ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι σε σχέση εδώ και 2 χρόνια., είμαστε και οι 2 γύρω στα 30. Με αφορμή τη ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη κάποιας φίλης μου, ανοίχτηκε συζήτηση με το αγόρι μου για το τι θα συνέβαινε σε περίπτωση που είχαμε και εμείς ατύχημα. Η απάντηση του με άφησε άφωνη. Ενώ μου λέει σκέφτετε το ενδεχόμενο να γίνει πατέρας μελλοντικά, δεν είναι έτοιμος αυτή τη στιγμή και πως η μόνη λύση θα ήταν η έκτρωση. Σαν να μην έφτανε αυτό, όταν του είπα πως εγώ δεν θα ήμουν διατεθειμένη να κάνω κάτι τέτοιο, ανάφερε μέχρι ακόμη και υιοθεσία ως επιλογή με μεγάλη απάθεια! Εγώ άφωνη. Να αναφέρω ότι συγκατοικούμε και πως δεν υπάρχει πρόβλημα οικονομικό. Απλά λέει δεν είναι με τιποτα έτοιμος αυτή για παιδί (χωρίς συγκεκριμένο λογο), αλλά στο μέλλον ίσως. Να πω πως ούτε και εγώ επιθυμώ ένα παιδί στη παρούσα φάση, αλλά εννοείτε πως αν προκύψει κάτι θα αναλάβω τις ευθύνες μου. Έχω απογοητευτεί πάρα πολύ με τη απάντηση που έλαβα και το σκέφτομαι όλη τη ώρα. Πως γίνετε να υπάρχει τόση έλλειψη συναισθημάτων σε ένα τόσο λεπτό ζήτημα; Δικαιολογείται καθόλου τέτοια στάση;