ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο σύντροφός μου προέρχεται από εύπορη οικογένεια των Αθηνών. Εγώ ακριβώς το αντίθετο. Ήταν απλός όμως υπερβολικά απλώς αν εξαιρέσεις τη λατρεία του για τα ακριβά αμάξια και τα κουστούμια. Μέχρις εκεί. Τον τελευταίο όμως καιρό που ζούμε μαζί στο σπίτι μου κάνει ακατανόητα πράγματα. Κλείνει συνέχεια τα φώτα, σχεδόν δεν ανάβει το θερμοσίφωνα, μου λέει να κλείνω τη βρύση όταν πλένω τα δόντια μου, να σκέφτομαι τι θέλω πριν ανοίξω την πόρτα του ψυγείου, να κρατάμε το φαγητό στο ψυγείο γιατί δεν χαλάει σχεδόν ποτέ κατά τη γνώμη του. Δεν είναι θέμα οικονομικό, γιατί τα φώτα π.χ. και τι νερό τα πληρώνω εγώ. Προχτές όμως ξεχείλισε το ποτήρι. Είχα από παλιά την υποψία ότι δεν πατάει το καζανάκι όταν κατουράει λίγο. Χτες όμως γύρισα και βρήκα το νερό κατακίτρινο. Τα έχω πάρει κρανίο με τη νοοτροπία του. Δεν έχει κέρδος από αυτό, αφου εγώ τα πληρώνω, θέλω να είμαι δίκαιη. Αλλά η νοοτροπία του με ενοχλεί. Τον τελευταίο καιρό αρχίζει να μου βάζει χέρι για το τι και το που ξοδεύω, ενώ δεν είναι καμία σπάταλη. Είχα ένα τζην από το Λύκειο και ήθελα να πάρω ένα άλλο καλό να το έχω και μου έκανε ολόκληρη ιστορία. Του λέω εσύ θα τα πληρώσεις; Και μου λέει εγώ το λέω για μας, για να είμαστε πιο άνετοι σε άλλα ζητηματα. Για να παίρνεις ζάντες για την Πόρσε όμως εκεί δεν δεχεσαι κουβέντα, του λέω. Για Πόρσε δεν δέχομαι κουβέντα, λέει. Νομίζω πως με έναν τέτοιο αλλοπροσαλλο άνθρωπο δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου στο μέλλον.