ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πως καταντησαμε έτσι; Έχω μια αδερφή, που από μικρές ήμασταν τόσο κοντά, δίδυμες ,μαζί μεγαλώσαμε . Μαζί σε όλα. Και τώρα έκανε μια σχέση. Μια σχέση ,που δεν βλέπει πόσο την έχει αλλάξει. Πρώτα στη δική της ζωή . Ήταν τόσο δραστήρια και τώρα δεν κάνει τίποτα. Τίποτα πέρα από το να είναι μαζί του. Πέρα από το να τη ζηλεύει σχεδόν αρρωστημένα . Όταν της είπα πως παράτησε πολύ τον εαυτό της, ακόμα και τη δουλειά της, πως δεν αξίζει για μια σχεση ελάχιστων μηνών όλα αυτά , έτρεξε και του τα είπε. Πόσο την στεναχώρησα. Αυτός έβγαλε το συμπέρασμα ότι θέλω το κακό τους , ότι τους ζηλεύω , ότι θέλω να τους χωρίσω. Εγώ να μην θέλω τη χαρά της αδερφής μου; Του ανθρώπου που μαζί μεγαλώσαμε; Να κλαιω μπροστά της. Μετά άρχισε τα ψέματα , να μας στήνει , να την ψάχνω για ώρες αφού έχει εξαφανιστεί και όταν θυμόταν να απαντήσει μου έλεγε χαριτωμένα ' πως κάνω ετσι' και ουσιαστικά μου ζήτησε να μην την καλώ στο τηλέφωνο γιατί μπορεί να είναι μαζί. Συνέχισε να λέει ψέματα για τα πάντα , όταν την έψαχναν για εργασία στη σχολή ρωτούσαν εμένα και όταν της λέω γιατί δεν είναι συνεπής , να θυμωνει και να λέει πως το ξέρω και να λέει πως την ενοχλώ , την κουράζω ενώ αν δεν της μίλησω θα ειναι με ένα τηλέφωνο στα χέρια μέσα στο σπίτι. Δεν ήμασταν έτσι, τώρα παρακαλώ το ενδιαφέρον της . Έχει πιο ψηλά έναν τύπο που τον ξέρει τέσσερις μήνες από την οικογένεια της. Απλώς δεν είναι η αδερφή που ήξερα, δεν το έχω ξαναδεί αυτό. Πριν λίγο με αποκάλεσε καρκινιαρικο πλάσμα και εγώ να θέλω να βάλω τα κλάματα . Πως να μην τα βάλω , θεέ μου. Εγώ που έλεγα πως δεν θα γίνουμε από τα αδέρφια που δεν θα μιλιούνται μεταξύ τους. Πως να το χωνέψω;