Κοίτα άμα το αφήσεις θα σε αφήσει. Αν θέλεις όλη η προσπάθεια που έχεις κάνει για να περάσεις μαθήματα κτλ. να πάει χαμένη κάτσε περίμενε ενα χρόνο επειδή φοβάσε να αντιμετωπίσεις τον καθηγητή. Σε ένα χρόνο δεν θα έχει αλλάξει τίποτα απλά θα προστεθεί στη λίστα την τωρινή το ότι "που να πάω να ρωτήσω για διευκρινήσεις, έχει περάσει και ένας χρόνος". Κάτσε κάνε τις διορθώσεις κι ξεμπέρδευε με αυτή την υπόθεση. Σκέψου ότι μετά από όλο αυτό θα ανοίξεις ένα κενούριο κεφάλαιο στη ζωή σου. Ένας χρόνος ειναι πολύς και ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω.
7.4.2019 | 14:29
Βοήθεια
Κάνω μεταπτυχιακό και βρίσκομαι στη φάση της διπλωματικής. Σε λιγότερο από ένα μήνα πρέπει να είναι έτοιμη και εγω εκτιμώ ότι έχω έτοιμο το 40%. Δυστυχώς για προσωπικούς και οικογενειακούς λόγους δεν έχω ούτε την όρεξη ούτε τη δύναμη πια να ασχοληθώ και με έχει πιάσει απελπισία. Τόσο καιρό προσπαθώ αλλά και μόνο η σκέψη της διπλωματικής μου δημιουργεί πανικό. Δεν ξέρω αν είναι δικαιολογία ή οτιδήποτε, έχω μιλήσει με συμφοιτητές μου αλλά και εδώ έχω διαβάσει παρόμοια ποστ σχετικά με αυτό το θέμα και έχω καταλάβει οτι λίγο πολύ όλοι έχουν άγχος. Αλλά το δικό μου ξεπερνά τα όρια του άγχους. Δεν έχω και ιδιαίτερη επαφή με τον επιβλέποντα μου εδώ και μήνες, δεν το έχω επιδιώξει γιατί ενώ πήγα ένα εξάμηνο παραπίσω, δεν έχω κάνει ακόμα τις διορθώσεις που μου ζήτησε και δεν παω να ζητήσω διευκρινήσεις γιατι νομίζω οτι τον φοβάμαι καταβάθος (είναι αυστηρός και απόλυτος γενικά) και δεν θέλω να με κάνει ρεζίλι.. είναι ένα πρόβλημα αυτό λοιπόν. Συν το γεγονός ότι δεν είμαι καθόλου καλά με τη ζωή μου και θέλω να αλλάξω πολλά πράγματα μήπως αλλάξει και η ψυχολογία μου. Είμαι πολύ κλειστός χαρακτήρας και τα κρατάω όλα μέσα μου. Και επειδή βλέπω οτι πιέζομαι υπερβολικά πολύ με όλα, σκέφτομαι να αφήσω προς το παρόν την διπλωματική (να πάει ένα χρόνο παραπίσω ουσιαστικά), να ψάξω για νέα δουλειά και σπίτι,να φύγω δηλαδή από δύο τοξικά περιβάλλοντα που με επηρεάζουν, και να αρχίσω να ασχολούμαι πάλι όταν τακτοποιηθώ, αυτή τη φορά σωστά με την καθοδήγηση του καθηγητή γιατι είναι κρίμα να το παρατήσω. Όλοι γύρω μου ουσιαστικά με κράζουν και λένε να ζοριστώ και να τελειώνω τώρα. Δεν ξέρουν όμως οι περισσότεροι τι έχω περάσει για να φτάσω ως εδώ και τι κρύβω μέσα μου... δεν μπορούν να καταλάβουν. Και πάλι λέω μπορεί να ακούγεται σαν δικαιολογία, όλοι περνάνε δύσκολες καταστάσεις αλλά δεν το βάζουν κάτω και παλεύουν. Και εγώ θέλω να παλέψω αλλά με νέους όρους που θα ορίσω εγώ για να δω και εγω λίγο αλλιώς τα πράγματα. Όλοι λένε λένε.. ξέρουν καλύτερα από μένα για μένα.. πάντα επηρεαζόμουν από τους άλλους και να που έφτασα.. να μην έχω δική μου φωνή και βούληση και να φοβάμαι να μιλήσω σε έναν καθηγητή σαν να είμαι 5 χρονών. Και τωρα πάλι αυτό που τους λέω ακούγεται παράλογο και ανοησία. Ακούγεται όντως τόσο χαζό;;;; Με κάθε επιφύλαξη οτι μπορεί όντως να κάνω μεγάλη βλακεία στη ζωή μου και μου είναι και αυτό πολύ δύσκολο, νιώθω οτι είναι το μόνο που θα με σώσει αυτή τη στιγμή και μάλιστα θα έπρεπε να το είχα κάνει χρόνια τώρα.....
3
