ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ζω στο εξωτερικό μετά από πολλά χρόνια εργασίας συγκέντρωσα το κεφάλαιο για να ανοίξω μια μικρή επιχείρηση. Μόλις ξεκίνησα όλη μέρα εργάζομαι από τα χαράματα μέχρι αργά τη νύχτα. Και τα αδέρφια μου ζούνε στο εξωτερικό σε άλλες χώρες η επικοινωνία μας περιορίζεται στα τυπικά. Κάθισα τώρα να γράψω γιατί κοντεύω να τρελαθώ.Φύγαμε από παιδιά όλοι από το πατρικό γιατί η κατάσταση ήταν ανυπόφορη, οι γονείς μας δεν μας στήριζαν πουθενά και δεν μας λογάριασαν ποτέ για ανθρώπους. Κατά διαστήματα μεταξύ τους τα πήγαιναν πολύ καλά και άλλες φορές η μάνα μας συμπεριφερόταν απαίσια στον πατέρα μας ποτέ δεν ήξερες τι ξημερώνει. Έβγαζε πολλές φορές απίστευτη κακία απέναντί του και απέναντι σε εμάς πολλές φορές συμπεριφερόταν σαν να ήμασταν οι χειρότεροι εχθροί της από μικρά που ήμασταν. Δεν μας χτυπούσε κανείς τους αλλά η μάνα μας μερικές φορές για ολόκληρες εβδομάδες έκανε σαν να ήταν μόνη της στο σπίτι δεν μιλούσε σε κανέναν μας κι ας της μιλούσαμε ή την ρωτούσαμε κάτι. Μετά κάποια μέρα άρχιζε πάλι να μιλάει μέχρι την επόμενη φορά. Δεν καταλαβαίναμε ποτέ πότε θα σταματήσει να μας μιλάει ούτε τι την ενόχλησε. Προσπαθούσαμε πάντα να είμαστε τα τέλεια παιδιά αλλά δεν καταφέρναμε να σταματήσουμε το κακό. Ο πατέρας μας όταν δεν του μιλούσε η μάνα μας έκανε σαν να ήταν φυσιολογικό όλο αυτό. Ποτέ δεν τον ακούσαμε να λέει στη μάνα μας κάτι για εμάς, να μας μιλάει και ότι δεν φταίμε σε τίποτε. Όταν ήταν στις καλές της βρίσκαμε φαγητό στο σπίτι και όλα ήταν καλά αλλά όταν την έπιαναν τα ανάποδα δεν μαγείρευε τίποτε και ψάχναμε να φάμε ότι βρούμε στο ψυγείο και στα ντουλάπια καμιά φορά κοιμόμασταν νηστικά κι ας είχαν χρήματα οι γονείς μας. Ήταν ένα σπίτι πάρα πολύ κρύο και η αγκαλιά της ψεύτικη. Οι γονείς μας παντρεύτηκαν με προξενιό η μάνα μας πάντα έλεγε ότι δεν τον ήθελε αλλά έκανε τρία παιδιά μαζί του κι ας είχε το προνόμιο να μεγαλώσει σε σπίτι όπου μορφώθηκε σχετικά με άλλες γυναίκες της ηλικίας της, πήγαινε μόνη της στον γυναικολόγο και είχε αδερφό στο εξωτερικό ο οποίος της είχε προτείνει όποτε θέλει να πάει να μείνει. Ήταν φρικτό όταν μαλώνανε οι γονείς μας, η μάνα μας πρόσβαλε τον πατέρα μας που έξω ήταν πάντα περήφανος άντρας και από αυτήν ανεχόταν βρισιές. Ήταν και οι δυο πολύ όμορφοι άνθρωποι αλλά η μάνα μας πάντα τον μείωνε ότι της έπεφτε λίγος και ότι η ίδια ήταν πολύ πιο ωραία ενώ δεν ήταν αλήθεια. Κι αργότερα όταν ήμασταν πιο μεγάλα βλέπαμε γυναίκες να γλυκοκοιτάζουν τον πατέρα μας αλλά αυτός ήταν πάντα πολύ σοβαρός και είχε να λέει τι περήφανη και καλή γυναίκα έχει. Και την μάνα μου την κοιτούσαν άντρες αλλά λιγότερο γιατί φοβόταν τον πατέρα μας ο οποίος είχε τη φήμη του τσαμπουκά αλλά μέσα στο σπίτι δεν έκανε φασαρίες ούτε μας πείραζε αλλά ούτε και μας υποστήριζε σε κάτι. Είχε τη φήμη του τσαμπουκά και ήταν, αλλά μόνο έξω από το σπίτι. Ποτέ δεν καταλάβαμε πως ανεχόταν να φτύνει τόσο δηλητήριο η μάνα μου πάνω του μπροστά μας και καμιά φορά μπροστά στα αδέρφια του. Ποτέ δεν απάντησε σε αυτές τις προσβολές μπροστά σε άλλους ποτέ δεν την μείωσε, οι τσακωμοί μεταξύ τους γινόταν με μόνους μάρτυρες εμάς τα παιδιά. Πολλές φορές του είχε πει με απίστευτη κακία ότι δεν θέλει να την αγγίζει και ότι τον σιχαίνεται. Από μικρά παιδιά ακούγαμε από την μάνα μας ιστορίες σε βάρος του πατέρα μας ότι την κακομεταχειριζόταν και ότι την κλώτσαγε στην κοιλιά όταν ήταν έγκυος για να αποβάλλει. Αργότερα όλες αυτές οι ιστορίες