σε ψυχιατρείο τον περασμένο Φεβρουάριο

Η μητέρα έχει καταγγείλει πως εξαναγκαζόταν σε ασελγείς πράξεις εις βάρος των παιδιών της από τον πατέρα τους - «Μιλάμε για εκτεταμένη κακοποίηση αυτών των παιδιών», δήλωσε η εκπρόσωπος Τύπου της ΕΛ.ΑΣ.
LIFO NEWSROOM
Ο μύθος των «τεμπέληδων» του νότου: Οι Έλληνες εργάζονται περισσότερο και απουσιάζουν λιγότερο

Ελλάδα / Ο μύθος των «τεμπέληδων» του νότου: Οι Έλληνες εργάζονται περισσότερο και απουσιάζουν λιγότερο

Ο μύθος των «τεμπέληδων» του ευρωπαϊκού νότου καταρρίπτεται από τα στοιχεία ΟΟΣΑ και Eurostat - Οι Έλληνες εργάζονται 39,9 ώρες την εβδομάδα και λείπουν με ασθένεια μόνο 4 ημέρες τον χρόνο
LIFO NEWSROOM

σχόλια

8 σχόλια
@ tsiritroΌχι, βέβαια, τη στήριξη αυτή δεν την παρέχει το ειδικό σχολείο, δεν θα πρέπει να την παρέχει μόνο αυτό! Το ειδικό σχολείο αγαπητέ/ή μου έχει άλλες δομές! Για άλλη κατηγορία παιδιών, με διαφορετικές δυσκολίες. Σε μία τάξη με 25 παιδιά, δεν είναι καθόλου αδύνατον να γίνει σωστή διαχείριση παιδιών με ιδιαιτερότητες, όταν υπάρχει γνώση, διάκριση και διάθεση. Καταρχάς και αναμεσα σε 25 τυπικά παιδιά μπορείς να βρεις ένα σωρό ιδιαιτερότητες ! Παιδιά που δυσκολεύουν το μάθημα, που μιλούν συνέχεια, παιδιά καπετάν-φασαρίες, παιδιά που θυμώνουν, που ειρωνεύονται τους συμμαθητές τους, που διαπληκτίζονται με τους καθηγητές τους… Δε θέλουν χειρισμό όλα αυτά; Νομίζετε ότι επιθετικά παιδιά στο σχολείο είναι μόνο όσα έχουν ιδιαιτερότητες; Ξέρετε τι γίνεται καθημερινά παντού από ένα σωρό παιδιά που βρίζουν, τσακώνονται, πλακώνονται στο προαύλιο, κάνουν bullying, τα βάζουν με καθηγητές, παίρνουν αποβολές, και ένα σωρό γνωστές καταστάσεις –δυστυχώς- για τα σχολεία; Λοιπόν; Τι θα τα κάνουμε όλα αυτά τα παιδιά;; Με βάση τη δική σας λογική πρέπει να τα στείλουμε όλα στο ειδικό σχολείο!! Ένα σωρό ακραίες συμπεριφορές αντιμετωπίζουν οι δάσκαλοι από παιδιά χωρίς διαγνωσμένες ιδιαιτερότητες! Γιατί λοιπόν ένα παιδί με διαγνωση στο φάσμα πρέπει να πάρει αμέσως την ταμπέλα και τον δρόμο για το ειδικό σχολείο;;; Αν είναι δυνατόν! Η σωστή διαχείριση πρέπει να υπάρχει για όλους τους μαθητές. Κάτι ακόμα : η παράλληλη στήριξη δεν είναι ντάντεμα, έτσι όπως το εκλαμβάνετε. Είναι μία βοήθεια ώστε το παιδί που ΑΝΗΚΕΙ στο γενικό σχολείο να ενταχθεί ευκολότερα και να χειρίζεται τις δυσκολίες και τον εαυτό του απέναντι στους άλλους, κυρίως σε κοινωνικό/συναισθηματικό επίπεδο, λιγότερο σε ακαδημαϊκό. Και βεβαίως πρέπει να είναι ολοκληρωμένη, για όλη την ημέρα, και στο διάλειμμα! Δεν το γνωρίζετε αυτό; Το δικό μου παιδί είναι πολύ καλύτερος μαθητής από πολλούς στην τάξη του. Κάνει μαθηματικές πράξεις σωστά και γρήγορα. Είναι