ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα πριν λίγες ώρες είχα ανέβει στο πανεπιστήμιο αν και δεν είχα μαθήματα για να δανειστώ ένα βιβλίο. Στον γυρισμό λοιπόν, όπως καθόμουν με το βιβλίο πάνω στα πόδια μου γιατί ήταν πολύ βαρύ για να μπει στην τσάντα μου, ήρθε μία γιαγιούλα με μπλε ταγέρ και κόκκινο κραγιόν χαμογελαστή κάθισε δίπλα μου ,μου συστήθηκε και άρχισε τις ιστορίες. Μου έλεγε για την κόρη της μια κοπέλα που πριν πολλά πολλά χρόνια, έφυγε από την Ελλάδα για να σπουδάσει στην Αγγλία το ίδιο αντικείμενο με μένα. Μου έλεγε για το πως δυσκολεύονταν οικονομικά για να την στηρίξουν, ότι η κοπέλα δυσκολευόταν πολύ με τα μαθήματα της γιατί παράλληλα δούλευε αλλά συνέχιζε και ότι τελικά πήρε το πτυχίο της και κατάφερε να εξασφαλίσει και μεταπτυχιακό με υποτροφία ακριβώς στο αντικείμενο που θα ήθελα και εγώ. Μου έλεγε για το πως γνώρισε στα 21 τον τώρα άντρα της που στον έναν χρόνο σχέσης μετακόμισε για διδακτορικό στην Αυστρία και κράτησαν 2 χρόνια χωριστά έως ότου να μπορέσει η κοπέλα να τον ακολουθήσει και τέλος μου έλεγε για τα εγγόνια της δηλαδή τα παιδιά τους και τόσο χαρούμενοι είναι.Ένιωσα να περιγράφει μία κοπέλα που θα μπορούσε κανείς να πει ότι αν και άλλης εποχής είναι σαν εμένα, με τα ίδια όνειρα και παρόμοιες δυσκολίες...Ομολογώ ότι αυτή η τυχαία συνάντηση με την γιαγιούλα αυτή με χαροποίησε πολύ γιατί ήταν ακριβώς η επιπλέον έμπνευση που μου χρειαζόταν.