Το παιδί φέρνει στην επιφάνεια όλα όσα υπάρχουν ως πρόβλημα ήδη στο ζευγάρι, τα μεγεθύνουν τόσο ώστε δεν μπορείς πια να τα αγνοήσεις. Γι'αυτό χωρίζουν ερωτευμένα ζευγάρια μετά το παιδί.Από την άλλη όταν απλά τικάρει ο άλλος τα κουτάκια για οικογένεια και δεν τον έχεις ερωτευτεί τότε μια ζωή νιώθεις ότι κάτι σου λείπει και φαγουρίζεσαι. Γι'αυτό κερατώνουν οι άνθρωποι μετά το παιδί.Πώς θα καταλάβεις ότι ήθελες το παιδί πιο πολύ από τον άντρα; Απλό. Όταν θα γεννήσεις με το καλό θα βλέπεις μόνο τα δικά σου χαρακτηριστικά στο μωρό, ποτέ τίποτα δικό του (εκτός αν είναι αρνητικό) Αυτό είναι καλό τεστ και για τα σόγια, αν αγαπούν κι αποδέχονται εκατέρωθεν γαμπρό και νύφη. ;)Επομένως πρεπει ΚΑΙ έρωτα να νιώθεις ΚΑΙ ο κατάλληλος για οικογένεια να είναι. Αλλιώς καλύτερα μην κάνεις, δεν τρέχει κάτι, δεν είναι ανάγκη να διαιωνήσουν όλοι το καλούπι μη χαθεί.
10.4.2019 | 20:28
Απλά αναρωτιέμαι..
Ειμαι 25 και σκέφτομαι το θέμα της οικογένειας, όχι τόσο να κάνω (γιατί ακόμα δεν είμαι οικονομικά εντάξει για να στηρίξω ένα παιδί και δε θέλω να βασιστώ απόλυτα στον άλλον, σχεδόν καθόλου) απλά σκέφτομαι.. πρέπει να είσαι ερωτευμένος για να κανεις παιδί; Πως «πρέπει» να νιωθεις για τον άλλον; Πρέπει απλά να πληρει τις προδιαγραφές; Να έχει δουλειά, να είναι καλός άνθρωπος και απλά να τον αγαπας; Ένα παιδί, το κανεις για εσένα; Χωρίς να σε νοιάζει πως νιωθεις για τον άλλον; Είναι καθαρά πρακτικό το ζήτημα; Βλέπω ζευγάρια που ακόμα και ερωτευμένα να είναι χωρίζουν. Μεγαλώνουν τα παιδιά, γονεις μόνοι τους. Ξέρω ότι δε μπορείς να μετανιώσεις που έκανες ένα παιδί, αλλά μπορείς να μετανιώσεις για τον άνθρωπο κι αυτό με βασανίζει. Μήπως επιλέξω τον λάθος.
5