πρώτος στην ορθογραφία, αλάνθαστος , γνωρίζοντας τους κανόνες και όχι φωτογραφικά. Είναι επιμελής μαθητής, προσπαθεί για όλα. Ο συνοδός όμως θα του εξηγούσε πολύ ευκολότερα από μένα εκείνη τη στιγμή στο σχολείο γιατί ένας έφηβος δεν πρέπει να αγκαλιάζει συνεχώς την αγαπημένη του καθηγήτρια στο προαύλιο. Θα του ερμήνευε καλύτερα το χιούμορ των παιδιών, την καζούρα, τις λέξεις κάτω από τις λέξεις. Ο καθηγητής αν είχε ευαισθησία θα τον επαιρνε με άλλο τρόπο και θα του εξηγούσε γιατί δεν πειράζει που ένας άλλος συμμαθητής κάθισε στο θρανίο του. Θα διαχειριζόταν τον θυμό, τα νεύρα του, το άγχος του που άλλαξε το πρόγραμμα της Τετάρτης ξαφνικά. Αυτές οι δυσκολίες όμως που περιγράφω δεν αντιστοιχούν σε παιδί που ανήκει σε ειδικό σχολείο. Σας πληροφορώ κοινωνικές και συναισθηματικές δυσκολίες έχουν και πολλά άλλα παιδιά και γίνονται πολύ επιθετικά λόγω αυτών!Και ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΥΝΑΤΟ να συμβούν και να αντιμετωπιστούν στο κανονικό σχολείο! Φυσικά και δεν είναι ταμπού το ειδικό σχολείο, είναι απαραίτητο, αλλά για όποια παιδάκια ανήκουν εκεί. Για εκείνα που θα βοηθηθούν εκεί και θα προοδεύσουν όσο επιτρέπει στο καθένα το επίπεδό του, με τους αγώνες που κάνουν εκεί οι ήρωες-δάσκαλοι. Όμως υπάρχουν παιδιά που δεν θα βοηθηθούν εκεί, αλλά θα μειώσουν τις δεξιότητές τους. Επομένως, μην τα βάζετε όλα στο ίδιο τσουβάλι, «κατάλληλες δομές» δεν είναι για όλους οι ίδιες.Μακάρι να διαβάσετε την απάντησή μου –ελπίζω-… Για μένα είναι πολύ ξεκάθαρο ότι κάποια πράγματα δεν τα αντιλαμβάνεστε σωστά! Και πολλοί που θα διαβάσουν, θα καταλάβουν. Το να σας πείσω… δεν είναι παρά μια διαδικτυακή πρόκληση.
Δεν καταλάβατε. Δεν μιλάω γενικά για όλα τα παιδιά στο φάσμα του αυτισμού. Κάθε περίπτωση είναι ιδιαίτερη. Στη συγκεκριμένη υπάρχουν πολύ σοβαρές καταγγελίες. Έχετε δίκιο σε όσα περιγράψατε για τα παιδιά σε μια τάξη. Φανταστείτε λοιπόν επιπρόσθετα σε αυτό κι ένα παιδί μέσα σε αυτή την ταξη που αντιδρά και δεν θέλει καμμία κασετίνα στο θρανίο εκείνη την ημέρα. Ρίχνει λοιπόν όλες τις κασετίνες των παιδιών κάτω. Τα παιδιά κάνουν το λάθος και τις σηκώνουν. Ακόμα χειρότερη η κατάσταση. Σπάει τα μολύβια κι αρχίζει να ωριεται. Τι θα πείτε στην κοπέλα που υπέστει σεξουαλική κακοποίηση από αυτό το παιδί? Πόση κατανόηση θα πρέπει να δείξει αυτό το κοριτσάκι? Ξανά λέω δεν μιλάω γενικά για όλες τις περιπτώσεις αλλά για τη συγκεκριμένη. Λάθος το πώς έγινε η δημοσιοποίηση αυτή. Λάθος των φορέων που προφανώς καθυστέρησαν να αντιδρασουν. Όταν ένα σχολείο κάνει συγκεκριμένες καταγγελίες με γεγονότα γραμμένα στα πρακτικά δεν μπορείς να κάνεις τα στραβά μάτια.
