ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
9.5.2019 | 16:13

Τ να κανω

Έχω γεννήσει εδω και 2 χρόνια είμαι 26 ετών όταν έμεινα έγκυος ζυγιζα 55 κιλά στην εγκυμοσύνη πάνω πήρα 20 κιλά μετά από 2 χρόνια ζυγίζω 65 κιλά έχω χάσει μόνο 10 κιλά στα 2 χρόνια ο συζηγος μου τν τελευταίο καιρό ούτε που με αγκιζει ούτε κάνουμε έρωτα και σήμερα του είπα πως πρέπει να χάσω κι άλλα κιλά και εκείνος μου είπε κάνε ότι θες εντελώς απαξιωτικά έχω προσέξει πως όταν αλλάζω ρούχα μπροστά του με κοιτάει και όχι ερωτικά σχεδόν με αηδία. Έχω να ακούσω έναν καλό αληθινό λόγο από το στόμα του από τότε που γέννησα έχω κουραστεί πολύ είμαι 26 πολύ μικρή ακόμη θέλω να είμαι ευτυχισμένη για να είμαι και υγιείς για το παιδί μου όμως δεν έχω ψυχολογική βοήθεια.. Έχω να βγω από το σπίτι από τότε που γέννησα είμαι συνέχεια με το μωρό και εκείνος κάνει σαν να μην υπάρχω.. Τ να κάνω
7
 
 
 
 
σχόλια
Κοριτσάκι μου γλυκό... :( Τα κιλά όντως δεν είναι το πρόβλημα. 65 κιλά δεν είναι τόσα πολλά για να μην σε επιθυμεί ο συζυγός σου, ειδικά μετά από μια εγκυμοσύνη. Τα τελευταία 20 χρόνια κινούμαι από 55 έως 70 κιλά (πότε πάνω, πότε κάτω) και ενώ με ενοχλούσαν τα παραπάνω κιλά όποτε τα "τσίμπαγα", ποτέ δεν με επηρρέασαν στην ερωτική μου ζωή ή στο πόσο επιθυμητή νιώθω από τον εκάστοτε σύντροφο. Τουλάχιστον, δεν με έκανε ποτέ κανείς να νιώθω μη επιθυμητή γι αυτόν τον λόγο. Το έχεις συζητήσει με τον άντρα σου να δεις τι πραγματικά συμβαίνει; Αν τελικά είναι εκεί το πρόβλημα ή αν είναι κάπου αλλού; Και χτίσε τις άμυνές σου όσο μπορείς. Για σένα και για το παιδί σου.
Πρέπει να καταλάβεις πως δεν είναι τα κιλά το πρόβλημα. Μην το ρίχνεις εκεί, είσαι λάθος.Υπάρχει μεγαλύτερο επικοινωνιακό πρόβλημα .Τίποτα δεν σε δεσμεύει να μένεις μέσα παρά μόνον ο εαυτός σου. Θα μπορούσες να βγαίνεις βόλτες με το καροτσάκι. Ομως ποτέ δεν είναι αργά.Άρχισε τώρα.Να βρείς χρόνο για σένα , για αρχή μια φορά την εβδομάδα, μετα ίσως λίγο παραπάνω. Να ξαναβρείς τις φίλες σου ή να πας ένα γυμναστήριο. Σιγά σιγά θα σου έρθει και η διάθεση να περιποιηθείς και όλα τα άλλα.Το παιδί σου χρειάζεται μια μαμά ευτυχισμένη και δυναμική. Είτε αν ο πατέρας μείνει στο προσκήνιο είτε όχι.Με αυτόν, δε , κάτσε να του μιλήσεις και πες του οτι αυτός δεν καλύπτει εσένα , είναι ανεπαρκής και πρέπει να αλλάξετε και οι δύο ώστε να ξαναβρεθείτε στην μέση.Μην μένεις με ερωτηματικά και φοβίες. Απλά μίλα.
Καλό είναι να φροντίσεις τον εαυτό σου πρωτίστως αλλα και το παιδί σου και τον άντρα σου. Σίγουρα ένα παιδί αλλάζει πολλά δεδομένα αλλά μην ξεχνάς και τους άλλους ρόλους σου.....
Τα κιλά χάνονται, η βλακεία στον εγκέφαλο του συζύγου αλλάζει;;; Αν είναι δυνατόν , ωραία στήριξη τις στιγμές που τον χρειάζεσαι όσο ποτέ άλλοτε......τι να σου πούμε βρε κοπέλα μου...το θέμα δεν το χεις εσύ καταβαθως... δύσκολη η συνέχεια ελπίζω να βρεις τις ισσοροπιες σου
Αν εσυ νιώθεις πως θέλεις να τα χάσεις αν το βάλεις στόχο θα τα καταφέρεις. Είσαι μικρή και ο μεταβολισμός σου λειτουργεί καλά. Προσπάθησε να αφιερώσεις λίγο χρόνο στον εαυτό σου. Αναζήτησε βοήθεια αν υπάρχει η δυνατότητα από κάποια γιαγια με το μωρό, για να πας μια φορά τη βδομάδα μια βόλτα ή γυμναστήριο. Αν πάλι δεν μπορείς κανε πράγματα με το παιδί, δεν είναι μωρό μπορείτε να πηγαίνετε καθημερινά τη βόλτα σας. Ο γάμος και η οικογένεια για να διατηρηθούν θέλουν προσπάθεια, κόπο, αλληλοσεβασμό και αλληλοκατανόηση. Όλα αυτά προυποθετουν επικοινωνία και διάλογο και προσωπικό χρόνο και χώρο για τους εαυτούς σας αλλά και ως ζευγάρι.
Scroll to top icon