αποδείχτηκαν παραμύθια, όλοι όσοι τους ζήσανε εκείνα τα χρόνια έχουν να λένε πόσο την πρόσεχε ο πατέρας μας και πόσο χαιρόταν σε κάθε εγκυμοσύνη. Οι άλλες γυναίκες ζηλεύανε την μητέρα μου που είχε τόσο ευγενικό και τρυφερό άντρα. Κι εμείς θυμόμαστε τον πατέρα μας να της κάνει δώρα και να της παίρνει λουλούδια. Εκείνη ήταν που του φερόταν απαίσια. Όχι πάντα, πολλές φορές ήταν μια χαρά μεταξύ τους σαν αγαπημένο ζευγάρι. Τα αδέρφια του πατέρα μου εδώ και χρόνια δεν πατάνε στο πατρικό μας ούτε έχουν επαφές με τον πατέρα μας εξαιτίας της μάνας μας. Τους έχει διώξει όλους με τη συμπεριφορά της και αυτός δεν τους υπερασπίστηκε ποτέ. Δεν έχω γνωρίσει πιο αυταρχικό αναίσθητο και εγωκεντρικό άνθρωπο από τη μάνα μου. Μια φορά ήρθε μια φίλη να με επισκεφτεί όταν ήμουν στο Γυμνάσιο και την έδιωξε από το σπίτι. Και με τα αδέρφια μου το ίδιο έκανε και δεν ερχόταν παιδιά στο σπίτι μας. Μας έλεγε ότι είμαστε τυχεροί τέτοια μάνα δεν βρίσκεται δεύτερη φορά και ότι της το έχουν πει πολλοί άνθρωποι. Την αδερφή μου την πήγαινε στα καταστήματα για να ψωνίσει ρούχα και της σήκωνε το μπλουζάκι και της έλεγε μπροστά στις πωλήτριες να δείξει τα "χάλια της", επειδή ήταν στρουμπουλό παιδάκι. Η αδερφή μου έφτασε ενήλικη να ζυγίζει 160 κιλά, τα έχει χάσει αλλά ακόμη τρέχει σε ψυχολόγους και ψυχίατρους ενώ δουλεύει και αυτή σαν την τρελή και ο γάμος της διαλύθηκε. Ο αδερφός μας ελπίζω και προσεύχομαι να γλίτωσε, είναι παντρεμένος εδώ και χρόνια και φαίνεται να είναι καλά με τη γυναίκα του. Είναι και ο μόνος που έριξε μαύρη πέτρα όταν έφυγε ποτέ ξανά δεν επικοινώνησε και δεν τους επισκέφτηκε σαν να έχουν πεθάνει. Η αδερφή μου και αυτή ξέκοψε αλλά ταλαιπωρήθηκε μερικά χρόνια περισσότερο. Εγώ είμαι η μοναδική που επικοινωνεί τα τελευταία χρόνια και κάθε λίγο οι γονείς ακόμη τσακώνονται άγρια η μάνα μου τον προσβάλλει μετά δεν του μιλάει και πάλι από την αρχή. Τώρα μαλώσανε πάλι η μάνα μου πήγε στην αδερφή της εδώ και τρεις εβδομάδες. Λέει δεν θέλει να του ξαναμιλήσει και να τον ξαναδεί στα μάτια της, μέχρι εκεί πρώτη φορά φτάνει να φύγει και να καθίσει αλλού. Είναι 74 και οι δυο και δεν ξέρω τι να κάνω και που έχω το κεφάλι μου. Η θεία μου τηλεφώνησε κρυφά και μου είπε να δω τι θα κάνω γιατί δεν γίνεται να μένει άλλο εκεί. Της είπα πως είναι η κατάστασή μου την καταλαβαίνω μόνο που δεν ξέρω τι να κάνω. Ο σύντροφός μου δουλεύει μαζί μου αν έρθει εδώ η μάνα μου η σχέση μου θα διαλυθεί χίλια τα εκατό. Σπίτι αρνείται να πάει και ο πατέρας μου έχει τρελαθεί από τα νεύρα του και πρώτη φορά θυμάται τα πάντα τι του έχει κάνει η μάνα μας μέχρι τώρα δεν αναφερόταν ποτέ σε αυτά. Χρειάζεται βοήθεια για να κινηθεί φρόντισα να πάει κάποιος να τον βοηθάει έστω προσωρινά, η μάνα μας έχει γερή κράση δεν έχει αρρώστιες. Τα αδέρφια μου δεν ασχολούνται περιττό να τους ρωτήσω μου έχουν απαγορεύσει να αναφέρομαι σε αυτούς ακόμη και αν πεθάνουν. Πρέπει να βρω μια λύση και να πάρω μια απόφαση γίναμε ρεζίλι και στους ανθρώπους στριμώχνονται για να φιλοξενήσουν τη μάνα μου έχουν δυο δωμάτια σπίτι ενώ οι γονείς μου έχουν 200τετραγωνικά κάθε μέρα πηγαίνει καθαρίστρια στο πατρικό μου. Βοηθήστε με δώστε μου μια συμβουλή κοντεύει να σπάσει το κεφάλι μου όταν η μάνα μου λέει δε γυρίζει στο σπίτι έχει τελειώσει η ιστορία δεν πρόκειται να γυρίσει. Περιμένει να πάω να την πάρω και δεν καταλαβαίνει ότι μου είναι αδύνατο έστω και να τα παρατήσω για λίγες μέρες και δεν θα μπορούσα να το κάνω τι θα πω στον πατέρα μου γέρο άνθρωπο.