Αχ, κύριε …πεθερέ μου. Για ποια αποζημιωσούλα μιλάτε; Είναι δυνατόν; Πολύ κακό σχόλιο. Προκλητικό θα πω…Είμαι μαμά αγοριού με Άσπεργκερ. Το παιδί μου δυστυχώς δεν αντιμετωπίζεται από όλους τους καθηγητές το ίδιο. Δεν ξέρουν όλοι πώς να του φερθούν εντός και εκτός τάξης, παρόλο που εγώ συνεχώς βοηθάω το σχολείο για να το βοηθήσει κι αυτό στη συνέχεια. Δίνω τρόπους αλλά δεν με ακούν όλοι. Δεν είναι επιθετικό, έχει IQ πάνω από τον μέσο όρο αλλά κοινωνικά και συναισθηματικά δεν είναι σαν τα άλλα παιδιά. Πρόπερσι ο Μαθηματικός έβγαινε από την τάξη και έλεγε μέσα στο γραφείο για το παιδί μου «Να φύγει, δεν είναι για εδώ. Να πάει σε ειδικό σχολείο». Γιατί τον δυσκολεύαμε τον κύριο, καταλάβατε; Και τσακωνόταν ο καθηγητής με άλλους συναδέλφους του που διαφωνούσαν . Μου τα μετέφεραν δάσκαλοι όλα αυτά. Υπάρχει και ένα άλλο παιδί με Άσπεργκερ στο σχολείο, πιο επιθετικό. Αυτό δυσκολεύονται να το χειριστούν. Δεν ξέρουν πάντα τι να κάνουν, εντάσεις, γκρίνιες και από παιδιά και από καθηγητές. Οι γονείς του…άλλος Γολγοθάς από κει. 100% προσπαθούν πιο πολύ απ΄το σχολείο. Να σας πω όμως κάτι; Αυτό το παιδί έχει συνοδό (παράλληλη στήριξη). Γιατί ο συνοδός δεν είναι μαζί με το παιδί συνέχεια; Είναι μόνο μέχρι τις 11-11,30 και όχι κάθε μέρα. Πάει σε 3 σχολεία, για 3 διαφορετικά παιδιά. Είναι σύστημα αυτό; Πώς το Κράτος αφήνει μόνο του παιδί και εκπαιδευτικούς όταν υπάρχει ανάγκη; Λες και δεν υπάρχουν τόσοι άνθρωποι εκεί έξω άνεργοι που μπορούν να στελεχώσουν την παράλληλη βοήθεια στο σχολείο; Γιατί το σχολείο δε δίνει τη βοήθεια που πρέπει; Και γιατί δεν διδάσκονται οι καθηγητές ψυχολογία; Τεχνικές προσέγγισης παιδιών με ιδιαιτερότητες; Πού είναι αυτά;Λοιπόν , ας μην κρυβόμαστε… υπάρχουν δάσκαλοι και δάσκαλοι, άνθρωποι και άνθρωποι… Οι γονείς των παιδιών με Άσπεργκερ περνάμε έναν Γολγοθά και το μόνο που δε σκεφτόμαστε κύριε μου, είναι να σύρουμε τους δασκάλους για αποζημίωση… να βοηθήσουμε τα παιδιά μας θέλουμε και αυτό προσπαθούμε. Και δυστυχώς δεν μας βοηθούν όλοι στο σχολείο… Όσοι είναι άξιοι, ευαίσθητοι και σωστοί ξεχωρίζουν σαν την μύγα μες στο γάλα. Οι υπόλοιποι βρίσκουν την λύση «να φύγει ο ενοχλητικός». Γι’αυτό λοιπόν, προσέχετε περισσότερο κύριε… «πεθερέ» μου. Είναι τουλάχιστον ντροπή να μιλάτε για «αποζημιωσούλες».Υ.Γ. Διάβασα και τα σχόλια του/της Κ.Φ. Μπράβο! Εξαιρετικά! Όντως στο εξωτερικό υπάρχει πολύ καλύτερη αντιμετώπιση. Άλλη μέριμνα. Άλλα δεδομένα …Κρίμα για τη χώρα μας.
