ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα'θελα να γράψω ένα ποίημαγια το πώς φαίνονται οι πολυκατοικίες κάτω απ'το φως του φεγγαριούπώς οι ακτίνες του ομορφαίνουν ακόμα και το τσιμέντοπώς η λάμψη του κυνηγάει το ψεύτικο, κίτρινο φως και χάνεταιξέρεις, ένα ποίημα -δέκα στίχους μόνο-για τα δάχτυλά σουαν μπορούσα να σκαρώσω δέκα στίχους θα' ταν γι' αυτόΘα'θελα να γράψω ένα ποίημαγεμάτο βροχή και βιαστικά φύλλαένα ποίημα που να σφυρίζει σαν τον άνεμο του Νοέμβρηκαι ν' ακούγεται σαν τη φωνή σουνα κατρακυλάει και να υψώνεται σα χαρταετόςξέρεις,ένα ποίημα φωτισμένοαπό αναπτήρες και φανάριατέσσερις νότες όλο κι όλο,σα νανούρισμαΘα'θελα να γράψω ένα ποίημαπου να χωράει όλα τα Σάββατακαι να κρατάει όσο ένα παραμύθιχωρίς πριγκίπισσες και δράκουςμια φορά κι έναν καιρόήθελα,ξέρεις,να γράψω ένα ποίημαόμως οι λέξεις δεν είναι εδώ