ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια δική μας δουλίτσα παιδιά να βγαίνει το μεροκάματο να ζούμε σαν άνθρωποι. Να μην έχουμε τον κάθε παπάρα να μας τα πρήζει ότι δεν "αποδίδουμε όσο θα έπρεπε" για να μας έχει στη πρίζα για τρεις και εξήντα. Να τρέχουμε μέσα στους τρελούς ρυθμούς της πόλης να προλάβουμε τι; Μια ζωή στο τρέξιμο και το άγχος για ποιόν; Να βγούμε σε τρέντυ στέκια να φορέσουμε το "σωστό" ρούχο και τον κακό μας τον καιρό με γνωριμίες της πλάκας και σχέσεις που δεν βγάζουν πουθενά. Χιλιάδες άνθρωποι ο καθένας για τον εαυτό του ανίκανος να σταματήσει να αφουγκραστεί τη ζωή που περνάει μπροστά στα μάτια του. Τρώμε και αναπνέουμε σκουπίδια παλεύουμε με δύστροπους πελάτες και γινόμαστε και εμείς με τη σειρά μας τέτοιοι. Γυναίκες που περπατάνε σκυμμένες πάνω από την οθόνη του κινητού μετρώντας λάικ και περιμένοντας να τους στείλει ο μπάρμαν της χθεσινής νύχτας για να νιώσουν κάποιες. Όλη μας η ζωή ένα μπλοκ εγώ δραπετεύω από την πλαστικούρα και το ψέμα βλέπω τους φίλους που το τόλμησαν και δεν τους αναγνωρίζω. Ο ένας ήταν μια ζωή νυσταγμένος η χαρά του ήταν οι Κυριακές στο κρεβάτι, τώρα ξυπνάει χαράματα και πίνει τον καφέ του μέσα στη φύση είναι γεμάτος ενέργεια και δεν τον βλέπεις πια πουθενά στα social. Μου λένε ότι κοιτάζουν πάλι χαλαροί ταινίες, στην πόλη δεν ήταν σε θέση να συγκεντρωθούνε έστω για μισή ώρα σε κάτι. Ένας ξεκίνησε με μέλισσες πριν τρία χρόνια μοσχοπουλάει φτιάχνει και κεριά και κάτι αλοιφές. Επιστροφή στη φύση και τη ζωή περνάνε τα χρόνια μάγκες δεν θα είμαστε για πάντα εδώ. Τον άλλον τον έχασα τρεις μέρες δεν σήκωνε τηλέφωνο, πήρε λέει βιβλία και το τροχόσπιτο και έκανε μια γύρα στις παραλίες τώρα που δεν έχει ακόμη κόσμο.Το κινητό το άφησε στο σπίτι και ούτε λέει που του έλειψε καθόλου, κοιμόταν και ξύπναγε με τα κύματα. Αυτά είναι αδέρφια, πέρσι πήγα να τον δω το μεσημέρι τρώγαμε τεράστιες σαλάτες με φρέσκες ντομάτες μοσχοβολούσε ο τόπος. Ελαιόλαδο φέτα και χωριάτικο ψωμί να γλείφεις και τα δάχτυλά σου. Το βράδι ψέναμε κανένα παϊδάκι κανένα κοτοπουλάκι και πίναμε από το κρασί του. Δουλεύει το παλικάρι αγρότης είναι αλλά ζωή και κότα σε σχέση με άλλους που ζούνε μέσα στα τσιμέντα. Φεύγω κι εγώ κατέστρωσα σχέδιο ξέρω με τι θα ασχοληθώ, δεν χρειάζομαι πολλά και τα περιττά τα επιζήμια κομμένα. Τώρα θα ζήσω.