Και κάτι που με προβληματίζει. Για όσους ψάχνουν να βρουν ένοχη τη ριμάδα τη κοινωνία που απορρίπτει το καημένο το παιδάκι, θεωρώ ότι το κάνουν πολύ απλά γιατί δεν έχουν παιδιά και μιλάνε σε θεωρητική βάση, άλλα λόγια δηλαδή να αγαπιόμαστε ή είναι ενδεχομένως γονείς επιθετικών και χωρίς όρια παιδιά.Ο προβληματισμός μου λοιπόν είναι: αν το παιδί σου έρχεται σπίτι, επανειλημμενα με σπασμένη τη μύτη και δε θέλει να ξαναπαει σχολείο ή έντρομο μη το βιάσουν σε καμιά γωνία (δεν ξέρετε τι ανάπτυξη έχουν ορισμένα 12χρονα), ως γονιός τι κάνεις όταν ο πατέρας του κάθε μπουλη επικαλείται διαφορετικότητα και σφυρίζει αδιάφορα; Εγώ προσωπικά θα του άλλαζα σχολείο την άλλη μέρα. Αλλά μπορούνε να αλλάξουν σχολείο 300 μαθητές γιατί οι γονείς του ενός δεν αναγνωρίζουν ότι έχει πρόβλημα;
Η επιθετικότητα των παιδιών με αναπτυξιακά θέματα είναι ένα ζήτημα για το οποίο το σχολείο δυστυχώς είναι αυτό που σφυρίζει αδιάφορα. Εδώ κοιτά τις εύκολες λύσεις για τα τυπικά παιδιά, για εκείνα που έχουν και διαγνωσμενα θέματα;;; Πόσο μάλλον...Εκατό τοις εκατό είναι σημαντική η συνεργασία με τους γονείς. Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό. Το λυπηρό όμως είναι ότι εκείνη την επίμαχη ώρα που εσύ σαν εκπαιδευτικός είσαι στο διάδρομο, στην τάξη μέσα, στο προαύλιο και πρέπει να χειριστείς μια κατάσταση που εξελίσσεται, δεν ξέρεις πώς να το κάνεις. Αυτό πρέπει να λυθεί... εκεί οι φορείς έχουν ανεπάρκεια. Είναι μέγιστο θέμα και υπάρχουν αρκετοί καθηγητές που είναι ευαισθητοποιημένοι και δεκτικοί να μάθουν και να βρισκουν λύσεις και άλλοι που δεν θέλουν δυσκολίες και σύννεφα στην καθημερινότητα τους και έτσι είναι πιο εύκολη η αποπομπή. Όσο για την οικογενειακή κατάσταση των σχολιαζοντων, λανθασμένα συμπεράσματα βγάλατε... πρόβλημα μεγάλο όντως είναι όταν ένα παιδί νιώθει ότι απειλείται γυρίζοντας από το σχολείο, ο γονέας νιώθει φοβισμένος, θυμωμένος και απελπισμένος κι αυτός μαζί με το παιδί του ...κι επειδή μου έχει συμβεί, η λύση ήρθε με τον σωστό χειρισμό από το σχολείο, εκατό φορές θα το τονίσω, που έκανε το"δύσκολο" παιδί να στρίψει 180 μοίρες! Σε αυτό πρέπει να "εκπαιδευτεί" σίγουρα η εκπαίδευση... ο χειρισμός των καταστάσεων μέσα στα σχολεία είναι θέμα καίριο πέρα από την παροχή της γνώσης. Κι όταν δεν μιλάμε για τυπικα παιδιά αλλά για πιο ιδιαίτερα παιδιά, ενας λόγος παραπάνω. Και σίγουρα δεν πρέπει εύκολα και αβίαστα να ταιριάξουμε κάθε άτομο με αναπτυξιακά στο ειδικό σχολείο. Δεν είναι όλα τα παιδάκια με αναπτυξιακά για το ειδικό σχολείο. Το σχολείο πρέπει να αναπτυχθεί...
