ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μερικές φορές νιώθω ότι η ζωή μου είναι ένας τεράστιος πίνακας που με το πινέλο μου κάθε μέρα προσθέτω και μια μικρή πινελιά προσπαθώντας να φτιάξω κάτι όμορφο. Οι μέρες περνάνε πάρα πολύ γρήγορα και δεν το κατάλαβα πότε έφτασα 20 και άρχισα να σκέφτομαι τόσο...ενήλικα. Περνάω πολύ όμορφα αλλά έχω συνέχεια στο μυαλό μου ένα "τι μπορώ να κάνω σήμερα ώστε σε λίγα χρόνια να είμαι εκεί που θέλω".Φοβάμαι πάρα πολύ να αποτύχω γιατί στο μυαλό μου η στασιμότητα για κάποιον λόγο έχει εξισωθεί με την μοναξιά και την έλλειψη αγάπης. Δεν ξέρω γιατί έχω κάνει αυτήν την λάθος σύνδεση, αλλά υποσυνείδητα το νιώθω πολύ έντονα. Αυτός είναι και ο λόγος που προσπαθώ τόσο και που δεν θα με δεις να βάζω κ*λο κάτω. Αυτό που με κάνει χαρούμενη αυτόν τον καιρό, είναι η αίσθηση ότι γίνομαι όλο και καλύτερη γιατί είναι ο μόνος τρόπος να δώσω στον εαυτό μου την αίσθηση ασφάλειας που αποζητά με τέτοια μανία. Επί της ουσίας όσο μεγαλώνω νιώθω όλο και πιο ευάλωτη απέναντι στον κόσμο και κατανοώ ότι στην πραγματικότητα ότι κάνω είναι ώστε να νιώσω αυτήν την πολυπόθητη ασφάλεια. Ίσως όλοι νιώθουμε έτσι από ένα σημείο και έπειτα αλλά δεν το αναφέρουμε.