ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 17 χρονών. Το μυαλό μου είναι στη φοιτικη ζωή και στο μέλλον μου. Μου αρέσει πολύ να αποκτω θετικές εμπειρίες και να τις μοιράζομαι με τους φίλους και την οικογένειά μου . Κι Με το παιδι μου στο μέλλον αργότερα . Θα έχω να του αφηγούμαι όμορφες ιστορίες από τα νεανικά χρόνια μου . Είναι όμως και κάποιες άλλες εμπειρίες όπως το να μεθύσει κάνεις. Δεν μου πάει η καρδιά να το κάνω . Πρώτα από όλα δεν ξέρω πως θα αντιδράσει ο οργανισμός μου. Δεύτερον δε ξέρω τη στάση της παρέας μου . Τρίτον λυπάμαι όσα κάνει η οικογένια μου. Δεν μπορώ να είμαι φοιτήτρια, η μανα μου να κοιμάται το βράδυ ήσυχα και εγώ να κάνω τέτοιο. Τεταρτον δεν μπορώ εγώ να πάω ν μέθυσω και να πω στο παιδί μου αργότερα να μην πιεί. Ούτε καν με την έννοια ότι μια φορά δεν πειράζει . Δε θεωρώ κομμάτι της διασκέδασης το να μην έχεις τις αισθήσεις σου. Μεσοτης η αρετή που είπε κι ο Αριστοτέλης (με έχει επιρρεασσει το γνωστό κατεύθυνσης?). Γενικά πριν κάνω οποιαδήποτε πράξη σκέφτομαι το μελλοντικό παιδί μου. Αυτό αφενός μου κάνει καλό γιατί αποτρεπω τον εαυτό μου από υπερβολές. Αφετέρου αν έχω τόσο έντονο το μητρικό ένστικτο από τώρα στα 25 τι θα κάνω; Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν ξεκίνησα να καπνίζω (κάνω σπάνια αλλά αυτό δεν το θεωρώ κακο γιατί δεν χάνεις τις αισθήσεις του . Δεν παθαίνεις κάτι με 1-2 τσιγάρα το μήνα). Αν ξεκινούσα σκέφτηκα τι θα έλεγα στο παιδί μου; Αυτός είναι και ο λόγος που θέλω να κόψω τον καφέ . Όχι τόσο για έμενα! Αλλά γιατί το παιδί μου δε θέλω να περάσει μέσα του τον καφέ ως μια απλή καθημερινή συνήθεια. Γιατί κακα τα ψέματα δεν είναι . Το να μην μπορείς να ξύπνησεις χωρίς αυτό είναι εθισμος. Πάντα είχα το μητρικό ένστικτο πολύ πιο έντονο από τα άλλα παιδία της ηλικίας μου . Σκέφτομαι τις σπουδές και τα φοιτητικά χρόνια ως προθάλαμο αλλά κατά βάθος το μυαλό μου στη μητρότητα καταλήγει. Ούτε καν στον Αντρα πρώτα. Είναι λάθος ο τρόπος που σκέφτομαι; γίνομαι υπερβολική;