Ετσι οπως τα λες εγω καταλαβα οτι οκ σκέφτεστε διαφορετικα αλλα εσύ εισαι εκεινη που δε συγκρατιεται κ λεει πραγματα που δεν πρεπει. Σόρι κιόλας αλλα μαλλον δικο σου ειναι το θεμα. Ακομα δλδ κ να εχετε εκ διαμέτρου αντιθετο τροπο σκέψης αυτο δεν δικαιολογεί το γεγονος οτι δεν φαιρεσαι καλα. Μπορει όντως να υπαρχει χάσμα. Αυτο δε δικαιολογεί να λέγονται ασχημα πράγματα. Εγω ετσι νομίζω.
16.3.2019 | 01:57
Μια εξομολόγηση
Είναι η πρώτη μου σχέση πολλών μηνών, αν και τριαντάρησα πια. Τον αγαπάω πολύ. Νιώθω πως δεν επικοινωνούμε καλά. Παρεξηγώ συχνά κάποια πράγματα που λέει και του επιτίθεμαι (μέσω συζήτησης), ενώ μετά έχω τύψεις και ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα. Κάποιες φορές αναγνωρίζω πως είμαι υπερβολική, κάποιες άλλες βλέπω καθαρά πως σκεφτόμαστε διαφορετικά, και αυτό ακριβώς πυροδοτεί την παρεξήγηση από μέρους μου. Προσπαθώ να βρω την ισορροπία μέσα μου και είναι τόσο δύσκολο. Έχω πει πράγματα άσχημα μέσα στον πόνο μου, που δε μπορώ να πάρω πίσω. Εκείνος με συγχωρεί, αλλά μέχρι πότε; Δεν πιστεύω πως φταίω μόνο εγώ, αλλά σίγουρα χάνω το δίκιο μου όταν τα υπεραναλύω όλα. Είμαι πολύ μπερδεμένη, αλήθεια. Αναρωτιέμαι αν άλλα ζευγάρια είναι ευτυχισμένα χωρίς προσπάθεια. Αναρωτιέμαι αν αξίζω τελικά αγάπη, και αυτό είναι το χειρότερο απ' όλα. Αμφισβητώ συνέχεια τον εαυτό μου.Ξέρω πως θέλω να είμαστε ευτυχισμένοι, αλλά μετά από τόσα που έχουν ειπωθεί, είναι δυνατόν; Κάθε μέρα ξυπνάω αισιόδοξη. Αλλά μετά το χάνω. Φοβάμαι. Κλαίω στα κρυφά. Πονάω πολύ απόψε.
3
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [08.11.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-11-08/__LiFO_10%2B1_Previews4%20%281%29.jpg?h=748d7e9c&itok=zdgEe7VA)