Ας επιτραπεί ενα σχόλιο στους αναγνώστες της είδησης, που δεν γνωρίζουν προσωπικά την υπόθεση. Υπάρχουν παμπολλα παιδιά με διαταραχές του αυτιστικού φάσματος που πρέπει και είναι πρόοδος για μία κοινωνία να εντάσσονται κανονικοτατα στα σχολεία γενικής φοίτησης. Που σε αυτά ανήκουν και όχι αλλού. Και μπορούν να εντάσσονται, αν το σχολείο (διεύθυνση και εκπαιδευτικοι) είναι υποστηρικτικό και δεκτικό στην προσφορά βοήθειας. Το πόσο "δύσκολα" θα εξελιχθούν αυτά τα παιδιά για το περιβάλλον τους, εξαρτάται ακριβώς από το περιβάλλον τους. Αν δεν γνωρίζουν πώς να τα χειρίζονται, τα οδηγούν σε συμπεριφορές για τις οποίες μετά διαμαρτύρονται. Κακώς. Τα παιδιά με ιδιαιτερότητες χρειάζονται αγάπη και χειρισμό. Το σχολείο ως θεσμός πρέπει να παρέχει στήριξη, βοήθεια και επιμόρφωση στους λειτουργούς του. Υπάρχουν προγράμματα, υπάρχουν έγκριτοι ειδικοί να βοηθήσουν και να "καθοδηγήσουν" τους καθηγητές, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει πάντα διάθεση από τις σχολικές μονάδες, ούτε σωστή επικοινωνία και επίλυση προβλημάτων από τους αρμόδιους φορείς. Άρα, καταλήγουμε σε στιγματισμους παιδιών που διαφορετικά θα είχαν τελείως άλλη πορεία μέσα σ'ένα κανονικό σχολείο, παρά τις ιδιαιτερότητες τους. Σε άλλες χώρες υπάρχει τελείως άλλο σύστημα, πλήρως υποστηρικτικό με πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα και σίγουρα όχι με σχολεία που διαδηλώνουν να φύγει ο συμμαθητής τους. Κλείνοντας, αν αυτό το παιδάκι είχε συμπεριφορά δύσκολη μέσα στο σχολείο, δεν φταίει το παιδάκι. Θα μπορούσαν να το έχουν αγκαλιάσει αλλιώς και να το χειριστούν αλλιώς και να το βοηθήσουν να εξελιχθεί αντί να το διώχνουν.... τελείως άλλη προσέγγιση του θέματος χρειαζόταν. Κρίμα!
Πιστεύετε πραγματικά πως φταίει η έλλειψη αγάπης που παιδιά στο φάσμα αυτισμού δεν μπορούν να παρακολουθήσουν το ωρολόγιο πρόγραμμα ενός γενικού σχολείου? Όχι τα άπειρα ερεθίσματα που δέχονται καθημερινώς και δεν μπορούν να επεξεργαστούν? Δεν είναι καλύτερο το σχολικό περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί ειδικά για τέτοιες περιπτώσεις? Χώροι όπου τα παιδιά αυτά βγάζουν την ένταση τους με δημιουργικό τρόπο?
Δεν μίλησα για έλλειψη αγάπης, αλίμονο, θα ήταν πολύ βαρύ. Απλώς η έλλειψη ικανότητας και γνώσης συμπεριφορικής προσέγγισης οδηγεί σε λάθος χειρισμούς. Όσα παιδιά στο αυτιστικό φάσμα είναι υψηλής λειτουργικότητας μπορούν και πρέπει να παρακολουθούν κανονικά το πρόγραμμα ενός γενικού σχολείου. Πρόκειται για έναν ΒΑΣΙΚΟ ΚΑΝΟΝΑ των αναπτυξιολογων και των παιδοψυχιατρων. Λειτουργικά παιδιά στο φάσμα με φυσιολογικό νοητικό δείκτη ΔΕΝ ταιριάζουν στα ειδικά σχολεία. Ακόμα και τα ίδια τα ειδικά σχολεία δεν δέχονται λειτουργικά παιδιά. Αυτά τελματωνουν εκεί και δεν έχουν κάτι να τους τραβήξει προς τα πάνω. Ακριβώς λοιπόν τα άπειρα ερεθίσματα που λέτε θέλουν τακτοποίηση και επεξεργασία στο μυαλό του αυτιστικού παιδιού με τρόπο κατάλληλο. Και με εκπαιδευτικούς της γενικής παιδείας ενήμερους και καταρτισμένους, που να έχουν διάθεση και ευαισθησία ΚΑΙ για αυτό. Γιατί όχι; Είναι κοινωνική ανάγκη. Επιπλέον, γι αυτό θεσπίστηκε και ο ρόλος του συνοδού της παράλληλης στήριξης, πρώτα στο εξωτερικό και μετά ήρθε και σε μας , όπου κατά εξοχήν σε αυτό στοχεύει. Στην ένταξη των ατόμων που έχουν τις νοητικές ικανότητες αλλά αναπτυξιακές ανωριμοτητες ώστε να συμβαδίζουν λίγο λίγο με το σύνολο. Στα ευρωπαϊκά σχολεία δεν νοείται παιδί με Άσπεργκερ ή αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας να φοιτήσει σε ειδικό σχολείο... Τα ίδια τα σχολεία έχουν συνοδούς και τα παιδιά προχωρούν στο ίδιο ποτάμι με τα τυπικής ανάπτυξης παιδιά, με όλη τη στήριξη που χρειάζεται σε κάθε επίπεδο. Το ειδικό σχολείο δεν έχει τον ρόλο να βγάζει την ένταση με δημιουργικό τρόπο, αν γίνεται καν αυτό έτσι όπως το διατυπώνετε. Άλλοι είναι οι ρόλοι του ειδικού σχολείου . Σημαντικοτατοι και αυτοί. Λειτούργημα επιτελούν. Και κάθε παιδί ανάλογα με το δυναμικό του πρέπει να ανεβαίνει σκαλοπάτια. Αλλάκαιρα, εκατό τοις εκατό, δεν ανήκουν σε αυτό όλα τα παιδάκια του αυτιστικού φάσματος.
