ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
2.3.2019 | 21:22

Lost..

Παίρνω το θάρρος , μετά από πολύ καιρό που σκέφτομαι να γραψω αυτο το κείμενο , να μοιραστώ μαζί σας τη δική μου ιστορία και να μου φύγει επιτέλους αυτό το βάρος: Είμαστε μαζι 4,5 χρόνια (όχι και λιγο!!).....Το θέμα είναι οτι δε νιώθω πλέον πράγματα για αυτόν. Κάπου εδώ να αναφέρω οτι ειμαι 23 στα 24 σύντομα. Λοιπόν εδώ και 3 χρόνια έχουμε κοινή ζωή, σπίτι, φίλους. Αυτός, ας τον πούμε Χ είναι μαζί μου από συνηθεια( είμαι σίγουρη γι αυτό) . Παράλληλα όμως δε δεχεται να χωρίσουμε, προσπαθεί να το αποτρέψει πάση θυσία. Τώρα ο πραγματικός λόγος είναι ότι μοιραζόμαστε τα πάντα απο έξοδα και δε θα μπορεί μετα να ανταπεξέλθει; Ίσως είναι απλά η συνήθεια; Ίσως και τα 2;....Δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά. Και κάπου εδώ γεννιέται και το 2ο πρόβλημά μου: Σε όλο αυτό είμαι εντελώς μόνη μου, δεν έχω κάποιον να μιλήσω, να με κατευθύνει, και όταν λέω κανέναν εννοώ κανέναν! Και αυτό με στενοχωρεί πολύ. Το ενδεχόμενο να φύγω έτσι απλά μια μέρα το έχω σκεφτεί, αλλά πού να πάω; Δεν υπάρχει κάποιο μέρος...Δε γράφω που δε γράφω συγκροτημένα, μετά από όλα αυτά θα σας πω και λίγα πράγματα για μένα: είμαι φοιτήτρια, 4ο έτος αν και χρωστάω πολλά μαθήματα, δουλεύω 8ωρα , 5 μέρες της βδομάδας και γενικά έχω λίγο μόνο χρόνο για τον εαυτό μου. Όσον αφορα τον Χ , τον βλέπω σε καθημερινή βάση αν και τελευταία δε βγαίνουμε και δεν κάνουμε δραστηριότητες μαζι ενώ γνωρίζω πολύ καλά όλη του την οικογένεια. Θέλω πολύ να ανέβει το ποστ μου, πραγματικά το θέλω πολύ. Περιμένω σχόλια, γνώμες, οτιδήποτε μπορεί να βοηθήσει γιατί είμαι σε βαθιά απόγνωση και συγγνώμη για το δυσνόητο κείμενο !
4
 
 
 
 
σχόλια
Το να συμβιβαστεί ενας ανθρωπος με τη σχεση του μετα απο χρονια και σε μια μεγαλη ηλικια το βρισκω λογικο σε μεγαλο βαθμο. Το να συμβιβαστεί ενας ανθρωπος στην αρχη των 20 το βρισκω λυπηρό. Ειναι κριμα. Μην αναβάλλεις τη ζωη σου, διοτι κατα τη γνωμη μου αυτο κανεις. Απο την αλλη ειναι κ αυτο που λες οτι δεν εχεις καπου να πας. Εννοείς οτι δεν εχεις οικογενεια? Δεν ξερω. Σημαντικός παράγοντας το πρακτικό του θέματος, αν εχεις δλδ καπου να πας μεχρι να τακτοποιηθεις, για να το θέσω απλα. Η ωμή ουσία για μενα ειναι οτι εισαι σε πολυ μικρη ηλικια για τοσο μεγάλους συμβιβασμούς.
Είναι έντιμο και για τους δυο σας να θέλεις να το λήξεις από τη στιγμή που δε νιώθεις κάτι για εκείνον. Τα πρακτικά θέματα δεν πρέπει να σε απασχολούν τόσο, δε θα μένεις με κάποιον μόνο και μόνο για τη συγκατοίκηση. Βρες ένα άλλο σπίτι από τη στιγμή που δουλεύεις ή ζητα να σε φιλοξενήσει μια φίλη ,αν υπάρχει, για λίγο διάστημα.
Από τη στιγμή που δεν είσαι ευτυχισμένη σε αυτή τη σχέση, χρειάζεται να κοιτάξεις τον εαυτό σου. Χρειάζεται να μιλήσεις μαζί του και να το λήξεις όταν νιώσεις έτοιμη. Αυτός μπορεί να επιμένει άλλα κι εσύ να επιμείνεις σε αυτό που πραγματικά θες! Είσαι ανεξάρτητη, δυναμική, με τη δουλειά σου, τις ασχολίες σου, θα τα καταφέρεις πολύ καλά!
Scroll to top icon