ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τρολια και πόνος δεν πάνε μαζί. Εξομολογήσεις του στυλ αρλεκιν και με περίεργα σενάρια μπορούν να είναι τρολιες.

Κοίτα πλέον, απαντάω σοβαρά γιατί και τρολ να είναι, μπορεί να το δει κάποιος άλλος που δεν το έχει αντιληφθεί για να το εκφράσει και να βοηθηθεί.

Πέστα!

Έξω από το χορό πολλά τραγούδια λένε, σε ξένο κώλο 100 ξυλιές δεν είναι αρκετές και όλα τα σχετικά.Λογικό είναι, γιατί κάποιες καταστάσεις, πρέπει να τις έχει ζήσει κανείς για να τις καταλάβει, να πιστέψει το άτομο που τις αφηγείται και τα σχετικά. Άλλοι, από ιδεολογία προσβάλλουν κάποιες φορές τον εξομολογούμενο, καθώς βλέπουν "hate speech" εκεί που δεν υπάρχει (π.χ. υποτίμηση γυναικών/ανδρών, μισογυνισμό/μισανδρισμό, διακρίσεις/σεξισμό κτλ, ενώ κάποιος αναφέρεται σε συγκεκριμένο πρόσωπο και συμβάντα). Άλλοι πάλι πιο ψαγμένοι, χρησιμοποιούν εξελιγμένες τεχνικές, όπως "Guilt Cultivation", τακτικές απογοητευτισμού (να οδηγήσουν κάποιον που θεωρούν "επικίνδυνο" ή δηκτικό σε παραίτηση), τακτικές γελοιοποίησης (είναι ψυχοπαθής/σοσιοπαθής/τρελλός), έμμεσο εξωστρακισμό και διάφορα άλλα.Ο σωστός ομιλητής θα καθίσει στο τραπέζι με τα επιχειρήματά του, θα πει αυτά που έχει να πει, θα παραμείνει απτόητος από την όποια κριτική, ιδίως εκείνη που παράγει εύκολα και γρήγορα, συνεπώς λανθασμένα συμπεράσματα (εκτός αν όντως έχει άδικο κάπου κι έχει την ευθιξία να το αποδεχτεί), στοχευμένα εξαρχής εναντίον του και θα φτάσει στην αλήθεια, μέσω του διαλόγου. Και κακά τα ψέμματα, οι έρημες ψυχές αδικούμαστε συνέχεια. Τα χτυπήματα μας κάνουν πιο δυνατούς. Περισσότερο καλό μας κάνει η αρνητική κριτική, παρά τα χάδια και το γλύψιμο, χώρια που βλέπουμε έτσι και την οπτική γωνία ανθρώπων αντίθετα παρατεταγμένους σε μας.Τέλος, λίγοι άνθρωποι μπορούν (και το κάνουν, τελικά), να μπουν στη θέση ενός άλλου ανθρώπου, ιδίως αν εκείνος έχει κάποια χαρακτηριστικά που δεν τους αρέσουν. Το θέμα δεν είναι αν έχουμε δίκιο, αλλά να μιλήσουμε κάπου... Εμείς έχουμε το δικαίωμα να μιλάμε, οι άλλοι όμως έχουν το δικαίωμα να μη δέχονται αυτά που λέμε, ή να τα απορρίπτουν κιόλας. Δεν είναι δικαστήριο εδώ, αλλά εξομολογητήριο. Και δεν είναι ιερείς με πετραχήλι να προσεύχονται για μας, να μας δίνουν άφεση, αλλά απλοί, καθημερινοί άνθρωποι, με τα στραβά τους, τις ασχήμιες τους και τις αναποδιές τους, όπως ΟΛΟΙ ΜΑΣ ανεξαιρέτως!Υ.Γ. Το μόνο κακό είναι η λογοκρισία, η διαγραφή σχολίων/εξομολογήσεων κτλ. Η ελευθερία του λόγου είναι αναφαίρετο δικαίωμα. Οι διακρίσεις, επίσης, καθώς ανεβαίνουν δοκίμια με εντελώς ανάρμοστο λεξιλόγιο, ενώ άλλα πολύ πιο ήπια, πρέπει να τα αναφέρεις ως πρόβλημα συνεχώς, μέχρι να δεχτούν να στα περάσουν. Μα περισσότερο από όλα, η υποκρισία, καθώς δεν δύναται κάποιοι να ευαγγελίζονται ισότητες και περισσότερα δικαιώματα, αλλά την ίδια ώρα, να αφαιρούν εκείνα άλλων (και μάλιστα αδικημένων), ενώ μετά να μας λένε για τα καλά της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού! Αυτάαα

Είναι χαιρεκακη η εξ. αμέσως τρολιά. Φτου μου.