Όταν υπάρχουν καταγγελίες για παραβατική συμπεριφορά τι θεωρείτε σωστό να γίνει? Όταν υπάρχει καταγγελία για σεξουαλική παρενόχληση τι θεωρείτε σωστό να γίνει? Γιατί ξανά λέω οι τάξεις έχουν 25 παιδιά. Τι θεωρείτε πως πρέπει να κάνουν αυτά τα παιδιά? Πόση ανοχή να δείξουν όταν ο συμμαθητής τους αποδεδειγμένα δεν μπορεί να ενταχθεί? Τρέχετε σε αυθαίρετα συμπεράσματα πως σίγουρα οι εκπαιδευτικοί γενικής και ειδικής αγωγής δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Δεν έχουν την σωστή κατάρτιση. Αποκλείετε το σενάριο πως έκαναν ότι μπορούσαν και απλά το παιδί το συγκεκριμένο δεν μπορεί να παρακολουθήσει 7 ώρες καθημερινά γενικού Γυμνασίου? Πως δεν μπορεί να επεξεργαστεί τα ερεθίσματα που θα πάρει όταν μπει στο χημείο για να κάνει πειράματα όλη η τάξη. Η μήπως να μην πάει κανένα παιδί στο χημείο? Όταν λέει ο γυμναστής πως σήμερα θα μάθουμε βόλεϊ και επειδή το συγκεκριμένο παιδί δεν το δέχεται κάνεις δεν θα μάθει βόλεϊ εκείνη την ημέρα. Πεζά καθημερινά παραδείγματα αναφέρω. Σαφώς υπάρχουν παντού και πάντα οι εξαιρέσεις. Κάθε περίπτωση είναι μοναδική επίσης. Τι θα κάνατε εσείς ως διευθυντής για να διασφαλίσετε την ασφάλεια κάθε μαθητή σε αυτό το σχολείο όταν γίνονται όλα αυτά που καταγγέλθηκαν. Δεν θα ζητούσατε την απομάκρυνση του?
Δηλαδή, προσπαθεί να μας πείσει ο αγαπητός γονιός και εσείς τον σιγοντάρετε δίνοντάς του βήμα, ότι 400 γονείς με τα αντίστοιχα παιδιά τους και σύσσωμη η εκπαιδευτική κοινότητα του σχολείου, τα έβγαλαν όλα από το μυαλό τους και θέλουν να διώξουν το παιδί γιατί ας πούμε δεν τους αρέσει η φάτσα του. Λες και είναι το μοναδικό διαφορετικό παιδί στον σχολείο.Παράλληλα τους βγάζει όλους τρελούς, χαρακτηρίζοντας τα περιστατικά ανυπόστατα. Που το ξέρετε αγαπητέ γονιέ; Ήσασταν μπροστά;Η αντίδραση του συγκεκριμένου, να απορρίπτει κατηγορηματικά ότι φταίει το παιδί του αλλά να ρίχνει την ευθύνη σε όλους τους άλλους, αποδεικνύει περίτρανα τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετώπισε τις καταγγελίες στο παρελθόν. Και το αδιέξοδο στο οποιο έχει περιέλθει το σχολείο.Και θα σύρει και τους εκπαιδευτικους στα δικαστήρια μπας και τσιμπήσει καμιά αποζημιωσούλα.
