ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι μ ένα παιδί δύο χρόνια σχεδόν, νιώθω ότι δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του, δε νιώθω να τον αγαπάω ερωτικά, αν κ σεξ κάνουμε καλό, και που λέτε νιώθω πως τον βαριέμαι κάποιες φορές.. Μ αγαπάει αυτός, το ξέρω, είναι τίμιος και σωστός, δε ξέρω αν θέλω να χωρίσω, ώρες ώρες το σκέφτομαι, μετά λέω που θα βρω άλλον να με αγαπάει έτσι κ να ειναι σωστός.. Όμως ρε παιδιά πόσο θα θελα ν είμαι ερωτευμένη.. Να τρελαίνομαι γ αυτόν.. Πόσο ζηλεύω τις γυναίκες που ειναι ερωτευμένες..που περιμενουν πως κ πως ένα μήνυμα, ένα τηλέφωνο του.. Εμένα μ περνει κ βαριέμαι ν του απαντήσω.. Έχω πολύ καιρό να νοιωσω ότι είμαι ερωτευμένη.. Αν έχω ερωτευτεί κ πότε.. Νιώθω άδεια κ κενή.. Βρισκόμαστε κάθε μέρα μιλάμε γελάμε αλλά ξέρω πως σκέφτεται κ ποια θ ειναι η επόμενη κουβέντα που θα πει.. Σκέφτομαι τον χωρισμό αλλά μετά θα μείνω μόνη κ θα κλειστώ στο σπίτι, δε θα στεναχωρεθω γ μένα όσο γ το πως θα το πάρει αυτός.. Δε θα ήθελα να τον σκέφτομαι στεναχωρεμενο.. Δε θα του αξιζε