Αχ, κύριε …πεθερέ μου. Για ποια αποζημιωσούλα μιλάτε; Είναι δυνατόν; Πολύ κακό σχόλιο. Προκλητικό θα πω…Είμαι μαμά αγοριού με Άσπεργκερ. Το παιδί μου δυστυχώς δεν αντιμετωπίζεται από όλους τους καθηγητές το ίδιο. Δεν ξέρουν όλοι πώς να του φερθούν εντός και εκτός τάξης, παρόλο που εγώ συνεχώς βοηθάω το σχολείο για να το βοηθήσει κι αυτό στη συνέχεια. Δίνω τρόπους αλλά δεν με ακούν όλοι. Δεν είναι επιθετικό, έχει IQ πάνω από τον μέσο όρο αλλά κοινωνικά και συναισθηματικά δεν είναι σαν τα άλλα παιδιά. Πρόπερσι ο Μαθηματικός έβγαινε από την τάξη και έλεγε μέσα στο γραφείο για το παιδί μου «Να φύγει, δεν είναι για εδώ. Να πάει σε ειδικό σχολείο». Γιατί τον δυσκολεύαμε τον κύριο, καταλάβατε; Και τσακωνόταν ο καθηγητής με άλλους συναδέλφους του που διαφωνούσαν . Μου τα μετέφεραν δάσκαλοι όλα αυτά. Υπάρχει και ένα άλλο παιδί με Άσπεργκερ στο σχολείο, πιο επιθετικό. Αυτό δυσκολεύονται να το χειριστούν. Δεν ξέρουν πάντα τι να κάνουν, εντάσεις, γκρίνιες και από παιδιά και από καθηγητές. Οι γονείς του…άλλος Γολγοθάς από κει. 100% προσπαθούν πιο πολύ απ΄το σχολείο. Να σας πω όμως κάτι; Αυτό το παιδί έχει συνοδό (παράλληλη στήριξη). Γιατί ο συνοδός δεν είναι μαζί με το παιδί συνέχεια; Είναι μόνο μέχρι τις 11-11,30 και όχι κάθε μέρα. Πάει σε 3 σχολεία, για 3 διαφορετικά παιδιά. Είναι σύστημα αυτό; Πώς το Κράτος αφήνει μόνο του παιδί και εκπαιδευτικούς όταν υπάρχει ανάγκη; Λες και δεν υπάρχουν τόσοι άνθρωποι εκεί έξω άνεργοι που μπορούν να στελεχώσουν την παράλληλη βοήθεια στο σχολείο; Γιατί το σχολείο δε δίνει τη βοήθεια που πρέπει; Και γιατί δεν διδάσκονται οι καθηγητές ψυχολογία; Τεχνικές προσέγγισης παιδιών με ιδιαιτερότητες; Πού είναι αυτά;Λοιπόν , ας μην κρυβόμαστε… υπάρχουν δάσκαλοι και δάσκαλοι, άνθρωποι και άνθρωποι… Οι γονείς των παιδιών με Άσπεργκερ περνάμε έναν Γολγοθά και το μόνο που δε σκεφτόμαστε κύριε μου, είναι να σύρουμε τους δασκάλους για αποζημίωση… να βοηθήσουμε τα παιδιά μας θέλουμε και αυτό προσπαθούμε. Και δυστυχώς δεν μας βοηθούν όλοι στο σχολείο… Όσοι είναι άξιοι, ευαίσθητοι και σωστοί ξεχωρίζουν σαν την μύγα μες στο γάλα. Οι υπόλοιποι βρίσκουν την λύση «να φύγει ο ενοχλητικός». Γι’αυτό λοιπόν, προσέχετε περισσότερο κύριε… «πεθερέ» μου. Είναι τουλάχιστον ντροπή να μιλάτε για «αποζημιωσούλες».Υ.Γ. Διάβασα και τα σχόλια του/της Κ.Φ. Μπράβο! Εξαιρετικά! Όντως στο εξωτερικό υπάρχει πολύ καλύτερη αντιμετώπιση. Άλλη μέριμνα. Άλλα δεδομένα …Κρίμα για τη χώρα μας.
Αντιλαμβάνεστε πως αυτό που περιγράφετε το προσφέρει το ειδικό σχολείο έτσι? Καθηγητές ειδικά καταρτισμένους να μορφώσουν αυτά τα παιδιά. Σε μια ταξη με 25 παιδιά είναι αδύνατον να γίνει σωστή διαχείριση παιδιών με ιδιαιτερότητες που εκφράζουν ακραίες συμπεριφορές. Επίσης η παράλληλη στήριξη υπάρχει και κάνει δουλειά ώστε να ενταχθεί ένα παιδί στην παιδαγωγική διαδικασία στους ρυθμούς ενός γενικού Γυμνασίου και Λυκείου. Δεν είναι εκεί για να νταντευει ένα παιδί 7 ώρες την ημέρα για 5 μέρες. Στόχος είναι στο τέλος το παιδί να ανταπεξέλθει αυτόνομα. Σε τέτοια παιδιά αυτό είναι αδύνατον να συμβεί σε γενικό σχολείο. Θα έπρεπε εξαρχης να προωθούνται στις κατάλληλες δομές. Δεν είναι ταμπού το ειδικό σχολείο.
Μεγάλη η άγνοια και η ανευθυνότητα. ..."Αν αυτό είναι ο άνθρωπος...".Ας αξιολογήσουμε λοιπόν αυτούς που δρουν αντιπαιδαγωγικά και να τους βάλουμε ένα μηδενικό. Που όταν εμφανίζεται ένα πρόβλημα αποφεύγουν να το αντιμετωπίσουν και δεν ζητούν βοήθεια, εφόσον τη χρειάζονται. Αλλά αντίθετα έχουν προκαλέσει απίστευτες δυσκολίες σε ένα έφηβο και συνολικά σ αυτή την οικογένεια. Το σχολείο χάνει με τέτοιες ενέργειες την ίδια του την αξιοπιστία. Ευτυχώς άλλοι εκπαιδευτικοί έχουν και γνώσεις και ευαισθησία. Και προσόντα. Όσο δε για το χώρο της ειδικής αγωγής τα δύο συναρμόδια υπουργεία προσπαθούν να περιορίσουν τις δαπάνες και τις σχετικές διαγνώσεις. Υπάρχουν εδώ οι δύο άκρες του προβλήματος και στη μέση οι γονείς με τα παιδιά που έχουνΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ και κάποιοι επιμένουν να τους τα στερούν.
Δεν ξέρω τι συνέβη αλλά αν το παιδί είναι με διαγνωσμένη δυσκολία ο στιγματισμός του με αυτόν τον τρόπο είναι τουλάχιστον κακοποιήτικοςΑν υπάρχει μαθητης με διαταραχή το κράτος είναι υποχρεωμένο να παρέχει παράλληλη στήριξη για να προλαμβανονται ακραιες συμπεριφορές οι οποίες διαταράσσουν την υπόλοιπη τάξη Το ότι η διεύθυνση του σχολείου επέτρεψε κάτι τέτοιο είναι απαράδεκτο κ τουλάχιστον ρατσιστικό απέναντι στα παιδιά με δυσκολίες Θα πρέπει να καλλιεργείται κλίμα αποδοχής κ όχι επιθετικότητας Με τρόμαξε η είδηση αυτή κ μου επιβεβαίωσε ότι έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για την αποδοχή...
Δυστυχώς υπάρχει μεγάλη άγνοια σχετικά με τέτοια ζητήματα στο σύνολο της κοινωνίας αλλά και στο χώρο του σχολείου. Εκπαιδευτικοί που δεν γνωρίζουν βασικά ζητήματα παιδαγωγικής και ψυχολογίας δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν και να καθοδηγήσουν
Παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, περνούν αξιολόγηση και κρίνεται αν θα χρειαστούν παράλληλη στήριξη ή εγγραφή σε ειδικό σχολείο. Αν οι γονείς έχουν επιλέξει να μην αποδεχτούν την κατάσταση του παιδιού τους, τα παραπάνω αποτελέσματα ήταν αναμενόμενα.
Σιγουρα.Αν και στο παρακάτω γίνεται λόγος για περίπτωση παιδιού που προκαλούσε προβληματα και οι γονείς αρνούνταν να το πάνε σε ειδικό σχολείο:https://www.lifo.gr/articles/greece_articles/224461/maxairomata-emprismoi-aithoyson-bullying-stoys-daskaloys-i-kathimerini-kolasi-enos-ekpaideytikoy